Vilaboa, Vilaboa: Diferenzas entre revisións

San Martiño de Vilaboa
	igrexa parroquial
Concello	Vilaboa
Provincia	Pontevedra
Coordenadas	42°21′37″N 8°38′14″O / 42.360192, -8.637324Coordenadas: 42°21′37″N 8°38′14″O / 42.360192, -8.637324
Área	13,44 km²
Poboación	1.688 hab. (2013)
Densidade	125,6 hab./km²
Entidades de poboación	17
	[ editar datos en Wikidata ]

Explorar o historial de forma interactiva

← Edición máis vella Edición máis nova →

Contido eliminado Contido engadido

VisualTexto wiki

En liña

Revisión como estaba o 26 de agosto de 2020 ás 17:46

[Cómpren coordenadas]

Para outras páxinas con títulos homónimos véxase: Vilaboa (homónimos).

San Martiño de Vilaboa é unha parroquia que se localiza no concello de Vilaboa. Segundo o IGE en 2013 tiña 1688 habitantes (823 homes e 865 mulleres), 87 menos ca en 1999. Ten dezasete entidades de poboación.

Patrimonio

A igrexa parroquial foi construída orixinalmente no século XII. Desta etapa consérvase o prebisterio e un lintel románico no lateral sur. No século XVIII reconstruíuse a fachada, e no século XIX reformouse a nave, de planta rectangular e neoclásica, cunha capela contigua á sancristía. A fachada é barroca, enmarcada por pináculos cunha torre-campanario central de tres corpos rematada en cúpula e pináculo. Sobre a parte posterior do tellado hai un pedestal cun agnus dei, un carneiro en posición ergueita, cunha cruz antefixa sobre o seu lombo.^{imaxe requirida}

A casa reitoral é un pazo de pedra do século XVII. Ten forma de "T" e fiestras con trabatel. Conta cunha gran portada que dá acceso a un patio cunha fonte cuberta por unha bóveda de canón, á que se accede por unha escalinata. Na entrada do patio hai un torreón. O patio está emparrado, e conta cun hórreo do século XVIII de 36 pés.

En Acuña hai un cruceiro de 1670, e está construído sobre unha rocha grande. Nunha das súas caras está inscrito o ano de construción e o nome dunha persoa. O fuste é octogonal, e está moi desgastado. O capitel está decorado con debuxos, nun lado cos símbolos da paixón. A cruz é simple, sen ningunha imaxe.
O peto de ánimas do Toural, situado sobre un pequeno altar de granito fronte o consistorio, data do século XIX. Representa dúas escenas en dous niveis diferenciados. Ten forma rectangular redondeada nos seus ángulos superiores, o que lle dá ao conxunto unha estrutura piramidal. No nivel inferior hai uns seres que van sitiando o corpo dos condenados sobre unha grella martirial. No nivel superior as ánimas que escapan das lapas do purgatorio son axudadas por dous anxos, situados nos arcos laterais. Por riba do conxunto, sobre un pequeno fuste e un moldurado capitel, está o cruceiro en si, no que aparece a Virxe da Soidade coas mans diante do peito en símbolo de oración pola salvación dos defuntos.

O peto de ánimas do Coruxeiro está sobre unha base ruda en forma de pedestal. Nel aparecen cinco penitentes rodeados das lapas do purgatorio, baixo a figura dun monxe que intercede por eles (posiblemente Francisco de Asís).

No límite coa parroquia de Santa Cristina de Cobres está o petróglifo de Chan dos Areeiros^[2], con inscricións medievais.

Notas

↑ ^1,0 ^1,1 Decreto 219/1998, do 2 de xullo, polo que se aproba o nomenclátor correspondente ás entidades de poboación da provincia de Pontevedra.
↑ "Comezan en Vilaboa os traballos de posta en valor dos petróglifos de Chan dos Areeiros", artigo en Pontevedra Viva, 3 de setembro de 2015.

Lugares e parroquias

Lugares de Vilaboa

Lugares da parroquia de Vilaboa no concello pontevedrés de Vilaboa
Acuña \| A Carballeira \| Casal de Santa \| Casanova \| O Castenlo \| Cavada Chan \| Cimadevila \| Coruxeiro \| A Graña \| Novás \| Outeiro do Gato \| O Outeiro \| Paredes \| Postemirón \| A Regueira \| O Río \| O Toural

Parroquias de Vilaboa

Galicia \| Provincia de Pontevedra \| Parroquias de Vilaboa
Cobres (Santo Adrán) \| Figueirido (Santo André) \| Santa Comba de Bértola (Santa Comba) \| Santa Cristina de Cobres (Santa Cristina) \| Vilaboa (San Martiño)

Véxase tamén

Outros artigos

Lugares de Vilaboa

[nomenclátor-1] 1,0 ^1,1 Decreto 219/1998, do 2 de xullo, polo que se aproba o nomenclátor correspondente ás entidades de poboación da provincia de Pontevedra.

[2] "Comezan en Vilaboa os traballos de posta en valor dos petróglifos de Chan dos Areeiros", artigo en Pontevedra Viva, 3 de setembro de 2015.

[1]

[2]

@@ Liña 22: / Liña 22: @@
 A casa reitoral é un pazo de pedra do [[século XVII]]. Ten forma de "T" e fiestras con trabatel. Conta cunha gran portada que dá acceso a un patio cunha fonte cuberta por unha bóveda de canón, á que se accede por unha escalinata. Na entrada do patio hai un torreón. O patio está emparrado, e conta cun [[Hórreo da Reitoral de San Martiño de Vilaboa|hórreo do século XVIII]] de 36 pés.
-En [[Acuña, Vilaboa, Vilaboa|Acuña]] hai dous cruceiros. Un deles é de 1670, e está construído sobre unha rocha grande. Nunha das súas caras está inscrito o ano de construción e o nome dunha persoa. O fuste é octogonal, e está moi desgastado. O capitel está decorado con debuxos, nun lado cos símbolos da paixón. A cruz é simple, sen ningunha imaxe.<br/>O outro cruceiro, situado detrás dun pequeno altar de [[granito]], data do século XVIII. Representa dúas escenas en dous niveis diferenciados. Ten forma rectangular redondeada nos seus ángulos superiores, o que lle dá ao conxunto unha estrutura piramidal. No nivel inferior hai uns seres que van sitiando o corpo dos condenados sobre unha grella martirial. No nivel superior as ánimas que escapan das lapas do [[purgatorio]] son axudadas por dous anxos, situados nos arcos laterais. Por riba do conxunto, sobre un pequeno fuste e un moldurado capitel, está o cruceiro en si, no que aparece a Virxe da Soidade coas mans diante do peito en símbolo de oración pola salvación dos defuntos.
+En [[Acuña, Vilaboa, Vilaboa|Acuña]] hai un cruceiro de 1670, e está construído sobre unha rocha grande. Nunha das súas caras está inscrito o ano de construción e o nome dunha persoa. O fuste é octogonal, e está moi desgastado. O capitel está decorado con debuxos, nun lado cos símbolos da paixón. A cruz é simple, sen ningunha imaxe.<br/>O peto de ánimas do Toural, situado sobre un pequeno altar de [[granito]] fronte o consistorio, data do século XIX. Representa dúas escenas en dous niveis diferenciados. Ten forma rectangular redondeada nos seus ángulos superiores, o que lle dá ao conxunto unha estrutura piramidal. No nivel inferior hai uns seres que van sitiando o corpo dos condenados sobre unha grella martirial. No nivel superior as ánimas que escapan das lapas do [[purgatorio]] son axudadas por dous anxos, situados nos arcos laterais. Por riba do conxunto, sobre un pequeno fuste e un moldurado capitel, está o cruceiro en si, no que aparece a Virxe da Soidade coas mans diante do peito en símbolo de oración pola salvación dos defuntos.
 [[Ficheiro:Vilaboa, peto ánimas 02-03a.jpg|dereita|miniatura|300px|Peto de ánimas do Toural.]]
-O [[peto de ánimas]] do Toural está sobre unha base ruda en forma de pedestal. Nel aparecen cinco penitentes rodeados das lapas do purgatorio, baixo a figura dun monxe que intercede por eles (posiblemente [[Francisco de Asís]]).
+O [[peto de ánimas]] do Coruxeiro está sobre unha base ruda en forma de pedestal. Nel aparecen cinco penitentes rodeados das lapas do purgatorio, baixo a figura dun monxe que intercede por eles (posiblemente [[Francisco de Asís]]).
 [[Ficheiro:Petróglifo de Chan dos Areeiros.jpg|esquerda|miniatura|Petróglifo de Chan dos Areeiros.]]