Explosivo
Un material explosivo, chamado tamén sinxelamente explosivo, é unha substancia reactiva que contén unha grande cantidade de enerxía potencial que produce unha explosión se é liberada de pronto, usualmente acompañada de produción de luz, calor, son, e presión. Unha carga explosiva é unha certa cantidade de material explosivo.
Hai moitos tipos de explosivo segundo a súa composición química.
Índice
Historia[editar | editar a fonte]
As antigas armas do estilo do fogo grego, antecesoras dos explosivos, teñen existido dende antigo, mais considérase que o primeiro explosivo amplamente usado en guerras e minería foi a pólvora negra, inventada no século IX na China (ver historia da pólvora). Este material era sensible á auga, e emitía unha grande cantidade de fume negro. O primeiro explosivo versátil máis forte que a pólvora negra foi a nitroglicerina, inventada no 1847. Como a nitroglicerina era inestable, foi remprazada por nitrocelulosa, pólvora sen fume, dinamita e gelignita (as dúas últimas, inventos de Alfred Nobel). A Segunda Guerra Mundial viu un uso extensivo de novos explosivos que, con posterioridade, foron remprazados na súa maioría por explosivos modernos como o trinitrotolueno (TNT) e o C-4.
A máis, a crecente dispoñibilidade de produtos químicos ten permitido a construción de improvisados aparellos explosivos.
Clasificación de substancias explosivas[editar | editar a fonte]
A clasificación das substancias explosivas de diferentes tipos pode efectuarse de moitos xeitos. Hai tres formas principais aceptadas de xeito xeral: por natureza, por sensibilidade e por utilización. Máis aínda, na clasificación é moi difícil e é frecuente atopar tipoloxías con base nun un grupo químico funcional e en nomes comerciais cando se trata de mesturas de substancias explosivas.
Sustancias explosivas segundo a súa natureza explosiva[editar | editar a fonte]
Deflagrantes[editar | editar a fonte]
Son os explosivos nos que a reacción iníciase por mecanismos químicos tradicionais: activación termocinética. A velocidade destes no supera a velocidade do son (medida no medio explosivo, xa que, ó ser sólido ou líquido, é moi superior á do aire). A barreira do son modula a enerxía cedida, de xeito que non son moi potentes. O seu interese é pequeno: pirotecnia e algunhas aplicacións nas que se require baixa potencia.
Os propelentes considéranse subgrupo dos explosivos deflagrantes.
Exemplos:
- Pólvora negra
- Outras pólvoras ou explosivos que usan de oxidante o Nitrato de Potasio e o Clorato de Potasio polo xeral son deflagrantes.
Detonantes[editar | editar a fonte]
A reacción neste grupo autoabastécese por unha onda de choque, supersónica (no medio que percorre), que activa ó explosivo ó ir chegando ó lugar no que está. Pola alta velocidade de reacción, son explosivos moi potentes. Nesta clase pódense incluír tódalas substancias explosivas seguintes:
Sustancias explosivas por sensibilidade[editar | editar a fonte]
Primarios[editar | editar a fonte]
Son os explosivos que requiren cantidades mínimas de enerxía para activarse. Teñen un gran perigo e en xeral úsanse 'flegmatizados' (insensibilizados ou desensibilizados). De calquera xeito, a súa potencia é relativamente pequena en comparación coa dos demais subgrupos.
A enerxía liberada polos explosivos primarios na súa detonación nos casos máis comúns, representan calores de explosión arredor dos 1700 kJ/kg (400 kcal/kg), fronte a valores de 4000 kJ/kg, e superiores, típicos dos explosivos secundarios.
- Triioduro de amonio
- Fulminato de mercurio
- Fulminato de prata
- Azida de chumbo o nitruro de chumbo.
- Azida de prata
- Estifnato de chumbo o trinitroresorcinato de chumbo.
- Hexanitrato de manitol
- Acetiluro de prata
Secundarios[editar | editar a fonte]
Responden con enerxías de activación intermedias (aínda que son abondo inhomoxéneos). As potencias son moi altas, na orde dos GW.
- Nitroglicerina Moi sensible. En xeral, aplícaselle un desensibilizador.
- Trilita ou TNT (Trinitrotolueno)
- Hexóxeno, RDX Ciclonita (trinitrofenilmetilnitramina)
- Pentrita, PT, PETN Tetranitrato de pentaeritrita
- Ácido pícrico ou TNP (Trinitrofenol)
- Picrato de amonio
- Tetranitrometano
- Octóxeno ou HMX (Ciclotetrametilentetranitramina)
- Nitrocelulosa
- Cloratita
Terciarios[editar | editar a fonte]
Familia constituída case exclusivamente por NAFOS (nitrato de amonio e fuelóleo), é coñecida pola súa grande insensibilidade.
- ANFO (en inglés; correspondendo a NAFO en galego)
Véxase tamén[editar | editar a fonte]
Outros artigos[editar | editar a fonte]
|
 |
Este artigo é, polo de agora, só un bosquexo. Traballa nel para axudar a contribuír a que a Galipedia mellore e medre.
|
