Sukarno
| Sukarno | |
|---|---|
 | |
| Nacemento | 6 de xuño de 1901 |
| Surabaia | |
| Falecemento | 21 de xuño de 1970 |
| Iacarta | |
| Causa | insuficiencia renal |
| Soterrado | Makam Soekarno |
| Nacionalidade | Indias Orientais Neerlandesas e Indonesia |
| Relixión | Islam |
| Educado en | Institut Teknologi Bandung |
| Ocupación | político |
| Nai | Ida Ayu Nyoman Rai |
| Cónxuxe | Fatmawati, Inggit Garnasih, Dewi Sukarno, Haryati, Siti Oetari e Yurike Sanger |
| Fillos | Rachmawati Soekarnoputri, Sukmawati Soekarnoputri, Guruh Sukarnoputra, Guntur Soekarnoputra, Kartika Sari Dewi Soekarno e Megawati Sukarnoputri |
| Premios | Orde de Lenin, National Hero of Indonesia, Prêmio Lenin da Paz, Grand Cross of the Order of the Condor of the Andes, Orden de Georgi Dimitrov, Doctor honoris causa of Sofia University e Grand Cross Special Class of the Order of Merit of the Federal Republic of Germany |
 | |
| [ editar datos en Wikidata ] | |
Kusno Sosrodihardjo (ꦯꦸꦏꦂꦤ), coñecido como Sukarno,[1] nado en Surabaia o 6 de xuño de 1901 e finado en Iacarta o 21 de xuño de 1970), foi un político indonesio e o primeiro presidente da República de Indonesia (1945-1967) trala independencia do arquipélago, anteriormente colonia dos Países Baixos.
Sukarno ideou a filosofía e ideoloxía do novo estado co Pancasila.
Traxectoria[editar | editar a fonte]
Sukarno era fillo dun mestre de escola xavanés e da súa esposa balinesa de Buleleng. Naceu en Surabaia, mais pasou a infancia en diferentes lugares como Mojokerto, Tulungagung e Blitar. Cando o seu pai o devolveu a Surabaya en 1916 para asistir a unha escola secundaria reuníuse con Tjokroaminoto, un futuro independentista. En 1921 comezou a estudar na Technische Hogeschool (Escola Superior Técnica de Bandung), graduándose en 1925. Estudou enxeñaría civil e centrouse na arquitectura.
En 1927 fundou o Partido Nacional Indonesio. Dous anos despois foi detido polas autoridades coloniais dos Países Baixos, sendo posto en liberdade en 1931. En 1939 foi desterrado á illa de Sumatra, da que foi liberado polos xaponeses trala invasión da illa en 1942, durante a segunda guerra mundial. Ao acabar a contenda proclamou a independencia de Indonesia, dirixindo a guerra contra os Países Baixos ata que en 1949 recoñeceron o novo estado.
En 1956 suprimiu todos os partidos políticos e tres anos máis tarde instituíu a democracia dirixida. Ante o crecemento progresivo do Partido Comunista de Indonesia (PKI), que contaba co apoio táctico de Sukarno, o xeneral Suharto, apoiado polos Estados Unidos obrigouno a delegarlle o poder en marzo de 1966 e substituíuno como presidente en 1967. Sukarno viviu illado e baixo arresto domiciliario ata a súa morte.
Notas[editar | editar a fonte]
- ↑ O seu nome adoita escribirse como Sukarno ou Soekarno. A primeira forma corresponde coa ortografía actual da lingua indonesia e a segunda á antiga, influída polo neerlandés, aínda que continúa a empregarse, por exemplo no nome do Aeropuerto Internacional Soekarno-Hatta de Iacarta, debido a que a propia personaxe asinaba como Soekarno.
Véxase tamén[editar | editar a fonte]
Outros artigos[editar | editar a fonte]
|
