María Moliner

Fuente, Inmaculada de la (2018). El exilio interior : la vida de María Moliner (2a. ed ed.). Madrid: Turner. ISBN 978-84-17141-82-0. OCLC 1066115116.

María Moliner, nada en Paniza, Zaragoza, en 1900 e finada en Madrid en 1981, foi unha bibliotecónoma e lexicógrafa española.

Traxectoria[editar | editar a fonte]

Filla dun médico rural. Licenciouse en Historia en 1921 (Facultade de Filosofía e Letras, Universidade de Zaragoza). Traballou como funcionaria do Corpo Facultativo de Arquiveiros, Bibliotecarios e Arqueólogos^[1] entre 1922 e 1970. Casou co catedrático de Física Fernando Ramón e Ferrando en 1925,^[2] tivo 4 fillos. A súa candidatura á Real Academia Española en 1972 foi rexeitada.^[3]

Activa promotora da difusión cultural a través das bibliotecas durante a República, a través das Bibliotecas Populares.^[4]

Autora do prestixioso Diccionario de uso del español, unha das principais obras da lexicografía en lingua española, no que traballou dende 1952.^[5] A primeira edición desta obra foi publicada en 1966-67 pola editorial Gredos. Aínda que a autora continuou traballando na obra para preparar unha nova edición, a segunda edición non saíu ao mercado ata 1998 (logo da morte de María Moliner) en dous volumes e CD-ROM, así como unha edición abreviada nun tomo.

Comunica respecto diso o seu fillo Fernando Ramón Moliner: a "segunda edición, con tódalas súas alteracións e modificacións, é unha edición apócrifa: a miña nai caeu doente (de alzhéimer), non se decatou de nada e non lle puido dar ningún consentimento consciente".^{[Cómpre referencia]}

No ano 2000 celebrouse o centenario do seu nacemento.^[6]

Diccionario de uso del español. Edición de 1990.

Recoñecementos[editar | editar a fonte]

En 2022 o Ministerio de Ciencia e Innovación publicou as bases da primeira convocatoria dos Premios Nacionales de Investigación para Jóvenes, entre eles o Premio Nacional María Moliner na área de humanidades.^[7]