Humberto de Alencar Castelo Branco

Humberto de Alencar Castelo Branco
	;
Nome orixinal	(pt) Humberto de Alencar Castello Branco
Biografía
Nacemento	20 de setembro de 1900 ; Fortaleza, Brasil
Morte	18 de xullo de 1967 (66 anos); Fortaleza (Ditadura militar no Brasil)
Causa da morte	Morte accidental (Accidente ou incidente de aviación )
Presidente do Brasil
	15 de abril de 1964 – 15 de marzo de 1967 ; ← Ranieri Mazzilli – Artur da Costa e Silva →
Datos persoais
País de nacionalidade	Brasil
Relixión	Igrexa católica
Educación	Escola Militar do Realengo (pt) ; Escola de Comando e Estado-Maior do Exército (pt) ; Escola de Aperfeiçoamento de Oficiais (pt) ; Escola Superior de Guerra
Actividade
Ocupación	político , militar
Partido político	Alianza Renovadora Nacional
Lingua	Lingua portuguesa
Carreira militar
Rama militar	Exército Brasileiro (pt)
Rango militar	mariscal de campo
Conflito	Segunda guerra mundial
Familia
Cónxuxe	Argentina Vianna Castello Branco
	Premios (8 de setembro de 1965) Cabaleiro da Gran Cruz con colar da Orde do Mérito da República Italiana; (21 de xullo de 1964) Gran Colar da Orde do Infante Don Henrique; (12 de outubro de 1945) Grande-Oficial da Ordem Militar de Avis (pt) ; Cabaleiro da Gran Cruz da Orde ao Mérito da República Italiana; Ordem do Mérito Naval (pt) ; Ordem de Rio Branco (pt) ; Gran Cruz da Orde da Cruz do Sur ;
	Sinatura

O mariscal Humberto de Alencar Castelo Branco, nado o 20 de setembro de 1897 e finado o 18 de xullo de 1967, foi un militar e político brasileiro, primeiro presidente do réxime militar instaurado polo Golpe Militar de 1964. Era fillo do xeneral Cândido Borges Castelo Branco e de Antonieta Alencar Castelo Branco, da familia do escritor José de Alencar.

Presidencia[editar | editar a fonte]

Nomeado xefe do Estado Maior do Exército polo entón presidente da República João Goulart, en 1963, Castelo Branco foi un dos líderes do golpe de estado do 1 de abril de 1964.

Castelo Branco foi elixido polo Congreso Nacional, presidente da República, o día 11 de abril de 1964. Obtivo 361 votos contra 72 abstencións. O voto máis aplaudido foi o expresidente Juscelino Kubitschek. Da deposición de João Goulart, o 2 de abril de 1964, ata a toma de Castelo Branco, permaneceu na presidencia da república o presidente da Cámara dos Deputados Ranieri Mazzilli.

Como na súa posesión na presidencia da República, o 15 de abril de 1964, a Constitución de 1946 continuaba en vigor, Castelo Branco foi elixido para rematar o período de cinco anos comezado por Jânio Quadros o 31 de xaneiro de 1961. Así, Castelo Branco debería gobernar ata o 31 de xaneiro de 1966. Porén, posteriormente, o seu mandato foi prorrogado e foron suspendidas as eleccións presidenciais directas previstas a 3 de outubro de 1965.

Durante o seu mandato, Castelo Branco aboliu os 13 partidos políticos existentes no Brasil, a través da Lei Institucional número 2 (AI-2). Foron criados a Alianza Renovadora Nacional (ARENA) e o Movimento Democrático Brasileiro (MDB), que se converteron os únicos partidos políticos brasileiros ata o ano 1979. Durante o seu goberno, Castelo Branco promoveu varias reformas políticas, económicas e tributarias.