Modesto Brocos: Diferenzas entre revisións

Explorar o historial de forma interactiva

← Edición máis vella Edición máis nova →

Contido eliminado Contido engadido

En liña

Revisión como estaba o 15 de setembro de 2016 ás 09:02

Para outras páxinas con títulos homónimos véxase: Brocos.

Modelo:Pintor Modesto Brocos Gómez, nado en Santiago de Compostela o 9 de febreiro de 1852 e finado en Río de Janeiro o 28 de novembro de 1936, foi un pintor galego-brasileiro.

Traxectoria

Era irmán do escultor Isidoro Brocos y Gómez, profesor da Academia de Belas Artes da Coruña. Terminados os estudos, aos dezaoito anos, pretendeu gañarse a vida na Arxentina, mais dous anos despois estaba en Brasil ilustrando o semanario O Mequetrefe, de Río de Xaneiro. Introduciu no país a técnica do xilogravado aplicándoa nas súas ilustracións.

En 1875, inscribiuse como alumno libre na Academia Imperial de Belas Artes, onde recibiu clases de Vítor Meireles e Zeferino da Costa.

*Engenho de mandioca* (Muíño de mandioca), 1892.

De xenio inquedo, antes de dous anos mudouse a París, onde ingresou na Escola de Belas Artes, tendo como mestre ó alemán Henri Lehmann. Incontento, marchou a Madrid, regresando ó pouco a París e despois marchando a Roma, onde encontrou ó seu protector, o artista español Pradilla. Frecuentou durante cinco anos a Academia Chigi ata 1890. Nesa época xa era un artista maduro, autor de excelentes obras e frecuentador do Salon parisino. Na condición de pintor con formación completada, retorna a Río de Xaneiro por invitación de Rodolfo Bernardelli, daquela director da Escola Nacional de Belas Artes, sucesora da vella Academia Imperial.

Profesor da Escola Nacional de Belas Artes durante a Primeira República Brasileira, fixou con realismo os tipos e as escenas brasileiras. Practicou diversos xéneros de pintura e foi autor de libros como A questão do ensino de Bellas Artes (1915) e Retórica dos pintores (1933).

Galería de imaxes

Artigo principal: Galería de imaxes de Modesto Brocos y Gómez.

Sinatura
Olevano, 1899. Pinacoteca do Estado de São Paulo.
Camponesa. Pinacoteca do Estado de São Paulo.
Gravado do emperador Pedro II do Brasil
Retrato de Rosalía.

Véxase tamén

Bibliografía

José Roberto Teixeira Leite: Pintores espanhois no Brasil, São Paulo, Espaço Cultural Sérgio Barcellos, 1996 (en portugués).

Ligazóns externas

@@ Liña 26: / Liña 26: @@
 Era irmán do escultor [[Isidoro Brocos y Gómez]], profesor da [[Academia de Belas Artes]] da [[A Coruña|Coruña]]. Terminados os estudos, aos dezaoito anos, pretendeu gañarse a vida na [[Arxentina]], mais dous anos despois estaba en [[Brasil]] ilustrando o semanario ''O Mequetrefe'', de Río de Xaneiro. Introduciu no país a técnica do [[xilogravado]] aplicándoa nas súas ilustracións.
-Em [[1875]] inscribiuse como alumno libre na [[Academia Imperial de Belas Artes]], onde recibiu clases de [[Vítor Meireles]] e [[Zeferino da Costa]].
+En [[1875]], inscribiuse como alumno libre na [[Academia Imperial de Belas Artes]], onde recibiu clases de [[Vítor Meireles]] e [[Zeferino da Costa]].
 [[Ficheiro:Brocos-engenho.jpg|miniatura|250px|dereita|''Engenho de mandioca'' ([[Muíño]] de [[mandioca]]), [[1892]].]]
 De xenio inquedo, antes de dous anos mudouse a [[París]], onde ingresou na Escola de Belas Artes, tendo como mestre ó alemán [[Henri Lehmann]]. Incontento, marchou a [[Madrid]], regresando ó pouco a París e despois marchando a [[Roma]], onde encontrou ó seu protector, o artista español [[Pradilla]]. Frecuentou durante cinco anos a [[Academia Chigi]] ata [[1890]]. Nesa época xa era un artista maduro, autor de excelentes obras e frecuentador do ''Salon'' parisino. Na condición de pintor con formación completada, retorna a Río de Xaneiro por invitación de [[Rodolfo Bernardelli]], daquela director da [[Escola Nacional de Belas Artes]], sucesora da vella Academia Imperial.