Estevo, mártir

Estevo, mártir
	;
Nome orixinal	(grc) Στέφανος
Biografía
Nacemento	c. 1 ; Grecia
Morte	c. 36 (34/35 anos); Xerusalén
Causa da morte	pena de morte, lapidación
Lugar de sepultura	Basílica de São Lourenço Fora de Muros (pt)
Discípulo (pt)
Datos persoais
Relixión	Cristianismo
Actividade
Ocupación	Diácono, Q97722249 , vítima, asasinado
Enaltecemento
	taumaturgo ; santo ; santo ;
Día de festividade relixiosa	26 de decembro (Igrexa católica); 27 de decembro (Igrexa ortodoxa); 3 de agosto
Descrito pola fonte	Dicionario Enciclopédico Brockhaus e Efron; Enciclopedia Bíblica de Archimandrita Nicéforo; The Nuttall Encyclopædia >>>:Stephen, St.

Para outras páxinas con títulos homónimos véxase: Santo Estevo.

Santo Estevo (do grego Stephanos, coroa) foi un diácono e protomártir, considerado o primeiro mártir cristián.

Historia

A súa figura encádrase a principios do século I, cando o cristianismo era aínda considerado unha seita máis do xudaísmo. Segundo os Feitos dos Apóstolos, Estevo era o líder dos sete diáconos nomeados polos apóstolos en defensa dos xudeus helenistas, os xudeus da diáspora que falaban grego a pesar de vivir en Xerusalén. Desde esta posición, Estevo denunciou as preferencias que a Igrexa daba aos xudeus hebreos fronte aos xudeus helenistas, condenando á súa vez o uso do Templo de Xerusalén como asento da idolatría contraria á Lei de Moisés e afirmando que só Xesús estaba chamado a espiritualizar o culto do templo.

Estas ideas chocaron cos intereses materiais da casta sacerdotal e coas crenzas do pobo xudeu, o que acabou incomodando aos fariseos dalgunhas sinagogas, que acusaron a Estevo ante o Sanedrín de blasfemia contra Moisés e Yahveh. A asemblea considerouno culpable e Estevo foi lapidado nos arredores de Xerusalén, ao tempo que, segundo a tradición, oraba polos seus verdugos, dicindo: "Señor, non lles tomes en conta este pecado". Entre os participantes estaba Paulo de Tarso, pero non tirando pedras, senón coidando a roupa dos que o facían. Na iconografía usual, aparece co libro dos Evanxeos na man, por ser mártir, e coas pedras coas que foi lapidado.

Trala morte de Estevo, os xudeus helenistas dispersáronse por Palestina e Antioquía, levando a súa prédica entre os pagáns. O seu martirio supuxo o fin do cristianismo como seita do xudaísmo, ao separar o culto cristián do xudeu practicado en Xerusalén. Os helenistas sentaron as bases do cristianismo concibido coma unha relixión universal, non exclusivamente xudía, concepto desenvolvido por San Paulo e ratificado no Concilio de Xerusalén.

Veneración

É venerado pola Igrexa Ortodoxa e a Igrexa Católica. O seu día é o 26 de decembro. Represéntase coa palma do martirio, vestiduras de diácono e cunha ou varias pedras. É o patrón dos diáconos.

En Galiza é o undécimo santo con máis advocacións, sendo patrón de 106 parroquias.

Galería de imaxes

Retablo de Santo Estevo (Museo de Pontevedra)
Santo Estevo na igrexa de Castrelo (Cambados).

Véxase tamén

Ligazóns externas