R.E.M.

Na Galipedia, a Wikipedia en galego.
R.E.M.
R.E.M. en directo
OrixeAthens, Xeorxia, Estados Unidos
Período1980 – 2011
Xénero(s)rock alternativo
Selo(s) discográfico(s)I.R.S. Records, Warner Bros. Records
MembrosPeter Buck
Mike Mills
Michael Stipe
Bill Berry
Artistas relacionados10,000 Maniacs, Automatic Baby, The B-52's, The Baseball Project, Filthy Friends, Hindu Love Gods, The Minus 5, The Troggs, Tired Pony, Tuatara, U2, Warren Zevon
Na rede
http://remhq.com
IMDB: nm1032121 Facebook: REMhq Twitter: remhq Instagram: rem MySpace: rem Youtube: UC7eaRqtonpyiYw0Pns0Au_g Bandcamp: remhqSouncloud: remhq Spotify: 4KWTAlx2RvbpseOGMEmROg iTunes: 311145 Last fm: R.E.M. Musicbrainz: ea4dfa26-f633-4da6-a52a-f49ea4897b58 Songkick: 220219 Discogs: 74500 Allmusic: mn0000325459 Deezer: 129 Genius: Rem Editar o valor em Wikidata

R.E.M. foi unha banda de rock alternativo estadounidense creada en 1980 en Athens, Xeorxia. Estivo formada por Michael Stipe (voz), Peter Buck (guitarra), Mike Mills (baixo) e Bill Berry (batería); este último deixou o grupo en 1997. R.E.M. foi unha das bandas de rock alternativo máis populares, e unha das primeiras do xénero en chegar ao gran público durante a década dos 80.

O día 21 de setembro do 2011 a banda anunciaba a súa disolución a través da súa páxina web oficial.[1]

Traxectoria[editar | editar a fonte]

R.E.M. marcou o punto na historia do rock onde o post-punk converteuse en rock alternativo. Dende o primeiro sinxelo "Radio Free Europe", lanzado en 1981, xerou un movemento "de volta ao garaxe" no underground estadounidense. Mentres existía un número grande de bandas hardcore e punk nos Estados Unidos durante o inicio dos anos 80, R.E.M. trouxo de volta o pop rock de finais dos anos 60 dun xeito tan único que soaba ao mesmo tempo tradicional e moderno. A pesar de non haber grandes innovacións na súa música, R.E.M. ten unha identidade e unha actitude que transformou o underground estadounidense.

Ao longo dos anos 80 traballaron incansablemente, lanzando discos todos os anos e con xiras constantes en teatros e pequenos clubs. Pasaron anos ata que R.E.M. alcanzou a cima das listas, pero dende o principio, dende o lanzamento do EP Chronic Town en 1982, a banda ven conquistando a admiración e o respecto do seu público sempre en aumento. Chronic Town establecía unha mestura de folk e garage rock que se converteu na marca rexistrada da banda durante os seguintes cinco anos.

A finais dos anos 80 o público da banda medrara o suficiente para garantir grandes vendas, pero o grande éxito comercial do álbum Document de 1987, empurrado polo sinxelo "The One I Love" foi inesperado, especialmente porque R.E.M. pouco cambiara no seu son e na súa actitude diante dos medios. Despois de Document, a banda lentamente converteuse nunha das máis populares do mundo. Logo dunha exhaustiva xira internacional de presentación do álbum Green, de 1988, R.E.M. parou coas xiras e concentrouse no estudio, cando gravou os seus álbums máis exitosos: Out of Time (1991) e Automatic for the People (1992).

Discografía[editar | editar a fonte]

Álbums[editar | editar a fonte]

Álbum Ano Selo
Murmur 1983 I.R.S. Records
Reckoning 1984 I.R.S. Records
Fables of the Reconstruction 1985 I.R.S. Records
Lifes Rich Pageant 1986 I.R.S. Records
Document 1987 I.R.S. Records
Green 1989 Warner Bros. Records
Out of Time 1991 Warner Bros. Records
Automatic for the People 1992 Warner Bros. Records
Monster 1994 Warner Bros. Records
New Adventures in Hi-Fi 1996 Warner Bros. Records
Up 1998 Warner Bros. Records
Reveal 2001 Warner Bros. Records
Around the Sun 2004 Warner Bros. Records
Accelerate 2008 Warner Bros. Records
Collapse into Now 2011 Warner Bros. Records

EPs[editar | editar a fonte]

Álbum Ano Selo
Chronic Town 1982 I.R.S. Records
Not Bad for No Tour 2001 Warner Bros. Records
Vancouver Rehearsal Tapes 2003 Warner Bros. Records
Live from London 2008 Warner Bros. Records
Reckoning Songs from the Olympia 2009 Warner Bros. Records
Deep Cuts: R.E.M. 2009 Warner Bros. Records

Recompilatorios[editar | editar a fonte]

Videografía[editar | editar a fonte]

Notas[editar | editar a fonte]

  1. "Anuncio da separación" (en inglés). Arquivado dende o orixinal o 22 de setembro de 2011. Consultado o 21 de setembro de 2011. 

Véxase tamén[editar | editar a fonte]

Ligazóns externas[editar | editar a fonte]