Sancho IV de Castela

Sancho IV de Castela
Nacemento	12 de maio de 1258
Lugar de nacemento	Valladolid
Falecemento	25 de abril de 1295
Lugar de falecemento	Toledo
Soterrado	Catedral de Santa María de Toledo
Nacionalidade	España
Relixión	catolicismo
Ocupación	político
Pai	Afonso X o Sabio
Nai	Violante de Aragón
Cónxuxe	María de Molina
Fillos	Isabel de Castela, Fernando IV de León e Castela, Beatriz de Castela, Philip of Castile, Lord of Cabrera and Ribera, Pedro de Castela (1290–1319), Alfonso de Castilla, Violante Sánchez of Castile, Enrique de Castilla y Molina e Tereza Sanchez bâtarde de Castilla
Irmáns	Pedro de Castela, Fernando de La Cerda, Xoán I de Galiza e León, Jaime de Castela, Alfonso Fernández el Niño, Violante de Castela, Beatriz de Castela I, Beatriz de Castela, Berenguela de Castela, Leonor de Castela e Constança de Castela
Na rede
	[ editar datos en Wikidata ]
	v; c; e;

Sancho IV de Borgoña, o Bravo, nado en Valladolid o 12 de maio de 1258 e falecido en Toledo o 25 de abril de 1295, foi rei de Castela, de León e de Galiza. Era o segundo fillo de Afonso X o Sabio e Violante de Aragón, filla de Xaime I o Conquistador.

Traxectoria[editar | editar a fonte]

Sancho IV casou con dona María de Molina en 1282, e tiveron seis fillos:

Isabel (1283-1328), casada con Xaime II de Aragón e con Xoán III da Bretaña;
Fernando o Emprazado (1285-1312), o rei Fernando IV;
Afonso (falecido en 1319);
Pedro (falecido en 1319);
Filipe;
Beatriz (1293-1359), que casou con Afonso IV de Portugal.

O primoxénito de Afonso X, Fernando de la Cerda, non chegou a reinar ó falecer antes có seu pai. O rei Sabio deixou escrito no seu testamento que o reino debía pasar ó seu neto primoxénito, o infante Alfonso de la Cerda e ó mesmo tempo desherdaba ó seu segundo fillo, Sancho.

Porén, Sancho proclamouse rei sen respectar a vontade do seu pai, e foi coroado en Toledo en 1284. Foi recoñecido pola maioría dos pobos e dos nobres, pero ó mesmo tempo houbo un grupo bastante numeroso de partidarios dos Infantes de la Cerda, que reclamaban o acatamento do testamento. Durante todo o reinado deste monarca houbo loitas internas e pelexas por alcanzar o poder. Un dos personaxes que máis discordias provocou foi o infante Xoán (irmán de Afonso X), e á súa causa uniuse o nobre Lope Díaz III de Haro, oitavo señor de Biscaia. O rei Sancho fixo executar ó de Haro e mandou encarcerar ó seu tío, o infante Xoán. Tamén, segundo as crónicas, deu a orde de executar 4.000 seguidores dos infantes de la Cerda, pasándoos a coitelo, en Badaxoz, a 400 en Talavera e a outros moitos en Ávila e Toledo.

Despois destes acontecementos perdooulle ó seu tío Xoán, quen ó pouco tempo se volveu sublevar, ocasionando o conflito de Tarifa. Xoán chamou na súa axuda os benimerines de Marrocos e sitiaron a praza que estaba defendida polo seu gobernador Guzmán el Bueno, señor de León. Alí ocorreu o famoso acto heroico e a morte inocente do fillo de Guzmán. A praza de Tarifa foi fielmente defendida e os benimerines regresaron ó seu lugar de orixe. Desbaratáronse deste modo os plans do infante Xoán e os do sultán de Marrocos, que pretendía unha invasión.

Ó subir ó trono de Aragón Xaime II houbo un achegamento con Sancho IV, e os dous reis, unidos, deron un novo impulso á Reconquista.

O rei Sancho IV foi un gran amigo, ademais de titor, do personaxe histórico coñecido como o Infante Juan Manuel.

Sancho morreu en 1295, deixando como herdeiro o seu fillo Fernando, de nove anos. Deixou tamén en herdanza as disputas e rivalidades cos infantes de la Cerda e os seus partidarios.

Malia ser fillo de Afonso X, era analfabeto.

Títulos Reais
Sancho IV de Castela Casa de Borgoña Nacemento: 12 de maio 1258 Falecemento: 25 de abril 1295
Precedido por Afonso X	Rei de Castela, Toledo, Galiza, León, Córdoba, Murcia, Xaén e Sevilla 1284–1295	Sucedido por Fernando IV

Véxase tamén[editar | editar a fonte]

Outros artigos[editar | editar a fonte]