Robert Doisneau
Saltar ata a navegación
Saltar á procura
Robert Doisneau | |
---|---|
![]() | |
Nacemento | 14 de abril de 1912 |
Lugar de nacemento | Gentilly |
Falecemento | 1 de abril de 1994 |
Lugar de falecemento | Montrouge |
Soterrado | Raizeux |
Nacionalidade | Francia |
Etnia | Pobo francés |
Alma máter | École Estienne |
Ocupación | fotógrafo, fotoxornalista e litógrafo |
Cónxuxe | Pierrette Chaumaison |
Fillos | Annette Doisneau e Francine Deroudille |
Coñecido por | The Kiss at the Hôtel de Ville e Un Regard Oblique |
Premios | Premio Estatal da URSS |
Na rede | |
https://www.robert-doisneau.com | |
![]() ![]() ![]() ![]() | |
[ editar datos en Wikidata ] | |
Robert Doisneau, nado en Gentilly (Val do Marne) o 14 de abril de 1912 e finado en Montrouge (Altos do Sena) o 1 de abril de 1994, foi un fotógrafo francés. Está considerado como un dos fotógrafos máis populares da posguerra e foi un dos principais representantes da fotografía humanista francesa xunto con Willy Ronis e Édouard Boubat.
Traxectoria[editar | editar a fonte]
Era coñecido pola súa modestia e as súas imaxes irónicas, mesturando as diferentes clases sociais das rúas e cafés de París. Influenciado pola obra Eugène Atget, de André Kertész e Henri Cartier-Bresson, Doisneau presentou en máis de vinte libros unha visión da fraxilidade humana e da vida como unha serie de momentos calmos e incongruentes.
As marabillas da vida cotiá son tan emocionantes. Ningún director de cinema pode organizar o inesperado que podes atopar na rúa.
Obra[editar | editar a fonte]
- 1940-1944: Lâcher de tracts
- 1944: Amour et barbelés
- 1944: La voiture fondue
- 1950: Le Baiser de l'hôtel de ville[1]
- 1951: Rue Mouffetard
- 1956: Les Écoliers de la rue Damesme
- 1958: La Transhumance
- 1959: La Récréation, rue Buffon, à Paris
- 1959: Les Sables d'Olonne
- 1959: Les grandes vacances
- 1960: Le passant avec un béret
- 1971: Devant la laiterie
- 1982: Le Parc Monceau
Notas[editar | editar a fonte]
- ↑ Análise da fotografía Arquivado 17 de abril de 2012 en Wayback Machine. por André Gunthert do EHESS