Sikhote-Alin

Sikhote-Alin
	(ru) Сихотэ-Алин
Tipo	cordilleira
Localización
Continente	Asia
División administrativa	Krai de Khabarovsk, Rusia e Krai de Primorie, Rusia
	45°19′59″N 136°10′01″L / 45.333, 136.167
Características
Altitude	2.090 m
Dimensións	1.350 () km ;
Punto máis alto	Tordoki Yani (en) (2.090 m )
Reserva da biosfera
Identificador	Entrada: unesco.org…
Historia
Período	Cretáceo

A de Sikhote-Alin (en ruso: Сихотэ-Алинь) é unha cordilleira situada nos kraia de Primorie e de Khabarovsk, en Rusia, que se estende a uns 900 km ao nordés de Vladivostok.

Os cumios máis altos son Tordoki Yani (2 077 m), o monte Ko (2 003 m) e o monte Anik (1 933 m).

Xeografía

Aínda que Sikhote-Alin é unha zona temperada, coexisten alí especies típicas da taiga setentrional, como:

A rexión ten poucos lobos debido á competencia cos tigres siberianos,^[2] un dos maiores felinos do mundo.^[1]

A árbore máis vella da rexión é un Taxus cuspidata milenario.^[3]

O núcleo da rexión só pode ser visitada por equipos de exploradores.

Crese que o nome procede do manchú alin "montaña".

Nas décadas de 1910 e 1920, Sikhote-Alin foi explorada en profundidade por Vladímir Arséniev (1872-1930) que describiu as súas aventuras en varios libros, especialmente en Dersu Uzala (1923), que foi levado ao cine en 1975 por Akira Kurosawa.

En 1935 establecéronse os refuxios da vida salvaxe de Sikhote-Alin e Lazo para preservar a fauna da rexión.

O 12 de febreiro de 1947 tivo lugar nestas montañas unha das maiores chuvias de meteoritos da historia recente.

O meteorito de Sikhote-Alin estoupou na atmosfera segundo caía, facendo que caesen toneladas de metais nunha rexión elíptica duns 1,3 km².

Formáronse numerosos cráteres de impacto, o maior deles de 26 m de diámetro.

En 2001 a UNESCO incluíu "Sikhote-Alin central" na lista de lugares Patrimonio da Humanidade, citando a súa importancia para a "supervivencia de especies en perigo como o Mergus squamatus, o Bubo blakistoni e o tigre siberiano".

A rexión incluída ten unha superficie de 16 319 km², da que o núcleo central da Reserva natural de Sikhote-Alin comprende 3 985 km².^[4]

En 2018 a zona Patrimonio da Humanidade estendeuse 11 605 km² ao incluír o Parque Nacional de Bikin co nome de "Val do río Bikin".^[5]

↑ ^1,0 ^1,1 Slaght, J. C., D. G. Miquelle, I. G. Nikolaev, J. M. Goodrich, E. N. Smirnov, K. Traylor-Holzer, S. Christie, T. Arjanova, J. L. D. Smith & Karanth, K. U. (2005): "Capítulo 6. Quen é o rei dos animais? Pesos corporais históricos e recentes de tigres do Amur salvaxes e cativos, en comparacións con outras subespecies. Páxinas 25–35" En: Miquelle, D. G., Smirnov, E. N. & Goodrich, J. M. (eds.) Tigres en Sikhoté-Alín Zapovednik: Ecoloxía e Conservacin. PSP, Vladivostok, Rusia (en ruso).
↑ "Tigers and Wolves in the Russian Far East: Competitive Exclusion, Functional Redundancy, and Conservation Implications". savethetigerfund.org. Arquivado dende o orixinal o 30-10-2007. Consultado o 09-07-2008.
↑ "Archived copy". Arquivado dende o orixinal o 29-09-2007. Consultado o 29-09-2007. Nature Monument "Sikhote - Alin". Center for Wildlife Rehabilitation "UTES" (en ruso).
↑ "Central Sikhote-Alin - Russian Federation" (PDF). ^{[Ligazón morta]} United Nations Environment Programme
↑ "Bikin River Valley". UNESCO. Consultado o 3 de xullo de 2018.