Eugène Parlier

Na Galipedia, a Wikipedia en galego.
Parlier
Información persoal
Nome Eugène Parlier
Nacemento 13 de febreiro de 1929
Lugar de nacemento Montreux
Falecemento 30 de outubro de 2017
Lugar de falecemento Montreux
Altura 1,77 m.
Posición gardameta
Carreira sénior
Anos Equipos Aprs (Gls)
1948–1949 Cantonal Neuchatel
1949–1954 Servette FC
1955–1959 Urania Genève Sport
1960–1964 Biel-Bienne
1964–1965 Lausanne-Sport
1965–1966 Étoile Carouge
Selección nacional
1952–1960 Suíza 21 (0)
Na rede
FIFA: 55958 Editar o valor em Wikidata
Partidos e goles só en liga doméstica.

editar datos en Wikidata ]

Eugene Parlier, nado en Montreux o 13 de febreiro de 1929 e finado na mesma cidade o 30 de outubro de 2017,[1][2] foi un futbolista suízo, que xogaba de porteiro. Foi internacional coa selección suíza, coa que disputou a Copa do Mundo de 1954.

Traxectoria[editar | editar a fonte]

Ebanista de profesión, en 1948 deixou o FC Montreux-Sports para fichar polo FC Cantonal-Neuchatel. Ao ano seguinte o adestrador Karl Rappan levouno ao Servette FC, onde se consolidou pronto como porteiro titular. Con este equipo proclamouse campión da liga suíza na tempada 1949/50. Despois do Mundial de 1954, pasou ao Urania Genève Sport, equipo da segunda división, co que logrou o ascenso á primeira na campaña 1954/55. En 1957, despois dunha destacada actuación nun partido coa selección suíza ante España en Madrid, recibiu unha lucrativa oferta do Atlético de Madrid, que finalmente non se concretou debido á negativa do seu club.

No verán de 1959 pasou ao FC Biel-Bienne, que viña de ascender á máxima categoría, e co que se proclamou campión de liga na súa primeira campaña, só por detrás do Young Boys. Na súa segunda tempada, alcanzou a final da Copa de Suíza, perdendo ante o FC La Chaux-de-Fonds. Xogou no Biel ata 1964, pasando logo polo FC Lausanne-Sport e o Étoile Carouge antes de colgar as btas.

Durante toda a súa carreira deportiva compaxinou o fútbol co seu traballo de ebanista en Montreux. Trala súa retirada dos campos de fútbol, dirixiu un taller de carpintería en Chailly, Montreux.

Selección suíza[editar | editar a fonte]

Debutou coa selección suíza o 28 de decembro de 1952 en Palermo, nunha derrota por 2-0 ante Italia. Con todo, nos seus inicios na selección era suplente de Georges Stuber, o porteiro que disputara o Mundial de 1950 e que xogaba no Lausanne-Sport.

Para o Mundial de 1954 o seleccionador Karl Rappan elixiu a Parlier como porteiro titular, por diante de Stuber e Walter Eich. A selección helvética quedou encadrada no Grupo 4, xunto con Bélxica, Inglaterra e Italia, tendo que xogar só contra as dúas últimas. Parlier disputou todos os partidos como titular, participando na vitoria ante Italia no primeiro partido, disputado ante 40.749 espectadores no Stade Olympique de la Pontaise de Lausana, e na derrota fronte a Inglaterra no estadio Wankdorf de Berna. Ocupou a portería tamén no partido de desempate contra Italia en Basilea, onde encaixou só un gol, obra de Fulvio Nesti, mentres que Suíza fixo catro tantos, logrando así o pase á seguinte fase.

Xa en cuartos de final, foi o porteiro no encontro ante Austria que rematou 7-5 para os austríacos, no que foi o partido con máis goles da historia dos Mundiais.

Xogou o seu último partido coa selección o 27 de marzo de 1960 en Bruxelas contra Bélxica.

Notas[editar | editar a fonte]

  1. "Eugène Parlier est décédé" (en francés). 1 de novembro de 2017. Consultado o 12 de abril de 2022. 
  2. Eugène Parlier, 88. In: NZZ am Sonntag, 5. November 2017, S. 21.

Véxase tamén[editar | editar a fonte]

Bibliografía[editar | editar a fonte]

  • Beat Jung (ed. ): A selección nacional. A historia da selección de fútbol de Suíza. Verlag Die Werkstatt, Goettingen 2006, ISBN 3-89533-532-0 .
  • BF Hoffmann : Os míticos porteiros do Mundial. Un dicionario. Verlag Die Werkstatt, Goettingen 2005, ISBN 3-89533-498-7.