Sukarno

Sukarno
Nome completo	Kusno Sosrodihardjo
Nacemento	6 de xuño de 1901
Lugar de nacemento	Surabaia
Falecemento	21 de xuño de 1970
Lugar de falecemento	Iacarta
Causa	insuficiencia renal
Soterrado	Grave of Sukarno
Nacionalidade	Indonesia e Indias Orientais Neerlandesas
Relixión	Islam
Alma máter	Technische Hoogeschool te Bandoeng
Ocupación	político e coleccionista de arte
Pai	Soekemi Sosrodihardjo
Nai	Ida Ayu Nyoman Rai
Cónxuxe	Siti Oetari, Inggit Garnasih, Fatmawati, Hartini, Kartini Manoppo, Dewi Sukarno, Haryati, Yurike Sanger, Heldy Djafar e Amelia De La Rama
Fillos	Guntur Soekarnoputra, Megawati Sukarnoputri, Taufan Sukarnoputra, Sukmawati Soekarnoputri, Guruh Sukarnoputra, Rachmawati Soekarnoputri, Bayu Sukarnoputra, Totok Suryawan, Kartika Sari Dewi Soekarno e Ayu Gembirowati
Premios	Orde de Lenin, Herói Nacional da Indonésia, Premio Lenin da Paz, Gran Cruz da Orde do Cóndor dos Andes, Orden de Georgi Dimitrov, honorary doctor of Sofia University, Gran Cruz Especial da Orde do Mérito da República Federal de Alemaña e Grand Cross of the Order of Chula Chom Klao
Na rede
	[ editar datos en Wikidata ]
	v; c; e;

Kusno Sosrodihardjo (ꦯꦸꦏꦂꦤ), coñecido como Sukarno,^[1] nado en Surabaia o 6 de xuño de 1901 e finado en Iacarta o 21 de xuño de 1970, foi un político indonesio e o primeiro presidente da República de Indonesia (1945-1967) trala independencia do arquipélago, anteriormente colonia dos Países Baixos.

Sukarno ideou a filosofía e ideoloxía do novo estado co Pancasila.

Traxectoria[editar | editar a fonte]

Sukarno era fillo dun mestre de escola xavanés e da súa esposa balinesa de Buleleng. Naceu en Surabaia, mais pasou a infancia en diferentes lugares como Mojokerto, Tulungagung e Blitar. Cando o seu pai o devolveu a Surabaya en 1916 para asistir a unha escola secundaria reuniuse con Tjokroaminoto, un futuro independentista. En 1921 comezou a estudar na Technische Hogeschool (Escola Superior Técnica de Bandung), graduándose en 1925. Estudou enxeñaría civil e centrouse na arquitectura.

En 1927 fundou o Partido Nacional Indonesio. Dous anos despois foi detido polas autoridades coloniais dos Países Baixos, sendo posto en liberdade en 1931. En 1939 foi desterrado á illa de Sumatra, da que foi liberado polos xaponeses trala invasión da illa en 1942, durante a segunda guerra mundial. Ao acabar a contenda proclamou a independencia de Indonesia,^[2] dirixindo a guerra contra os Países Baixos ata que en 1949 recoñeceron o novo estado.

En 1956 suprimiu todos os partidos políticos e tres anos máis tarde instituíu a democracia dirixida. Ante o crecemento progresivo do Partido Comunista de Indonesia (PKI), que contaba co apoio táctico de Sukarno, o xeneral Suharto, apoiado polos Estados Unidos obrigouno a delegarlle o poder en marzo de 1966 e substituíuno como presidente en 1967. Sukarno viviu illado e baixo arresto domiciliario ata a súa morte.

Notas[editar | editar a fonte]

↑ O seu nome adoita escribirse como Sukarno ou Soekarno. A primeira forma corresponde coa ortografía actual da lingua indonesia e a segunda á antiga, influída polo neerlandés, aínda que continúa a empregarse, por exemplo no nome do Aeropuerto Internacional Soekarno-Hatta de Iacarta, debido a que a propia personaxe asinaba como Soekarno.
↑ H. J. Van Mook (1949). "Indonesia". Royal Institute of International Affairs 25 (3): 274–285.

Véxase tamén[editar | editar a fonte]

Outros artigos[editar | editar a fonte]

Pai da nación

[1] O seu nome adoita escribirse como Sukarno ou Soekarno. A primeira forma corresponde coa ortografía actual da lingua indonesia e a segunda á antiga, influída polo neerlandés, aínda que continúa a empregarse, por exemplo no nome do Aeropuerto Internacional Soekarno-Hatta de Iacarta, debido a que a propia personaxe asinaba como Soekarno.

[2] H. J. Van Mook (1949). "Indonesia". Royal Institute of International Affairs 25 (3): 274–285.

[1]

[2]