Ferenc Szusza

Szusza
Szusza
Información persoal
Nome	Ferenc Szusza
Nacemento	1 de decembro de 1923
Lugar de nacemento	Budapest
Falecemento	1 de agosto de 2006
Lugar de falecemento	Budapest
Altura	178 centímetros
Posición	dianteiro
Carreira sénior
Adestrador
1962–1964	ETO
1964–1965	Újpest Dózsa
1966–1968	ETO
1969	Egri Dózsa
1970–1971	Górnik Zabrze
1972–1976	Betis
1978–1979	Atlético de Madrid
1980–1981	Újpest Dózsa
	Partidos e goles só en liga doméstica.; ; [ editar datos en Wikidata ]
	v; c; e;

Ferenc Szusza, nado en Budapest o 1 de decembro de 1923 e finado na mesma cidade o 1 de agosto de 2006, foi un futbolista e adestrador húngaro. Dianteiro histórico do Újpest, militou nese club durante 21 anos, marcando 393 goles. Considerado un dos mellores xogadores húngaros da historia, foi 24 veces internacional, marcando 18 goles, e formou parte da selección húngara coñecida como a dos "Maxiares máxicos" ou "Equipo de ouro". Como adestrador destacou en Hungría e Polonia, gañando varios títulos, e adestrou tamén en España, onde dirixiu o Betis e o Atlético de Madrid. O estadio do Újpesti Dózsa leva o seu nome.

Traxectoria[editar | editar a fonte]

Como futbolista[editar | editar a fonte]

Desenvolveu toda a súa carreira como futbolista no Újpest Dózsa, no que xogou durante 21 anos, entre 1940 e 1961, converténdose nun dos maiores símbolos da historia do club. Gañou catro ligas húngaras co club de Budapest, a primeira delas en 1945 e a última en 1960.

Szusza aparece nas listas da IFFHS como o sexto xogador con máis goles nunha mesma liga, con 393 tantos en 462 partidos, só superado por Lionel Messi, Pelé, Josef Bican, Imre Schlosser e Jimmy McGrory.^[1]

Selección nacional[editar | editar a fonte]

Debutou coa selección de Hungría o 14 de xuño de 1942 nun partido contra Croacia que rematou con empate. Formou parte da chamada selección dos "Maxiares máxicos" ou "Equipo de ouro". xunto a outros xogadores como Kocsis, Puskás ou Czibor. Proclamouse campión da Copa dos Balcáns en 1947.

En total, e ata 1956, xogou un total de 24 partidos internacionais, marcando 18 goles.^[2]

Como adestrador[editar | editar a fonte]

Finalizada a súa carreira como xogador, non se desvencellou do fútbol, e pouco despois, en 1962, comezou a súa etapa como adestrador. A súa primeira experiencia nos bancos foi no Győri ETO FC, na cidade de Győr. Despois de só dúas tempadas, nas que conseguiu gañar unha liga, regresou a Budapest para dirixir durante dous anos o seu equipo de toda a vida, o Újpest Dózsa.

En 1966 comezou unha segunda etapa no Győri ETO FC, na que conseguiu dous títulos da Copa de Hungría. Tras un breve paso polo Egri Dózsa, marchou a Polonia, dirixindo na tempada 1970/71 o Górnik Zabrze, club co que conseguiu ese ano a Liga e a Copa de Polonia.

En 1971 deu o salto á liga española, fichando polo Real Betis. Sufriu un descenso a Segunda División na tempada 1972/73, conseguindo ascender de novo á Primeira División na tempada seguinte, como campión de Segunda. Foi adestrador do club andaluz ata 1976, cando as autoridades húngaras puxeron trabas á súa permanencia en España e viuse obrigado a regresar ao seu país.^[3]

Malia as dificultades, regresou a España dous anos despois, cando foi contratado polo Atlético de Madrid trala destitución de Héctor Núñez poucas xornadas despois do comezo da tempada 1978/79. Conseguiu endereitar o rumbo do equipo e acabou terceiro, só por detrás do Real Madrid e o Sporting de Gijón.

A súa última campaña no banco volveu ser no Újpest Dózsa, que dirixiu na tempada 1980/81.^[4]