Henrique VIII de Inglaterra

Na Galipedia, a Wikipedia en galego.
(Redirección desde «Henrique VIII»)
Henrique VIII de Inglaterra
Nacemento28 de xuño de 1491
Lugar de nacementoPalácio de Placentia
Falecemento28 de xaneiro de 1547
Lugar de falecementoPalácio de Whitehall
Causaterceira idade
SoterradoCapela de São Jorge
NacionalidadeReino de Inglaterra
RelixiónIgrexa Anglicana e Igrexa católica latina
Ocupaciónmonarca e compositor
PaiHenrique VII de Inglaterra
NaiIsabel de Iorque
CónxuxeCatarina de Aragón, Ana Bolena, Xoana Seymour, Ana de Cleves, Catarina Howard e Catarina Parr
FillosMaría I de Inglaterra, Henrique Fitzroy, Duque de Richmond e Somerset, Isabel I de Inglaterra, Eduardo VI de Inglaterra, Henrique, Duque da Cornualha, stillborn daughter Tudor (1510), Henry, Duke of Cornwall (1513), Henry, Duke of Cornwall (1514), stillborn daughter Tudor (1518), Henry, Duke of Cornwall, stillborn son Tudor, Catarina Carey, Ethelreda Malte, Richard Edwards, Thomas Stukeley e Henry Carey, 1st Baron Hunsdon
IrmánsIsabel Tudor, Margarida Tudor, Maria Tudor, rainha de França, Katherine Tudor, Edward Tudor, Artur Tudor e Edmundo Tudor, Duque de Somerset
PremiosCabaleiro da Orde do Vélaro de Ouro, Rosa de Ouro, Orde da Xarreteira, Lord Warden of the Cinque Ports, Lord Tenente de Irlanda, Earl Marshal, Duque de Iorque, ducado de Cornualla, Príncipe de Gales, Conde de Chester e Orde do Vélaro de Ouro
Na rede
IMDB: nm3430975 Musicbrainz: 78b3e75a-e409-4018-92f8-2ad8b9afede9 Songkick: 1281394 Discogs: 833096 IMSLP: Category:Henry_VIII WikiTree: Tudor-4 Find a Grave: 473 Editar o valor em Wikidata
editar datos en Wikidata ]

Henrique VIII Tudor, nado o 28 de xuño de 1491 e finado o 28 de xaneiro de 1547, foi Rei de Inglaterra a partir do 21 de Abril (coroado a 24 de xuño) de 1509, até a súa morte. Foille concedido o título de rei de Irlanda polo Parlamento Irlandés en 1541, tendo obtido anteriormente o título de Lord de Irlanda.

Traxectoria[editar | editar a fonte]

Henrique naceu no Palacio Real en Greenwich, Londres, segundo fillo do rei Henrique VII e Isabel de York, séndolle concedido o título de Duque de York. Foi designado Príncipe de Gales e herdeiro do trono despois da morte do seu irmán máis vello Artur en 1502.

Foi necesaria unha dispensa do Papa Xulio II para autorizalo a casar coa viúva do seu irmán, Catarina de Aragón, que foi obtida en base da non-consumación. O casamento foi celebrado a 11 de xuño de 1509 e só tiveron nunha filla, a futura María I de Inglaterra. Henrique VIII chegou a escribir un pequeno libro titulado "Defensa dos Sete Sacramentos", co obxectivo de que León X lle outorgase o título de "Defensor da Fe"; no entanto, o desexo de lograr un herdeiro home, así como a súa relación amorosa con Ana Bolena, levárano a solicitar ó Vaticano a disolución do casamento con Catarina. As súas tentativas non tiveron éxito porque o Papa Clemente VII estaba baixo presión do sobriño de Catarina, o emperador Carlos V.

Frustrado coa ruptura das negociacións, Henrique VIII ignorou a lei canónica que lle impedía unirse a outra muller por estar xa casado, e casou con Ana Bolena a 25 de xaneiro de 1533. Esta actitude de afronta sen precedentes á Igrexa católica valeulle a excomuñón, declarada por Clemente VII o 11 de xullo de 1533. A consecuencia da excomuñón, Henrique decidiu a ruptura coa Igrexa católica, declarou a disolución dos mosteiros, tomando así moitas das pertenzas da Igrexa, e creou a Igrexa de Inglaterra, da que se declarou líder. Esta decisión fíxose oficial co decreto da supremacía (Act of Supremacy) de 1534. A negativa de xurar obediencia a este decreto levouno a condenar ao humanista Thomas More, o seu antigo Lord Chanceler, á morte.

Durante o ano de 1513, Thomas Howard, terceiro Duque de Norfolk, derrotou a tentativa de invasión de James IV de Escocia en Flodden durante a ausencia de Henrique VIII na guerra con Francia. A longa rivalidade de Henrique co rei Francisco I de Francia tornouse aínda máis seria pola cooperación entre Francia e Escocia, ambos países católicos nesta altura. A paz con Francia foi finalmente restablecida en 1546.

Henrique VIII incrementou moito o poderío marítimo inglés, estabelecendo portos en Woolwich e Deptford no río Támese no sueste de Londres, e instituíndo unha mariña eficiente. O seu barco capitán (flagship), Mary Rose, afundiuse no Solent (no canal inglés) durante a batalla e a súa recuperación nos anos 80 do século XX foi un fito na investigación arqueolóxica desta época. O navío encóntrase hoxe en exposición no peirao de Portsmouth.

Descendencia e casamentos[editar | editar a fonte]

Véxase tamén[editar | editar a fonte]