Juan Manuel de Prada

Na Galipedia, a Wikipedia en galego.
Infotaula de personaJuan Manuel de Prada Blanco

Editar o valor em Wikidata
Nome orixinal(es) Juan Manuel de Prada Editar o valor em Wikidata
Biografía
Nacemento(es) Juan Manuel Prada Blanco Editar o valor em Wikidata
8 de decembro de 1970 Editar o valor em Wikidata (53 anos)
Barakaldo, España Editar o valor em Wikidata
Datos persoais
País de nacionalidadeEspaña Editar o valor em Wikidata
RelixiónCatolicismo Editar o valor em Wikidata
EducaciónUniversidade de Salamanca - dereito
Universidade Complutense de Madrid - filoloxía hispánica Editar o valor em Wikidata
Actividade
Ocupaciónescritor , crítico literario , columnista , Tertuliano radiotelevisivo , presentador de televisión Editar o valor em Wikidata
LinguaLingua castelá Editar o valor em Wikidata
Familia
CónxuxeMaría José Casaseca Martín (m. 24 de xuño de 2000; s. 2006)
María Cárcaba Álvarez (m. 23 de outubro de 2011)
FillosJimena de Prada Casaseca (2002)
Premios

IMDB: nm1577536 Dialnet: 183859 Editar o valor em Wikidata


Juan Manuel de Prada Blanco, nado en Barakaldo (Biscaia) o 8 de decembro de 1970,[1] é un escritor, crítico literario e columnista español.

Traxectoria[editar | editar a fonte]

Primeiros anos e formación[editar | editar a fonte]

Nado en Barakaldo, pasou a súa nenez e xuventude en Zamora,[2][3] a terra de orixe dos seus pais, onde volveron cando era só un neno. Estudou dereito na Universidade de Salamanca, onde se graduou,[4] pero sempre tivo unha forte vocación literaria, e nunca traballou como avogado. Luis García Jambrina, profesor titular de Literatura Española, foi seu mentor.[5]

Carreira profesional[editar | editar a fonte]

O seu primeiro traballo relevante foi Coños (1994), un libro de prosa lírica, concibida como unha homenaxe a Senos, de Ramón Gómez de la Serna, e que foi recibido positivamente por algunhas figuras da literatura española como Francisco Umbral ou Arturo Pérez-Reverte.[6]

No ano seguinte, Prada publicado El silencio del patinador, unha colección de doce historias curtas que coinciden no uso da primeira persoa narrativa e no cultivo da prosa barroca e elegante, moi lonxe dos outros autores da súa xeración. A última das historias neste libro, Gálvez, é o xermola da primeira novela de De Prada, Las máscaras del héroe (1996), un ambicioso traballo de preto de seis centas páxinas, que recrea a bohemia española dende comezos do século XX até a guerra civil, con dúas figuras importantes: o poeta Pedro Luis de Gálvez e a súa antagonista, o personaxe imaxinario, Fernando Navales. Para a redacción desta novela, Prada recorreu a numerosas fontes literarias, entre eles La novela de un literato, de Rafael Cansinos Assens, e o Automoribundia de Ramón Gómez de la Serna. O seu seguinte traballo, La tempestad (1997), de trama detectivesca, foi premiado co Premio Planeta[7] e foi traducido a máis de vinte linguas.

En 1998, a revista The New Yorker escolleuno como un dos seis escritores de menos de trinta e cinco anos máis importantes en Europa, xunto cos alemáns Marcel Beyer e Ingo Schulze, o francés Marie Darrieussecq, o británico Lawrence Norfolk e o ruso Viktor Pelevin.[8] En 2003, publicou La vida invisible, que é considerada a máis complexa das súas novelas, coa que obtivo unha Primavera de Novela e o Nacional de Narrativa.[9][10] En 2007, publicou El séptimo velo, que conseguiu o Premio Biblioteca Breve.[11]

É contrario ao aborto.[12] Acuñou a expresión "o Mátrix progre".[13]

Obra[editar | editar a fonte]

Relato breve[editar | editar a fonte]

  • Un mundo especular y otros relatos (1991). Valencia (Contén 4 relatos: Un mundo especular, Elogio de la quietud, Ojos de gacela, e Pecados íntimos)
  • Una temporada en Melchinar (1994). Agrupación Madrileña de Arte.
  • Coños. Ediciones Virtuales (1994), en edición no venal; reeditado en 1995, Valdemar.
  • El silencio del patinador (1995). Valdemar (Contén 12 relatos: Las manos de Orlac, Señoritas en sepia, Sangre azul, Las noches galantes, Las noches heroicas, Vísperas de la revolución, Hombres sin alma, El silencio del patinador, Concierto para masonas, La epidemia, El gallito ciego e Gálvez).[14]

Novela[editar | editar a fonte]

  • Las máscaras del héroe (1996). Valdemar.
  • La tempestad (1997). Planeta.
  • Las esquinas del aire: en busca de Ana María Martínez Sagi (2000). Planeta.
  • La vida invisible (2003). Espasa-Calpe.
  • El séptimo velo (2007). Seix-Barral.
  • Me hallará la muerte (2012). Destino.
  • Morir bajo tu cielo (2014). Espasa.
  • El castillo de diamante (2015). Espasa
  • Mirlo blanco, cisne negro (2016). Espasa.

Novela gráfica[editar | editar a fonte]

  • Penúltima sangre (2006) Acción Press, S.A.

Ensaios e artigos xornalísticos[editar | editar a fonte]

  • Reserva natural, artigos publicados en ABC (1998). Llibros del Pexe.
  • Animales de compañía, artigos publicados en ABC (2000). Sial.
  • Desgarrados y excéntricos (2001). Seix Barral.
  • La nueva tiranía: el sentido común frente al Mátrix progre, artigos publicados en ABC (2009). Libros Libres.
  • Lágrimas en la lluvia (2010). Sial.
  • Nadando contra corriente, artigos publicados en ABC (2010). Buenas Letras.
  • Dinero, demogresca y otros podemonios (2015). Temas de hoy.
  • Los tesoros de la cripta (2018). Renacimiento.

Entrevistas[editar | editar a fonte]

  • Penúltimas resistencias (2009). Xordica.

Obras editadas[editar | editar a fonte]

  • Cancionero del arroyo (1994). Goberno da Rioxa. Edición de Juan Manuel de Prada.
  • Armando Buscarini o el arte de pasar hambre (1996). AMG Editor. Premio Café Bretón de los Herreros. Edición de Juan Manuel de Prada.
  • Mis memorias. AMG Editor. Edición de Juan Manuel de Prada.

Premios e recoñecementos[editar | editar a fonte]

  • Premio Café Bretón de los Herreros 1995 por Armando Buscarini o el arte de pasar hambre
  • Premio Ojo Crítico de Narrativa 1997 (Radio Nacional de España) por Las máscaras del héroe
  • Premio Planeta 1997 por La tempestad[7]
  • Premio González-Ruano 1999 polo artigo «Un seno kosovar»[15]
  • Premio Primavera de Novela 2003 por La vida invisible
  • Premio Nacional de Narrativa 2004 por La vida invisible[9][10]
  • Premio Mariano de Cavia 2006 (ABC)
  • Premio Biblioteca Breve 2007 por El séptimo velo[11]
  • Premio da Crítica de Castela-León por El séptimo velo (2008) e por El castillo de diamante (2016).
  • Premio Joaquín Romero Murube 2008 (Casa de ABC de Sevilla) polo artigo «Resucitar en Sevilla»
  • Premio ABC Cultural & Ámbito Cultural de El Corte Inglés, 2012.
  • Premios Religión en Libertad, 2018[16]
  • Premio Castilla y León de las Letras, 2021.[17][18]

Notas[editar | editar a fonte]

  1. "Avances: Juan Manuel de Prada". Consultado o 4-4-2018. 
  2. Biografía de Juan Manuel de Prada Arquivado 04 de marzo de 2016 en Wayback Machine., en seculares.es
  3. «Juan Manuel de Prada pierde en un robo el texto de una novela», nota de EFE reproducida en el El País, 25-8-1998; acceso 2-8-2011
  4. Félix Iglesias (13-1-2001). "“Aún mereciéndolo, la campaña en favor de Miguel Delibes para el Nobel me parece una torpeza”". ABC - Castilla y León (en castelán). "Por desgracia para mí, los años de Salamanca fueron los peores de mi vida, porque a mí la universidad no me gustó y lo que aprendí en ella no me satisfizo nunca". 
  5. José Luis García Martín (17-11-2009). "De ayer a hoy". La Nueva España (en castelán). Consultado o 5-4-2018. 
  6. «Quizá la mejor novela española de estos últimos veinte años» (Pérez-Reverte), El Semanal).
  7. 7,0 7,1 Moret, Xavier (16 de outubro de 1997). "Prada gana el Planeta a los 26 años con una novela de misterio ambientada en Venecia". elpais.com (en castelán). Consultado o 9 de decembro de 2023. 
  8. http://www.newyorker.com/archive/1998/04/27/1998_04_27_164_TNY_LIBRY_000015482 "Best Young Novelists"], text: Bill Bufro; photo: Deborah Reisman; The New Yorker, 27-4-1998; acceso 2-8-2011.
  9. 9,0 9,1 Axencias (15 de outubro de 2004). "Juan Manuel de Prada, premio Nacional de Narrativa 2004". elmundo.es (en castelán). Consultado o 9 de decembro de 2023. 
  10. 10,0 10,1 Redacción (14 de outubro de 2004). "Juan Manuel de Prada gana un polémico Premio Nacional de Narrativa". lavozdegalicia.es (en castelán). Consultado o 9 de decembro de 2023. 
  11. 11,0 11,1 Redacción (29 de xaneiro de 2007). "Juan Manuel de Prada, premio Biblioteca Breve con una historia sobre la II Guerra Mundial". elpais.com. Consultado o 9 de decembro de 2023. 
  12. Juan Manuel de Prada (5-2-2000). "Aborto progresista". ABC (en castelán). Consultado o 5-4-2018. 
  13. Carmelo López-Arias. "«Rebelarse contra el Mátrix progre conlleva unos riesgos que pocos se atreven a aceptar»". Religión en Libertad (en castelán). Consultado o 7-4-2018. 
  14. Juan Manuel de Prada (25-6-2010). "Cuento inédito de El silencio del patinador: "Las antípodas"". El Cultural (en castelán). Consultado o 7-4-2018. 
  15. Redacción (7 de abril de 2010). "Juan Manuel de Prada, premio González-Ruano". estandarte.com (en castelán). Consultado o 9 de decembro de 2023. 
  16. Redacción (27 de setembro de 2018). "Coronel de Palma, Juan Manuel de Prada, Elvira Roca, Pablo Moreno...: Premios Religión en Libertad". religionenlibertad.com (en castelán). Consultado o 9 de decembro de 2023. 
  17. Redacción (6 de abril de 2022). "Juan Manuel de Prada, Premio Castilla y León de las Letras". diariodeleon.es (en castelán). Consultado o 9 de decembro de 2023. 
  18. Sánchez, Natalia (21 de abril de 2022). "“Soy un hombre de letras comprometido con mi tiempo y también con mi obra”". laopiniondezamora.es (en castelán). Consultado o 9 de decembro de 2023. 

Véxase tamén[editar | editar a fonte]

Ligazóns externas[editar | editar a fonte]