Nauplio (bioloxía)
A larva nauplio (tamén chamada nauplius) é a primeira larva característica dos crustáceos.
Etimoloxía[editar | editar a fonte]
No nome nauplio foille aplicado a este tipo de larvas por Claus en 1858,[1] en referencia a Nauplio, fillo do deus Poseidón e de Amimone, filla de Dánao e que, segundo a mitoloxía grega foi o fundador da cidade de Nauplia,[2] aínda que algúnas atribúenlle o feito a O. F. Müller.[3]
Morfoloxía[editar | editar a fonte]
O nauplio ten forma piriforme (aproximadamente, "de pera"),[1] e presenta só tres pares de apéndices cefálicos: anténulas, antenas e mandíbulas, cos que nada. O primeiro sempre é unirrámeo, e os outros, en xeral, birrámeos, podendo presentar na base enditos.
Un ocelo mediano, ou ollo nauplius, e un labro que oculta a boca, completan a súa descrición anatómica.
Partes do corpo[editar | editar a fonte]
No corpo dun nauplius distínguense:
- A cabeza
- O telson
- Os tres pares de apéndices, que no adulto converteranse en anténulas, antenas, e mandíbulas.
O tórax e o abdome aínda non se desevolveron.
Bioloxía[editar | editar a fonte]
Este tipo de larva pode desenvolverse dentro do ovo o ser de vida libre. Cando é de vida libre, pode, ou non, alimentarse, sendo habitual que pase este estado reabsorbendo substancias de reserva (sen alimentación activa); de feito, en moitos casos non ten desenvolvido aínda o tubo dixestivo nin aberta a boca ao exterior.
Ao seren larvas dun crustáceo, para creceren necesitan mudas (écdise). A medida que van mudando e desenvolvéndose van incorporando segmentos entre as mandíbulas e a rexión final do corpo, o telson. A estes estados adoita denominárense metanauplius, ou tamén se poden nomear asignando números romanos detrás do termo nauplius como, por exemplo, nauplius I, nauplius IV, etc.
Usos[editar | editar a fonte]
Os nauplios, ao igual que outras larvas de pequeno tamaño, utilízanse en acuicultura (piscifactorías), sendo á súa vez obxecto de cultivo (nos chamados cultivos auxiliares). Utilízanse na alimentación de peixes nas súas primeiras fases de crecemento, dado o seu alto valor en proteínas, e na doutras especies de interese comercial. Unha característica importante desta fonte de alimento é que ao encontrarse xeralmente nun ambiente salino, existe menor posibilidade de inclusión parasitaria.
