Selenicereus
| Selenicereus | |||||||||||||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
 Selenicereus grandiflorus | |||||||||||||||||
| Clasificación científica | |||||||||||||||||
| |||||||||||||||||
| Especies | |||||||||||||||||
|
Ver texto | |||||||||||||||||
| Sinonimia | |||||||||||||||||
Selenicereus é un xénero de plantas da familia Cactaceae.
Descrición[editar | editar a fonte]
As plantas teñen talos angulosos con raíces aéreas, as aréolas poden estar con ou sen espiñas dorsais. As flores son grandes e nocturnas, polinizadas polas avelaíñas. O receptáculo leva as brácteas, os pelos e xeralmente as espiñas dorsais pequenas. As froitas teñen numerosas espiñas.
Son rubideiras epífitas ou saxícolas; con talos con resaltos ou angulados, producindo raíces aéreas; aréolas xeralmente con espiñas, cerdas e tricomas. Flores grandes, infundibuliformes, nocturnas; tubo receptacular con escamas e aréolas con espiñas, cerdas e tricomas; partes petaloides do perianto brancas; estames numerosos, insertos na garganta do tubo receptacular; estilo exerto, lobos do estigma numerosos. Froitos ovoides ou globosos, carnosos, vermellos, e sementes negras.[1]
Taxonomía[editar | editar a fonte]
O xénero foi descrito por (A.Berger) Britton & Rose e publicado en Contributions from the United States National Herbarium 12(10): 429. 1909.[1]
- Etimoloxía
Selenicereus: nome xenérico vén do grego Σελήνη (Selene), a deusa da lúa e cereus, que significa "candea, cirio" en latín.
Especies seleccionadas[editar | editar a fonte]
- Selenicereus anthonyanus
- Selenicereus boeckmannii
- Selenicereus chrysocardium
- Selenicereus coniflorus
- Selenicereus grandiflorus
- Selenicereus hamatus
- Selenicereus inermis
- Selenicereus megalanthus
- Selenicereus pteranthus
- Selenicereus rubineus
- Selenicereus setaceus
- Selenicereus spinulosus
- Selenicereus testudo
- Selenicereus urbanianus
- Selenicereus vagans
- Selenicereus validus
- Selenicereus wercklei
Notas[editar | editar a fonte]
- ↑ 1,0 1,1 "Selenicereus". Tropicos.org. Missouri Botanical Garden. Consultado o 12 de abril de 2013.
Véxase tamén[editar | editar a fonte]
Bibliografía[editar | editar a fonte]
- Flora of North America Editorial Committee, e. 2003. Magnoliophyta: Caryophyllidae, part 1. Fl. N. Amer. 4: i–xxiv, 1–559.
- Molina Rosito, A. 1975. Enumeración de las plantas de Honduras. Ceiba 19(1): 1–118.
- Solomon, J. C. 2001. Cactaceae. In: W.D. Stevens, C. Ulloa Ulloa, A. Pool & O.M. Montiel (eds.). Fl. Nicaragua. Monogr. Syst. Bot. Missouri Bot. Gard. 85: 509–519.
- Stevens, W. D., C. Ulloa Ulloa, A. Pool & O. M. Montiel Jarquín. 2001. Flora de Nicaragua. Monogr. Syst. Bot. Missouri Bot. Gard. 85: i–xlii,.
