Ra patilonga
| Ra patilonga (Rana iberica) | |||||||||||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
 Rana iberica | |||||||||||||||
| Estado de conservación | |||||||||||||||
 Case ameazada | |||||||||||||||
| Clasificación científica | |||||||||||||||
| |||||||||||||||
| Nome binomial | |||||||||||||||
| Rana iberica Boulenger, 1879 | |||||||||||||||
 Distribución da ra patilonga
| |||||||||||||||
A ra patilonga[1], ra de patas longas, ra ibérica, ra dos regos ou zampexa,[2] Rana iberica, é un anfibio anuro da famila dos ránidos (Ranidae) pertencente ao grupo das ras vermellas, que habita en Galicia, norte de Portugal, a parte centrooocidental de Asturias, centro da cordilleira Cantábrica, sistema Central ibérico e nos sectores occidentais e centrais dos montes de Toledo.
É unha ra de típica de montaña, cuxo hábitat natural son os regatos, pozas de auga fría sobre substrato rochoso e entre vexetación de ribeira. Captura sobre todo presas terrestres, principalmente insectos, vermes e arañas.
Características
[editar | editar a fonte]É o máis pequeno dos ránidos galegos, de aspecto estilizado e patas posrteriores moi longas.
Os machos adultos miden entre os 29 e os 40 mm de lonxitude de cabeza e tronco, e pesan entre os 3 e os 7 g; as femias adultas son moito maiores (de entre 37 e 53 mm de lonxitiude e de 4 a 18 g de peso).[3]
O seu fociño é afiado e os seus ollos, grandes e saíntes, amarelos e coa pupila ovoide e horizontal.
A coloración do dorso varía desde a parda ou moura até a ocre ou avermellada, sendo moi típicas desta especie unhas manchas claras e irregulares espalladas polo dorso.[4]
A reprodución comeza no mes de marzo. A cópula ten lugar pola noite, nos remansos dos ríos e en pequenas represas das canles de regadío, onde logo van depositar entre 200 a 450 ovos.
Os cágados, que teñen o ventre negro con lunares brancos transparentando o paquete intestinal, rematan a súa metamorfose entre os meses de xuño e setembro, despois de aproximadamente tres meses.
A ra patilonga pode vivir entre 5 e 6 anos.
En Galicia
[editar | editar a fonte]Esta ra, interesante endemismo do noroeste Ibérico, conserva en Galicia o maior número dos seus efectivos, sendo, quizais, a ra galega por excelencia, a que ocupa os hábitats máis característicos da nosa terra, encontrándose en todos os pequenos regatos que discorren polas fragas, prados e toxais galegos. Ocupa toda a nosa comunidade, aínda que é máis rara nas depresións ourensás de características mediterráneas, podendo verse desde o nivel do mar até os 1 450 m de altitiude, na serra de Queixa (na serra de Gredos ascende até os 2 100 m).[5]
Estado de conservación
[editar | editar a fonte]NT: Risco baixo.[6]
Notas
[editar | editar a fonte]- ↑ Conde Teira, M. A. (1996): "Acerca dos nomes dos anfibios e réptiles galegos" Arquivado 27 de agosto de 2016 en Wayback Machine. en Cadernos de Lingua, 13, páx. 84. Real Academia Galega.
- ↑ Galán Regalado, Pedro e Gustavo Fernández Arias (1993): Anfibios e réptiles de Galicia. Vigo: Xerais. ISBN 84-7507-772-6, p. 211.
- ↑ Galán, P., Op. cit. pp. 203-204.
- ↑ Galán, P., Op. cit. pp. 203-205.
- ↑ Galán, P., Op. cit. p. 203.
- ↑ IUCN Rana iberica, edición 2010.4 (asesores: Miguel Tejedo, Jaime Bosch, Iñigo Martínez-Solano, Alfredo Salvador, Mario García-París, Ernesto Recuero Gil, ano 2008. Consultado o 29 de setembro de 2012.
Véxase tamén
[editar | editar a fonte] |
Wikimedia Commons ten máis contidos multimedia na categoría: Ra patilonga  |
 |
Wikispecies posúe unha páxina sobre: Ra patilonga |
Bibliografía
[editar | editar a fonte]- Andrada, Javier (1980): Guía de campo de los anfibios y reptiles de la península Ibérica. Barcelona: Omega. ISBN 84-282-0589-2.
- Arnold. E. N. e J. A. Burton (1878): Guía de campo de los reptiles y anfibios de España y Europa. Barcelona: Omega. ISBN 84-282-0488-8.
- Galán Regalado, Pedro e Gustavo Fernández Arias (1993): Anfibios e réptiles de Galicia. Vigo: Xerais. ISBN 84-7507-772-6.
Outros artigos
[editar | editar a fonte]Ligazóns externas
[editar | editar a fonte]- Ra patilonga - Rana iberica Boulenger, 1879 CSIC Museo Nacional de Ciencias Naturales. Enciclopedia virtual de los vertebrados españoles. (en castelán) Consultada o 29/09/2012.