Ponte de Catoira
| Ponte de Catoira | |||
|---|---|---|---|
Catoira e Rianxo  | |||
 | |||
|
Instancia de
| |||
| Datas e cronoloxía | |||
|
Fundación
1979 | |||
| Dimensión | |||
| |||
| Localización | |||
|
Situado en
| |||
|
País
| |||
|
Atravesa
| |||
| Wikidata C:Commons | |||
A ponte de Catoira é unha infraestrutura viaria inaugurada no ano 1981. Une as provincias de Pontevedra e A Coruña a través dos concellos de Rianxo e Catoira. Está conectada coa autovía AG-11 a través da estrada AC-553, e coa autoestrada AP-9 e as estradas N-550 e PO-548 a través da EP-8001.[1]
Características
[editar | editar a fonte]É un viaduto de formigón sobre o río Ulla de 987 metros de longo. Cruza o río cun falso arco de 97 metros de luz,[1] formado por dous saíntes que xorden de puntos de apoio en terra. Na parte da provincia de Pontevedra a plataforma continua mediante vigas elevadas sobre piares ata cruzar a liña férrea entre Vilagarcía de Arousa e Padrón.
O punto medio do arco actúa como división da titularidade entre as dúas deputacións. Na parte correspondente á Deputación da Coruña a estrada emprega o código DP-7206, mentres que na parte da Deputación de Pontevedra, o código é o EP-8001.
Construción
[editar | editar a fonte]A principios da década de 1970 xurdiu a necesidade da construción da ponte. Unha das primeiras voces foi a de Martín Gómez, alcalde de Rianxo, quen manifestou publicamente a necesidade dunha ponte que permitise cruzar o río Ulla. Xa no ano 1971 xurdiron os primeiros estudos da man do enxeñeiro de Vías e Obras da Deputación da Coruña, quen visitou a parroquia de Isorna e elixiu a zona das Torres de Oeste como a de maior viabilidade.[1] En 1972 a Deputación de Pontevedra aprobou o proxecto cun orzamento duns 110 millóns de pesetas (661.000 euros).[1]
O 10 de xullo de 1979 levouse a cabo o acto de recepción provisional, presidido polo presidente da Xunta de Galicia, Xosé Quiroga Suárez, e mais o director xeral da Administración Local, Vicente Capdevila Cardona.[1] O público aínda tivo que esperar para cruzala ata o 25 de xullo, se ben a ponte non se inaugurou ata dous anos despois.[1]
En 2004 realizouse unha remodelación completa para solucionar o afundimento da plataforma. O proxecto incluíu a instalación dunha pasarela de madeira para peóns no lado de augas abaixo da ponte, así como a súa iluminación e a colocación de puntos de luz na calzada.[2]
A súa titularidade corresponde ás deputacións de Pontevedra e Coruña, aínda que xa teñen amosado a intención de que pase a mans da Xunta de Galicia.[3]
Galería de imaxes
[editar | editar a fonte]-
km 0 da estrada DP-7206 a piques de entrar na ponte -
-
Vista dos barcos viquingos amarrados no pequeno porto construído a carón da ponte e con esta á marxe -
Vista das Torres de Oeste dende a pasarela da ponte -
Vista das Torres de Oeste dende a pasarela da ponte -
Vista da ponte do tren de alta velocidade a través dos piares da ponte -
Vista da desembocadura do Río Ulla dende a ponte -
Vista das Torres de Oeste coa ponte de fondo. -
Vista do paseo peonil de madeira construído en 2004
.jpg){kind=small}
Notas
[editar | editar a fonte]- ↑ 1,0 1,1 1,2 1,3 1,4 1,5 "Los días contados del puente de Catoira". Faro de Vigo (en castelán). 13 de xuño de 2019.
- ↑ Suso Souto (28 de maio de 2015). "El puente que evitó un rodeo de 23 Kms al unir Rianxo y Catoira". El Correo Gallego (en castelán).
- ↑ Serxio González (1 de xuño de 2022). "La Xunta solo asumirá la titularidad del puente de Catoira si las diputaciones lo reparan". La Voz de Galicia (en castelán).
 |
Wikimedia Commons ten máis contidos multimedia na categoría: Ponte de Catoira |