Xosé Ramón Mariño Ferro

Xosé Ramón Mariño Ferro
Biografía
Nacemento	9 de xaneiro de 1950 (74 anos); Castrofeito, España
Datos persoais
País de nacionalidade	España
Educación	Universidade Complutense de Madrid
Actividade
Campo de traballo	Antropoloxía
Ocupación	escritor , antropólogo , profesor universitario
Lingua	Lingua castelá

Para outras páxinas con títulos homónimos véxase: Mariño.

Xosé Ramón Mariño Ferro, nado en Castrofeito (O Pino) o 9 de xaneiro de 1950, é un escritor especializado na antropoloxía de Galicia. Foi profesor titular de Antropoloxía Cultural na Universidade de Santiago de Compostela até a súa xubilación.

Traxectoria[editar | editar a fonte]

Doutor en Filosofía e Letras, licenciouse en antropoloxía americana na Universidade Complutense de Madrid pero ós principios dos anos 80 comezou a recoller información de campo sobre medicina popular galega (1982-1984) e sobre o entroido (1985-1987). Tamén recolleu información sobre as diferentes romarías galegas para o Museo do Pobo Galego.

Ademais de colaborar asiduamente en distintas revistas (Cuadernos de Estudios Gallegos, Encrucillada ou Gallaecia) foi publicando numerosos libros sobre a cultura popular galega e europea. Tamén ten publicados varios libros de narrativa infantil.

Mariño Ferro defende a idea de que a cultura popular galega está entroncada coa cultura popular europea, formada na Idade Media. De feito, afirma que:

Todo o que son crenzas en Galicia son comúns a toda Europa, especialmente á de tradición católica. Pode haber algún matiz, de feito algunhas consérvanse mellor porque foi rural moito máis tempo, pero é o mesmo.^[1]

Engade que a cultura popular galega non se compón de elementos illados senón que está perfectamente artellada. Outra das liñas de traballo de Mariño Ferro é pór en evidencia a funcionalidade dos costumes tradicionais por riba da súa aparencia supersticiosa.

Obra en galego[editar | editar a fonte]

Ensaio[editar | editar a fonte]

Cultura popular (1985, Museo do Pobo Galego).^[2]
Autobiografía dun labrego (1986, Xerais; reeditado en 2017^[3]).
Aparicións e Santa Compaña (1995, Edicións do Cumio).
Lobos, lobas e lobishomes (1995, Edicións do Cumio).
O sexo na poesía popular (1995, Edicións do Cumio).
Contos marabillosos (1996, Edicións do Cumio).
O demo e o trasno (1996, Edicións do Cumio).
Serpes e dragóns (1997, Edicións do Cumio).
Contos de homes e mulleres (1999, Edicións do Cumio).
Antropoloxía de Galicia (2000, Xerais).
O Entroido ou os praceres da carne (2000, Cadernos do Seminario de Sargadelos, Ediciós do Castro).
Antropoloxía da alimentación (alimentos elixidos, alimentos prohibidos) (2004, Unidixital).
Introducción á antropoloxía cultural (2004).
Manuel Branco Romasanta, o lobishome asasino (2007, Nigra).

Literatura infanto-xuvenil[editar | editar a fonte]

A nena branca de Vilamaxín (1990, Edelvives).
Liño aprende a ser indio (1996, Edelvives).
A amora na silva (2000, Edicións do Cumio).
Brancaflor (2000, Edicións do Cumio).
Os dous xemelgos, o dragón e o pazo encantado (2000, Edicións do Cumio).
A filla do rei (2000, Edicións do Cumio).
Iria e o cabalo Buligán (2000, Edicións do Cumio).
Unha vella tiña un can (2000, Edicións do Cumio).

Obras colectivas[editar | editar a fonte]

12 anos na búsqueda da nosa identidade (1990, Xermolos).
Nacemento, casamento e morte en Galicia. Resposta á enquisa do Ateneo de Madrid, (1901-1902) (1990, Consello da Cultura Galega).
Romanceiro en lingua galega (2002, Xerais). Con Xosé Carlos López Bernárdez.
Bestiario en pedra: animais fabulosos na arte medieval galega (2004, Nigra). Con Xosé Carlos López Bernárdez.
Dicionario de etnografía e antropoloxía de Galiza (2010, Nigra). Con Xosé Manuel González Reboredo.
Romancero popular gallego, de Alfonso Hervella Courel (2011, Nigra). Coeditor, con Xosé Carlos López Bernárdez.

Obra en castelán[editar | editar a fonte]

Ensaio[editar | editar a fonte]

Satán, sus siervas las brujas y la religión del mal (1984, Xerais).
La medicina popular interpretada I (1985, Xerais) e II (1986, Xerais).
Las romerías, peregrinaciones y sus símbolos (1987, Xerais).
La medicina mágica (Hipócrates) (1988, Xerais).
Muerte, religión y símbolos en una comunidad quechua (1989, Universidade de Santiago de Compostela).
La Llave de la Astrología (1989, Edicomunicación)
Plantas, carnes y minerales medicinales (1991, Deputación de Pontevedra).
El simbolismo animal: creencias y significados en la cultura occidental (1996, Encuentro).
Los cuentos maravillosos: realismo mágico (2004, Ronsel).
La brujería en Galicia (2006, Nigra).
Leyendas, mitos y creencias de Galicia (2008, Ellago).
Los amores del ciervo (2010, Instituto de las Identidades, Salamanca).
Leyendas y milagros del camino de Santiago (2010, Ellago).

Edición[editar | editar a fonte]

Leyendas y creencias de Galicia (2000, Pontevedra).

Obras colectivas[editar | editar a fonte]

Entroido: aproximación a la fiesta de Carnaval en Galicia (1987, Deputación da Coruña). Con Xosé Manuel González Reboredo.
La medicina mágica (Hipócrates) (1988).
Muerte, religión y símbolos en una comunidad quechua (1989).
La construcción del texto etnográfico a través de dos autores: aportación a una historia de la etnografía en Galicia (1996, Instituto Padre Sarmiento de Estudos Galegos).
Santuarios mágicos de Galicia (2003, Nigra).