Saltar ao contido

Hummus

Na Galipedia, a Wikipedia en galego.
Este artigo trata sobre gastronomía, para a substancia orgánica véxase: humus.
Hummus

Hummus servido en prato.
Outros nomes Hommus
Tipo Meze
Orixe Exipto Exipto
Levante mediterráneo
Ingredientes
Orixe vexetal Garavanzo
Tahini

O hummus[1] (en árabe: حمٌص; en hebreo: חומוס; en grego: Χούμους) é unha pasta feita de garavanzos esmagados con zume de limón, unha crema denominada tahina (pasta de sementes de sésamo) e aceite de oliva, que segundo a variante local pode levar ademais outros ingredientes como allos, pemento (xeralmente deitado ao servirse) etc. É un prato moi popular en todo o Oriente Medio, incluídos Israel, Líbano, Palestina, Turquía, Grecia, Siria, Armenia e Chipre, aínda que o hummus que se consome en Grecia é bastante distinto do que se atopa no mundo árabe e en Israel.[2] O hummus seica teña a orixe no Antigo Exipto, e a súa preparación era moi diferente á actual, servida en porcións pequenas sobre unha peza de pan.

Etimoloxía

[editar | editar a fonte]
Hummus con aceite e zume de limón.

En árabe, hummus significa simplemente "garavanzo". O prato descrito por regra xeral é realmente denominado na súa forma máis completa como Hummus bi tahina, que en árabe é representado como حُمُّص بطحينة (ḥummuṣ bi ṭaḥīna) i.e. garavanzos e pasta de sésamo, ou musabbaha.[3]

Preparación

[editar | editar a fonte]

A receita básica é unha mestura de garavanzos cocidos con tahína, allo e zume de limón en proporción variábel, aínda que unha base habitual é: 500 g de garavanzos, unha ou dúas culleradas sopeiras de tahína, dúas ou tres culleradas sopeiras de aceite de oliva, un dente de allo e o zume de medio limón. Esmágase todo formando unha pasta de certa consistencia, á que se lle engade sal e especias como comiño, coandro ou carvea se se desexar. No momento de servir (frío ou morno), engdese pemento doce. En ocasións, previamente frótanse os garavanzos cocidos dentro da súa auga de cocción para que se desprenda a codia, que se tira. O hummus fica logo máis fino.

A fina textura deste puré fai que os cociñeiros de todo o mundo ofrezan diversas variantes dependendo dos costumes e a sinxeleza. É unha preparación que se serve habitualmente nun prato e fría, acompañada de porcións de pan de pita que se emprega como elemento para mollar, ou de verduras e hortalizas frescas. Algunhas versións máis modernas empregan en lugar de pan pita unhas tortillas chip. A versión crudivexetariana simplemente substitúe os garavanzos cocidos por garavanzos xermolados. É frecuente servir este prato coma un almorzo. É un prato moi emprgeado nas cociñas vexetarianas, veganas e crudivexetarianas.

  1. VV. AA. (2012) Dicionario de alimentación e restauración, Santiago de Compostela, Termigal. Xunta de Galicia. Real Academia Galega
  2. Tannahill, Reay (1973), Food in History, Stein and Day, ISBN 0812814671
  3. Pam Peters (2007). The Cambridge Guide to Australian English Usage. Cambridge University Press. p. 370. ISBN 0521878217. 

Véxase tamén

[editar | editar a fonte]

Ligazóns externas

[editar | editar a fonte]