Modesto Brocos: Diferenzas entre revisións

Na Galipedia, a Wikipedia en galego.
Contido eliminado Contido engadido
Sen resumo de edición
Liña 45: Liña 45:
{{Commonscat|Modesto Brocos}}
{{Commonscat|Modesto Brocos}}
=== Bibliografía ===
=== Bibliografía ===
* {{Cita libro |artigo= |título=[[Dicionario biográfico de Galicia]] |ano=2010-2011 |volume=1 |páxina= |editorial=[[Ir Indo Edicións]] }}
* José Roberto Teixeira Leite: ''Pintores espanhois no Brasil'', [[São Paulo]], Espaço Cultural Sérgio Barcellos, [[1996]] {{pt}}.
* José Roberto Teixeira Leite: ''Pintores espanhois no Brasil'', [[São Paulo]], Espaço Cultural Sérgio Barcellos, [[1996]] {{pt}}.
=== Ligazóns externas ===
=== Ligazóns externas ===

Revisión como estaba o 22 de outubro de 2016 ás 18:45

Modelo:Pintor Modesto Brocos Gómez, nado en Santiago de Compostela o 9 de febreiro de 1852 e finado en Río de Janeiro o 28 de novembro de 1936, foi un pintor galego-brasileiro.

Traxectoria

Era irmán do escultor Isidoro Brocos y Gómez, profesor da Academia de Belas Artes da Coruña. Terminados os estudos, aos dezaoito anos, pretendeu gañarse a vida na Arxentina, mais dous anos despois estaba en Brasil ilustrando o semanario O Mequetrefe, de Río de Xaneiro. Introduciu no país a técnica do xilogravado aplicándoa nas súas ilustracións.

En 1875, inscribiuse como alumno libre na Academia Imperial de Belas Artes, onde recibiu clases de Vítor Meireles e Zeferino da Costa.

Engenho de mandioca (Muíño de mandioca), 1892.

De xenio inquedo, antes de dous anos mudouse a París, onde ingresou na Escola de Belas Artes, tendo como mestre ó alemán Henri Lehmann. Incontento, marchou a Madrid, regresando ó pouco a París e despois marchando a Roma, onde encontrou ó seu protector, o artista español Pradilla. Frecuentou durante cinco anos a Academia Chigi ata 1890. Nesa época xa era un artista maduro, autor de excelentes obras e frecuentador do Salon parisino. Na condición de pintor con formación completada, retorna a Río de Xaneiro por invitación de Rodolfo Bernardelli, daquela director da Escola Nacional de Belas Artes, sucesora da vella Academia Imperial.

Profesor da Escola Nacional de Belas Artes durante a Primeira República Brasileira, fixou con realismo os tipos e as escenas brasileiras. Practicou diversos xéneros de pintura e foi autor de libros como A questão do ensino de Bellas Artes (1915) e Retórica dos pintores (1933).

Galería de imaxes

Véxase tamén

Bibliografía

Ligazóns externas