Manuel González Rodríguez
| Biografía | |
|---|---|
| Nacemento | 1903  Botos, España |
| Morte | 1974 (70/71 anos) Madrid, España |
| Datos persoais | |
| País de nacionalidade | España |
| Actividade | |
| Ocupación | mestre , xornalista , político |
| Partido político | Partido Galeguista |
| Lingua | Lingua galega e lingua castelá |
Manuel González Rodríguez, nado en Botos (Lalín) en 1903 e finado en Madrid en 1974, foi un mestre, xornalista e político galego.
Traxectoria[editar | editar a fonte]
Estudou maxisterio na Escola Normal de Pontevedra. Foi mestre da escola laica da sociedade Unión del Partido de Lalín de Buenos Aires en Porreiros (Gresande). Aprobou as oposicións de Maxisterio e foi destinado á parroquia estradense de Ribeira. Propuxo a idea de erixir na Estrada un monumento a Pardo de Cela por subscrición popular, para o que realizou campaña en El Emigrado, e foi nomeado vicepresidente do Comité pro Monumento constituído na Estrada o 3 de decembro de 1932.[1] En 1933 trasladouse a escola de Soutolongo, que foi o seu destino definitivo. Militante do Partido Galeguista, fixo unha entusiasta campaña a prol da autonomía de Galicia no periódico Razón, foi un dos membros da mesa da IV Asemblea do Partido Galeguista en abril de 1935 e un dos oradores do mitin das Arengas o 24 de xullo dese ano. Co golpe de Estado do 18 de xullo de 1936 non foi sancionado, pero tivo que afiliarse a Falange.
Activo xornalista, colaborou tamén en El Pueblo Gallego, Correo de Galicia, Eco de Galicia, A Nosa Terra, El País, Cultura Gallega, Faro de Vigo e La Voz de Galicia.
Vida persoal[editar | editar a fonte]
Casou en 1932 con Dolores Brandido Palmaz, coa que tivo tres fillos.
Notas[editar | editar a fonte]
- ↑ El Pueblo Gallego, 13-12-1932, p. 10.
Véxase tamén[editar | editar a fonte]
Bibliografía[editar | editar a fonte]
- Manuel González, o escolante de Soutolongo artigo de Manuel Igrexas.
- Santorum, Gracia (2009). Dicionario de escritores de Deza. A Estrada: Fervenza. p. 50. ISBN 978-84-96368-00-2.