Maria Dolina
| Biografía | |
|---|---|
| Nacemento | 18 de decembro de 1922  Óblast de Omsk, Rusia |
| Morte | 3 de marzo de 2010 (87 anos) Kíiv, Ucraína |
| Lugar de sepultura | Cemitério de Baikove (pt)  |
| Datos persoais | |
| País de nacionalidade | Unión Soviética |
| Actividade | |
| Ocupación | aviadora , militar |
| Carreira militar | |
| Lealdade | Unión Soviética |
| Rama militar | Forza Aérea de Rusia |
| Rango militar | Comandante capitán |
| Conflito | Fronte Oriental (segunda guerra mundial), Batalla de Stalingrado, Batalla de Kursk, Operação Bagration (pt) , East Prussian Offensive (en) e Courland Pocket (en) |
Premios
| |
 | |
Maria Ivanovna Dolina (en ucraíno: Марія Іванівна Доліна; en ruso: Мария Ивановна Долина), nada en Sharovka (RSFS de Rusia) o 18 de decembro de 1922 e finada en Kíiv (Ucraína) o 3 de marzo de 2010, foi unha piloto de Pe-2 e xefa de escuadra na 125ª Mariña de mulleres «Marina Raskova» do Rexemento de Bombardeiros. Estivo activa principalmente na 1ª Fronte Báltica durante a segunda guerra mundial. O 18 de agosto de 1945 foi nomeada Heroína da Unión Soviética.
Primeiros anos[editar | editar a fonte]
Naceu na aldea de Sharovka (actual Distrito de Poltavsky, Oblast de Omsk, Siberia). Foi a primoxénita dunha famillia campesiña de orixe ucraína.
En 1934, após o pai de Maria perder unha perna na guerra civil rusa, a familia regresou a Ucraína. Debido á situación do pai, Dolina tiña que manter a familia enteira, co que deixou a escola e comezou a traballar nunha fábrica. Malia a oposición da nai, Maria adestrou nun club de voo da agrupación paramilitar Osoaviakhim. En 1940 graduouse na Escola de Voo de Khersón, tras o cal ingresou na escola de voo militar Engels. Antes da invasión alemá do 22 de xuño de 1941, traballou como instrutora de voo en clubs de Dnipropetrovsk e Mikolaiv.[1]
Segunda guerra mundial[editar | editar a fonte]
En xullo de 1941 iniciou o servizo militar.[2] Inicialmente pilotou un Polikarpov Po-2, en colaboración con unidades de infantaría.[1] Posteriormente converteuse en membro da tripulación dun Petliakov Pe-2, unha aeronave de medio alcance de dobre motor, no 587º Rexemento Aéreo de Voo Picado.[3]
Dolina admitiu que descansaba pouco. Con todo, foi nomeada xefa de escuadra da súa unidade, posteriormente rebautizado como 125º Rexemento Aéreo de Voo Picado «Marina Raskova».[4]
O 2 de xuño de 1943 a aeronave de Dolina foi alcanzada por fogo antiaéreo inimigo sobre a rexión de Kuban antes de lograr o seu obxectivo, o que inutilizou un dos motores e causou un incendio. O seu escolta desaparecera mentres perseguía cazas inimigos. Aínda así, continuou a voar e liberou a bomba segundo o previsto. No voo de regreso, xa sen escolta, foi atacada por seis aeronaves alemás (dúas Fw 190 e catro Bf 109). O seu artilleiro de cola derrubou un Fw 190 e un Bf 109. En total, Maria voou en setenta e dúas misións en que bombardeou arsenais inimigos, baluartes, carros de combate, baterías e transportes ferroviarios e acuáticos. Tamén deu apoio ás tropas terrestres soviéticas.[5]
Despois da guerra[editar | editar a fonte]
Dolina continuou a servir na Forza Aérea Soviética como xefa de escuadra dun rexemento de bombardeiros. Viviu en Šiauliai (na actual Lituania) e despois en Riga (na actual Letonia), onde traballou no Comité Central do Partido Comunista Letón até 1975. Casou dúas veces, en ambas con ex-mecánicos da Forza Aérea Soviética. Despois de que o seu primeiro marido morrese en 1972, casou con outro do rexemento en que ela servira.[6]
No 50º aniversario do fin da segunda guerra mundial, Dolina foi ascendida a comandante polo presidente ucraíno Leonid Kuchma. Moitas escolas secundarias e destacamentos de pioneiros da URSS foron bautizados no seu honor.
Dolina residiu en Kíiv desde 1983 até o seu pasamento o 3 de marzo de 2010 con 87 anos. En 2009 participara nas celebracións do Día da Vitoria.[7]
Premios e condecoracións[editar | editar a fonte]
- Dúas Ordes da Bandeira Vermella (1 de xullo de 1943 e 1 de xullo de 1944)
- Heroína da Unión Soviética (18 de agosto de 1945)
- Orde de Lenin (18 de agosto de 1945)
- Orde da Guerra Patria, 1ª clase (11 de marzo de 1985)
- Medallas de campaña e de servizo
- Orde de Bohdan Khmelnitski (14 de outubro de 1999)
- Cidadá Honoraria de Kíiv (2003)[8]
Notas[editar | editar a fonte]
- ↑ 1,0 1,1 Cottam 1998, p. 128.
- ↑ Simonov & Chudinova 2017, p. 51.
- ↑ Sakaida 2003, p. 9.
- ↑ Cottam 1998, p. 128-130.
- ↑ Cottam 1998, p. 129.
- ↑ Noggle 1994, p. 122.
- ↑ Sakaida, Henry (2002). "Female Aviation Heroines of the Great Patriotic War. GUARDS MAJOR MARIYA DOLINA". soviet-awards.com (en inglés). Consultado o 19 de xuño de 2023.
- ↑ Simonov & Chudinova 2017, p. 54.
Véxase tamén[editar | editar a fonte]
Bibliografía[editar | editar a fonte]
- Cottam, Kazimiera Jean (1998). Women in War and Resistance: Selected Biographies of Soviet Women Soldiers (en inglés). Focus Publishing. ISBN 9781585101603.
- Kazarinova, Militsa; Polyantseva, Agniia (1962). В небе фронтовом. Сборник воспоминаний советских летчиц-участниц Великой Отечественной войны [No ceo da fronte. Colección de memorias dos pilotos soviéticos que participaron na Gran Guerra Patria] (en ruso). Moscova: Molodaya gvardiya. OCLC 749039156.
- Noggle, Anne (1994). A Dance With Death: Soviet Airwomen in World War II (en inglés). Texas A&M University Press. ISBN 9781585441778. OCLC 474018127.
- Sakaida, Henry (2003). Heroines of the Soviet Union: 1941-45 (en inglés). Osprey Publishing. ISBN 9781841765983.
- Simonov, Andrei; Chudinova, Svetlana (2017). Женщины - Герои Советского Союза и России (en ruso). Moscova: Russian Knights Foundation and Museum of Technology Vadim Zadorozhny. ISBN 9785990960701. OCLC 1019634607.
