Iván García Campos
 (2010)  | |
| Biografía | |
|---|---|
| Nacemento | 14 de xullo de 1974 (50 anos) A Coruña, España |
| Actividade | |
| Ocupación | escritor |
| Obra | |
Obras destacables
| |
| Premios | |
| |
   | |
Iván García Campos, nado na Coruña o 14 de xullo de 1974, é un escritor galego.
Traxectoria
[editar | editar a fonte]É licenciado en INEF e exerce como rehabilitador físico. Iniciou estudos de Grao en Filosofía en 2015 que interrompeu en 2018.
En 2008 gañou o Premio Nacional de Narracións Curtas Modesto Rodríguez Figueiredo,[1] instituído pola Fundación do Pedrón de Ouro coa obra Unha casa chea de xanelas.
A súa primeira novela, O imposible de desatar, gañou a XXVIII edición do Premio Blanco Amor en 2010[2]. O xurado, formado por Teresa Bermúdez Montes, Chus Nogueira, Bieito Iglesias Arauxo, Xesús Constela Doce, Carlos González Figueiras e Silvia Díaz Iglesias, salientou a “coherencia e o equilibrio entre a forma e o fondo, e o retrato da cara oculta da sociedade actual; dos conflitos persoais, da sociedade e a incomunicación, a través de personaxes cargadas de humanidade. A novela destaca polo seu carácter innovador no tocante ao estilo e ás técnicas narrativas”.
Cinco anos despois publica Cuestións vitais secretas[3][4], un libro formado por dez relatos que, cunha técnica sinxela e depurada, de frases breves, con preferencia polo estilo indirecto e pola selección de puntos de vista pouco usuais, tratan de facer aparecer o que está oculto nas rutinas da vida corrente [5][6]. A importancia dos pormenores é crucial en todos os relatos, así como a confianza na perspicacia do lector para poder intuír sen necesidade de comprender. A revista dixital Biosbardia, especializada en literatura galega, sinalouno como o libro galego máis recomendable do ano 2015[7].
En decembro de 2019 sae do prelo O viaxeiro perfecto[8][9], onde Mario, un condutor de ambulancia, conecta coa dor das persoas que transporta, ata o punto de concederlles unha última vontade viaxeira, unha antesala á travesía que supón a morte. Trátase dunha road novel onde o eixo vertebrador da narración é o diálogo[10]. Ao contrario dos seus libros anteriores é esta unha novela formalmente moi sinxela onde en ningún momento sabemos o que pensan os personaxes, só o que fan.
Alleo ás redes sociais, esporadicamente publica textos en revistas, xornais e plataformas dixitais.
Desde o ano 2020 colabora como coordinador e editor da sección Decálogos[11][12] en Euseino? Editores, liña de publicacións da Fundación Euseino?, organización non lucrativa independente declarada de interese cultural pola Xunta de Galicia, e creada para promover o pensamento tanto no ámbito literario coma no filosófico.
É así mesmo membro da Asociación de Escritores en Lingua Galega [AELG].
Obra
[editar | editar a fonte]Narrativa
[editar | editar a fonte]
- O imposible de desatar (2010). Galaxia. 216 páxs.[13] Traducida ao castelán en 2015.[14][15]
- Cuestións vitais secretas (2015). Galaxia. 180 páxs. Relatos.[16][17]
- O viaxeiro perfecto (2019). Galaxia. 204 páxs.[18][10]
Obras colectivas
[editar | editar a fonte]- Nun edificio, 2002, Agrupación de Libreiros de Ourense e Casa da Xuventude de Ourense.
- Cordura ou martelos e catro contos máis, 2004, Agrupación de Libreiros de Ourense e Casa da Xuventude de Ourense.
- VIII Certame de Narración Curta Ánxel Fole: catro relatos, 2006, Concello de Lugo.
- Os Viadutos. VIII Certame literario de relatos cortos, 2007, Concello de Redondela.
- Premios Pedrón de Ouro. Certame de narración breve Modesto R. Figueiredo XXXII e XXXIII, 2008, Ediciós do Castro.
- Premios Pedrón de Ouro. Certame de narración breve Modesto R. Figueiredo XXXIV, 2009, Edicións do Castro.
Premios
[editar | editar a fonte]- Primeiro premio do II certame de Poesía Deportiva da Universidade da Coruña no 1999, por Natureza morta con puxilista en Elis.
- Primeiro premio no I certame de Poesía SMS Xanela da Cultura da Fundación Observatorio Urbano do Eixo Atlántico[19] no 2001, por O silencio.
- Segundo premio no XXXIV certame de Contos Breogán da Casa de Galicia en Barakaldo no 2001, por A rúa é única.
- Mención especial no V Certame de Poesía Francisco Añón no 2001, por A alma dos grilos.
- Accésit no XIX certame do Premio Ourense de Contos para a mocidade no 2002, por Cloroformo en gotas.
- Gañador do Premio Ourense de contos para a mocidade no 2004, por Cordura ou martelos.
- Primeiro premio do VIII Certame de Narración Curta Ánxel Fole no 2005, por O legado turbulento dos xemelgos Salinas.
- Accésit no XXXII Premio Nacional de Narracións Curtas Modesto Rodríguez Figueiredo no 2006, por Crónica do Gran Número.
- Accésit no XII certame literario Manuel-Oreste no 2006, por Crónica do Gran Número.
- Primeiro premio do VIII Certame de Relatos Curtos Os Viadutos de Redondela no 2007, por O camiño das formigas.
- Gañador do Premio Nacional de Narracións Curtas Modesto Rodríguez Figueiredo no 2008, por Unha casa chea de xanelas.
- Premio Blanco Amor no 2010, por O imposible de desatar.
Notas
[editar | editar a fonte]- ↑ "Iván García Campos". Editorial Galaxia. Arquivado dende o orixinal o 31 de maio de 2020. Consultado o 2019-12-01.
- ↑ "Iván García Campos gaña o XVIII Blanco Amor de narrativa" Arquivado 04 de marzo de 2016 en Wayback Machine., artigo na web de A Nosa Terra.
- ↑ cafebarbantia. "Cuestións Vitais Secretas, De Iván G. Campos | Café Barbantia". Arquivado dende o orixinal o 10 de novembro de 2021. Consultado o 2021-11-10.
- ↑ "Crisol". La Voz de Galicia (en castelán). 2015-09-25. Consultado o 2021-11-10.
- ↑ "ferradura en tránsito". ferradura1.rssing.com. Consultado o 2021-11-10.
- ↑ "“Un libro está vivo cando o lector ten aínda máis preguntas e incertezas despois de lelo”". Praza Pública. 2015-10-06. Consultado o 2021-11-10.
- ↑ Lorenzo Gil, César (2016-01-21). "Biblioteca escollida do 2015". BiosBardia. Arquivado dende o orixinal o 08 de febreiro de 2016. Consultado o 2021-11-10.
- ↑ Armandorequeixo (2020-01-13). "Tabela dos Libros. Xaneiro 2020". Criticalia. Consultado o 2021-11-10.
- ↑ Xmeyre, ~ (2020-02-05). "crítica de O VIAXEIRO PERFECTO (Iván García Campos, Galaxia)". Ferradura en Tránsito II. Arquivado dende o orixinal o 10 de novembro de 2021. Consultado o 2021-11-10.
- ↑ 10,0 10,1 Otero Varela, Inma (Xaneiro-xuño, 2020). "Falar, pensar, moverse". Grial. LVIII (225, 226): 70–71. ISSN 0017-4181.
- ↑ "Decálogo da crítica literaria". euseino.org. Consultado o 2021-11-10.
- ↑ "Decálogo da novela". euseino.org. Consultado o 2021-11-10.
- ↑ "O imposible de desatar". Editorial Galaxia. Consultado o 2019-12-01.
- ↑ "Imposible de desatar". bibliotraducion.uvigo.es. Arquivado dende o orixinal o 31 de maio de 2020. Consultado o 2019-06-29.
- ↑ "Iván García Campos" (en castelán). Consultado o 2019-12-01.
- ↑ "Cuestións vitais secretas". Editorial Galaxia. Consultado o 2019-12-01.
- ↑ "Iván García Campos: “A miña literatura é unha reflexión artística sobre o presente”". BiosBardia. 2016-02-02. Consultado o 2019-12-01.
- ↑ "O viaxeiro perfecto". Editorial Galaxia. Consultado o 2019-12-01.
- ↑ L.D (2001-06-28). "Presentan en La Coruña el primer concurso de poemas por el móvil". Libertad Digital (en castelán). Consultado o 2021-11-10.
Véxase tamén
[editar | editar a fonte]Ligazóns externas
[editar | editar a fonte]- [1] Nota biográfica na web de Euseino? Editores.
- [2] Arquivado 01 de decembro de 2022 en Wayback Machine. Ficha en Galaxia.
