Henrique II de Navarra
| Henrique II de Navarra | |
|---|---|
| Rei de Navarra | |
 | |
| Henrique II de Navarra | |
| Reinado | 7 de xaneiro de 1517 a 25 de maio de 1555 |
| Nacemento | 25 de abril de 1503 Sangüesa,  Navarra |
| Falecemento | 25 de maio de 1555 Pau,  Béarn[1] |
| Predecesor | Catarina I |
| Sucesor | Xoana III e Antonio I |
| Consorte | Margarida de Angulema |
| Descendencia | Xoana III |
| Casa real | Albret |
| Proxenitores | Xoán III Catarina I |
| Na rede | |
   | |
Henrique II de Navarra, nado en Sangüesa o 25 de abril de 1503 e finado en Pau, 25 de maio de 1555, foi rei de Navarra na Baixa Navarra[2] desde 1530 ata a súa morte, copríncipe de Andorra, conde de Foix, de Périgord, de Bigorra e de Albret e vizconde de Béarn, Tursan, Gabardan, Tartas e Limoges.
Traxectoria[editar | editar a fonte]
En 1515, Henrique e o seu pai, Xoán III de Albret, residían na corte francesa, onde coñeceu a Margarida de Angulema, irmá do rei Francisco I de Francia, con quen casará en 1527.
En 1517, á morte da súa nai Catarina de Foix, fíxose cargo da súa herdanza e non tardou en iniciar negociacións con Carlos I para conseguir a restitución completa do Reino de Navarra, primeiro en Noyon en 1516, e logo en Montpellier, en 1518, sen éxito ningún. En 1521 decidiu tratar de recobrar o seu reino pola forza, para o que obtivo o apoio de Francisco I, desexoso de debilitar a posición de Carlos I. Tropas navarro-gasconas enviadas polo rei entraron en Navarra e axudadas pola sublevación dalgúns dos seus habitantes puxeron efimeramente nas súas mans todo o reino. Con todo, as tropas francesas, en lugar de asegurar o territorio, dirixíronse a asediar Logroño, pois a causa dos Albret non era a principal para eles, e si entrar en Coroa de Castela. As tropas castelás con forte presenza guipuscoana reaccionaron e enviaron un exército de 30.000 homes, que obrigou aos franceses a retirarse de Logroño. Ambos exércitos enfrontáronse finalmente na batalla de Noáin en xuño de 1521, vencendo os leais ao Emperador e tomando definitivamente Pamplona. Posteriormente aínda houbo puntos de resistencia dos navarros afíns a Albret, no castelo de Maya ata 1522 e Hondarribia ata 1524.
Acompañando a Francisco I de Francia nas guerras de Italia caeu prisioneiro dos imperiais na batalla de Pavia en 1525 pero logrou escapar en 1527.
Dada a dificultade de manter a posición en Ultrapuertos (ou polo menos isto era o que opinaba o Duque de Alba), o rei Carlos I de España abandonouna voluntariamente en 1530[3][4], de modo que Henrique II puido reinar en Baixa Navarra baixo a influencia do poderoso Reino de Francia. Morreu na súa capital de Pau (Béarn) en 1555 deixando como herdeira dos seus Estados á súa filla Xoana III de Albret.
Devanceiros[editar | editar a fonte]
Notas[editar | editar a fonte]
Véxase tamén[editar | editar a fonte]
 |
Commons ten máis contidos multimedia sobre: Henrique II de Navarra |
Outros artigos[editar | editar a fonte]
| Predecesor: Catarina de Foix |
Rey titular de Navarra 1517-1530 |
Sucesor: El mesmo como monarca reinante na Baixa Navarra |
| Predecesor: Carlos I e Xoana I de Castela |
 Rei de Navarra Conde de Foix e Bigorra Vizconde de Béarn 1530-1555 |
Sucesor: Xoana III |
