John Major
.jpg)
John Major, nado en Londres o 29 de marzo de 1943, é un político británico que foi primeiro ministro do Reino Unido e líder do Partido Conservador de 1990 a 1997. Exerceu como membro do gabinete de Margaret Thatcher como secretario xefe do Tesouro (1987-1989), secretario de Asuntos Exteriores (1989) e chanceler do Tesouro (1989-1990). Recibiu, entre outros, o título de Sir.
Traxectoria[editar | editar a fonte]
Major naceu no Hospital St Helier Hospital. Deixou a escola aos 16 anos.[1] [2] En 1968 chegou a ser concelleiro conservador. Nas eleccións xerais de 1979, Major foi elixido Membro do Parlamento (MP) por Huntingdonshire (Huntingdon despois de 1983).
Primeiro ministro[editar | editar a fonte]
Despois de ocupar varios cargos no gabinete, Major foi elixido para substituír a Margaret Thatcher como primeira ministra e líder do partido.[3] Ao asumir o cargo, viu a acción británica na Guerra do Golfo (1991) e a estreita reelección do seu partido nas eleccións xerais de 1992.
Despois diso, os conservadores baixo Major tornáronse impopulares debido á caída do mercado de valores do "Mércores Negro" a finais de 1992 e como se dividiron sobre o tema da Unión Europea.
Durante o seu mandato tivo tensións internas sobre as cuestións económicas e sensibilidades políticas de Irlanda do Norte e Escocia[4], mais conseguiu manter a tranquilidade facendo certas concesións, como a devolución aos escoceses da Pedra de Scone.[5]
Golpeado nas eleccións xerais de 1997, Major foi sucedido como primeiro ministro por Tony Blair do Partido Laborista, e foi substituído como líder conservador por William Hague. Dimitiu como deputado nas eleccións xerais de 2001.
Vida persoal[editar | editar a fonte]
Major casou con Norma Johnson (agora Norma Major) o 3 de outubro de 1970. Era profesora e membro das xuventudes conservadoras (Young Conservatives). Comprometéronse despois de só dez días de se coñecer.[6] Teñen un fillo, James, e unha filla, Elizabeth. Teñen unha casa de vacacións na costa norte de Norfolk. É un gran seareiro do crícket, das carreiras de motor e do Chelsea Football Club.[7]
Major rexeitou até agora unha pensión vitalicia ao desistir do Parlamento.[8]
Notas[editar | editar a fonte]
- ↑ Major, John. Autobio. p. 30. ISBN 978-0-00-653074-9.
- ↑ Seldon, Anthony; Baston, Lewis (1998). Major: A Political Life (en inglés). Phoenix. ISBN 978-0-7538-0145-1.
- ↑ "Major has every right to shop Lady Thatcher". The Independent (en inglés). 1999-08-14. Consultado o 2022-11-21.
- ↑ "Bombshell documents reveal John Major’s ‘success’ in keeping Scotland quiet". The National (en inglés). Consultado o 2022-11-20.
- ↑ "Stone of Scone going home after 700 years: from the archive, 4 July 1996". the Guardian (en inglés). 2015-07-04. Consultado o 2022-11-20.
- ↑ "Perfil en". Number10.gov.uk. Arquivado dende o orixinal o 8 de setembro de 2008. Consultado o 17 de abril de 2010.
- ↑ "Celebs". theshed.chelseafc.com. Arquivado dende o orixinal o 23 de xullo de 2010. Consultado o 20 de novembro de 2022.
- ↑ "news.bbc.co.uk; UK politics" (en inglés).
Véxase tamén[editar | editar a fonte]
 |
Wikimedia Commons ten máis contidos multimedia na categoría: John Major  |
| Control de autoridades |
|
|---|
