Marcial Gondar
| Marcial Gondar | |
|---|---|
 | |
| Nacemento | 1948 |
| Pontevedra | |
| Nacionalidade | España |
| Alma máter | Universidade de Santiago de Compostela |
| Ocupación | antropólogo |
| Xéneros | Ensaio |
| Estudos | Antropoloxía social |
| Na rede | |
  | |
| [ editar datos en Wikidata ] | |
Marcial Gondar Portasany, nado en Pontevedra en 1948, é un antropólogo galego.
Traxectoria[editar | editar a fonte]
Catedrático de Antropoloxía social na Universidade de Santiago, é membro da Sección de Etnografía do Instituto de Estudos Galegos Padre Sarmiento e máis do Padroado do Museo do Pobo Galego.
Comezou publicando traballos sobre o proceso de transformación da sociedade campesiña galega como ¿Fracaso del corporativismo agrícola en Galicia? Aportaciones para una teoría del cambio social (Valencia, 1977). Posteriormente dedicouse ao estudo da morte na cultura galega. Actualmente investiga en problemas de antropoloxía urbana e comunicación e mercadotecnia.
Obra en galego[editar | editar a fonte]
Ensaio[editar | editar a fonte]
- A morte, 1987.
- Romeiros do alén, 1989, Xerais.
- Mulleres de mortos, 1991, Laiovento.
- Crítica da razón galega: entre o nós-mesmos e o nós-outros, 1993, A Nosa Terra.
- ¿Qué é a antropoloxia aplicada?, 2004.
Obras colectivas[editar | editar a fonte]
- Alimentación e cultura, 1993, Loas (Vigo).
Obras colectivas[editar | editar a fonte]
- Espiritados: ensaios de etnosiquiatría galega (con Emilio González Fernández), 1992, Laiovento.
- Xosé Chao Rego: renacer galego. (Actas do Simposio-Homenaxe), 2010, Fundación Bautista Álvarez de Estudos Nacionalistas.
Premios[editar | editar a fonte]
- Premio da Crítica de Galicia de Ensaio e Pensamento no 1990, por Romeiros do alén.
