Hipparchia statilinus
| Hipparchia statilinus | |||||||||||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| |||||||||||||||
| Clasificación científica | |||||||||||||||
| |||||||||||||||
A Hipparchia statilinus é un lepidóptero pertencente á familia Nymphalidae, á subfamilia Satyrinae e ao xénero Hipparchia .
Descrición
[editar | editar a fonte]A Hipparchia statilinus é de cor marrón apagada para o macho, máis clara, ocre para a femia, cunha franxa intercalada no bordo e dous ocelos negros cegos ou de pupila moi discreta na parte dianteira e un moi pequeno na parte traseira.
O reverso está marmoreado con ocre e branco cos dous ocelos negros bordeados de ocre na parte dianteira e o moi pequeno na parte traseira.
-
♂ -
♂ △ -
♀ -
♀ △
Eiruga
[editar | editar a fonte]É de cor beige verdoso con raias verdes [1] .
Bioloxía
[editar | editar a fonte]Período de voo e invernada
[editar | editar a fonte]A Hipparchia statilinus voa nunha xeración entre xuño e outubro en Europa, con máxima emerxencia en xullo [2] .
Plantas hóspedes
[editar | editar a fonte]As súas plantas hóspedes son varias poáceas, incluíndo Poa e Festuca ; Bromus erectus, Bromus sterilis, Brothriochola ischaemum, Stipa pennata, Lygeum spartum [3] , [2] .
Ecoloxía e distribución
[editar | editar a fonte]
A Hipparchia statilinus está presente no norte de África: Marrocos, Alxeria e Tunisia para a subespecie Hipparchia statilinus sylvicola, no suroeste e centro de Europa, Portugal, España, sur de Francia, Italia, e toda Europa central desde Eslovenia ata Polonia e Grecia, así como Turquía.[2]
No norte de África a subespecie Hipparchia fidia fidia está presente en Marrocos no Atlas Medio e no Alto Atlas, en Alxeria e en Tunisia .
Biotopo
[editar | editar a fonte]Reside en breixos secos preto de matogueiras ou piñeirais.
Sistemática
[editar | editar a fonte]A especie Hipparchia statilinus foi descrita polo entomólogo Johann Siegfried Hufnagel en 1766 baixo o nome inicial Papilio statilinus .
Sinonimia
[editar | editar a fonte]Taxonomía
[editar | editar a fonte]- Subespecies
- Hipparchia statilinus statilinus
- Hipparchia statilinus sylvicola (Austaut, 1880) presente en Marrocos, Alxeria e Tunisia .
Notas
[editar | editar a fonte]Véxase tamén
[editar | editar a fonte]Bibliografía
[editar | editar a fonte]- Tom Tolman e Richard Lewington (1997). Delachaux e Niestlé, eds. Guide des papillons d'Europe et d'Afrique du Nord (trad. do inglés). ParÍs. p. 384. ISBN 978-2-603-01649-7.
- Lionel G. Higgins e Norman D. Riley (trad. Th. Bourgoin) (1988). Neuchâtel, Delachaux e Niestlé, eds. Guide des papillons d'Europe. p. 455. ISBN 2-603-00638-X. OCLC 19090161.
Ligazóns externas
[editar | editar a fonte]- "Hipparchia statilinus". Lista Vermella de especies ameazadas. (en inglés). Unión Internacional para a Conservación da Natureza.
- (en inglés) euroButterflies
- (en inglés) Moths and Butterflies of Europe and North Africa
- (en inglés) Butterfly Guide Arquivado 22 de xullo de 2019 en Wayback Machine.
- Photos de Guy Padfield
- Papillons de Poitou-Charentes
