Gutación
A gutación[1] é a exsudación de gotas de zume de xilema nas puntas ou bordos das follas dalgunhas plantas vasculares, como as gramíneas, e unha serie de fungos, que non son plantas pero que antes eran categorizadas como tales e estudadas como parte da botánica. Guttación (do latín gutta "gota") non debe confundirse co orballo, que se condensa do aire húmido e na superficie da planta ou do fungo e non se orixina no seu interior. Tampouco é o mesmo que a transpiración, que libera vapor. A gutación xeralmente ocorre pola noite.
Os hidatodos, que probablemente evolucionaron a partir de estomas e extremos de feixes vasculares modificados, están conectados ao sistema vascular da planta por un feixe vascular. A liberación de auga líquida nos puntos máis altos da planta durante a gutación contribúe ao ascenso do zume bruto polo xilema da planta.
Proceso
[editar | editar a fonte]Pola noite, a transpiración vexetal normalmente non ocorre, porque a maioría das plantas teñen os estomas pechados. Cando hai un alto nivel de humidade do chan, a auga entrará nas raíces das plantas, porque o potencial hídrico das raíces é menor que na solución do solo. A auga acumularase na planta, creando unha lixeira presión na raíz . A presión da raíz obriga a que algo de auga exuda a través de estruturas especiais de punta ou bordo da folla, hidatodos ou glándulas de auga, formando gotas. A presión da raíz proporciona o impulso para este fluxo, en lugar de atraer a transpiración. A gutación é máis perceptíbel cando se suprime a transpiración e a humidade relativa é alta, como durante a noite.
A formación de gutación nos fungos é importante para a identificación visual, pero descoñécese o proceso que a causa. Con todo, debido á súa asociación a etapas de crecemento rápido no ciclo vital dos fungos, formulouse a hipótese de que durante o metabolismo rápido se exuda o exceso de auga producida pola respiración.[2]
Contido químico
[editar | editar a fonte]O fluído de gutación pode conter unha variedade de compostos orgánicos e inorgánicos, principalmente azucres e potasio.[3] Ao secar, queda unha cortiza ou costra branca na superficie da folla.
Girolami et al. (2005) descubriron que as gotas de gutación das plantas de millo xerminadas a partir de sementes recubertas de neonicotinoides poderían conter cantidades de insecticida constantemente superiores a 10 mg/L e até 200 mg/L para o neonicotinoide imidacloprid. As concentracións tan altas están próximas ás dos ingredientes activos aplicados en pulverizacións de campo para o control de pragas e ás veces mesmo superiores. Descubriuse que cando as abellas consomen gotas de gutación recollidas de plantas cultivadas a partir de sementes recubertas de neonicotinoides, morren en poucos minutos.[4] Este fenómeno pode ser un factor na morte de abellas e, en consecuencia, no trastorno do colapso das colonias (véxase tamén pesticidas na apicultura)
Niveis de nitróxeno
[editar | editar a fonte]Se aparecen altos niveis de nitróxeno no fluído, é un sinal de queimadura de fertilizantes.[Cómpre referencia]
Notas
[editar | editar a fonte]- ↑ "gutación". aplicacions.usc.es; bUSCatermos. Consultado o 2023-06-12.
- ↑ Parmasto, Erast, Voitk, Andrus (2010). "Why do mushrooms weep?". FUNGI 3.
- ↑ "Composition of Guttation Fluid from Rye, Wheat, and Barley Seedlings". academic.oup.com. PMC 1086351. PMID 16656266. doi:10.1104/pp.41.3.373. Consultado o 2023-06-12.
- ↑ "Translocation of Neonicotinoid Insecticides From Coated Seeds to Seedling Guttation Drops: A Novel Way of Intoxication for Bees". academic.oup.com (en inglés). doi:10.1603/029.102.0511. Consultado o 2023-06-12.
Véxase tamén
[editar | editar a fonte] Este artigo sobre bioloxía é, polo de agora, só un bosquexo. Traballa nel para axudar a contribuír a que a Galipedia mellore e medre.
Existen igualmente outros artigos relacionados con este tema nos que tamén podes contribuír. |