José Reino Caamaño: Diferenzas entre revisións
m DEFAULTSORT -> ORDENAR |
Xas (conversa | contribucións) + imaxe e cat |
||
| Liña 2: | Liña 2: | ||
==Traxectoria== |
==Traxectoria== |
||
[[Ficheiro:Candidatura derechista para diputados a Cortes por La Coruña, 1936.JPG|miniatura|300px|Candidatura dereitista da provincia da Coruña para as eleccións de febreiro de 1936.]] |
|||
Licenciado en dereito pola [[Universidade de Santiago de Compostela]] en 1902, foi xuíz de primeira instancia en [[Vilalba]] ([[1908]]), [[Lalín]] ([[1911]]) e [[Betanzos]] ([[1915]]). Publicou versos en castelán e galego na ''[[Revista Gallega]]''<ref>[http://www.realacademiagalega.org/Hemeroteca/ArtigosPorAutor.do?autoritasName=Jos%E9&autoritasSurname=Reino%20Caama%F1o&letter=none Poemas de José Reino]</ref> e ''[[El Umia]]''. En 1916 e 1917 foi proclamado deputado provincial da[[ Deputación da Coruña]] polo distrito de Negreira-Corcubión. En [[1923]] foi elixido deputado polo distrito de Muros-Negreira nas [[Cortes Españolas]] pola fracción demócrata do [[Partido Liberal Fusionista|Partido Liberal]]. Na [[Segunda República Española|Segunda República]] foi unha das figuras da [[Derecha Liberal Republicana]] en Galicia e foi elixido deputado pola [[provincia da Coruña]] nas [[Eleccións a Cortes Constituíntes de 1931 en Galicia|eleccións a Cortes Constituíntes de 1931]] e polo [[Partido Republicano Conservador]] nas [[Eleccións a Cortes de 1933 en Galicia|eleccións xerais de 1933]], destacando pola súa condena á persecución relixiosa. Foi maxistrado da Audiencia desde 1933. Durante a [[Guerra Civil Española|Guerra civil]] defendeu en xuízo a algúns acusados polo franquismo, chegando a afirmar que os únicos rebeldes eran o que os xulgaban, razón pola que foi multado e tivo que permanecer escondido durante un tempo<ref>[http://franquismo.wordpress.com/2008/09/20/la-guerra-en-un-pequeno-municipio-negreira-y-ii/ La guerra en un pequeño municipio: Negreira (y II)]</ref>. O seu irmán [[Carlos Reino Caamaño]], que era alcalde de [[Verín]] por [[Izquierda Republicana]] foi condenado a morte e executado en 1937. Dende 1940 foi profesor na [[Universidade de Santiago de Compostela]], sendo nomeada profesor adxunto honorario de Dereito Mercantil (1948). Foi presidente da Caixa de Aforros e Monte de Piedade e decano do Colexio de Avogados de [[Santiago de Compostela]]. |
Licenciado en dereito pola [[Universidade de Santiago de Compostela]] en 1902, foi xuíz de primeira instancia en [[Vilalba]] ([[1908]]), [[Lalín]] ([[1911]]) e [[Betanzos]] ([[1915]]). Publicou versos en castelán e galego na ''[[Revista Gallega]]''<ref>[http://www.realacademiagalega.org/Hemeroteca/ArtigosPorAutor.do?autoritasName=Jos%E9&autoritasSurname=Reino%20Caama%F1o&letter=none Poemas de José Reino]</ref> e ''[[El Umia]]''. En 1916 e 1917 foi proclamado deputado provincial da[[ Deputación da Coruña]] polo distrito de Negreira-Corcubión. En [[1923]] foi elixido deputado polo distrito de Muros-Negreira nas [[Cortes Españolas]] pola fracción demócrata do [[Partido Liberal Fusionista|Partido Liberal]]. Na [[Segunda República Española|Segunda República]] foi unha das figuras da [[Derecha Liberal Republicana]] en Galicia e foi elixido deputado pola [[provincia da Coruña]] nas [[Eleccións a Cortes Constituíntes de 1931 en Galicia|eleccións a Cortes Constituíntes de 1931]] e polo [[Partido Republicano Conservador]] nas [[Eleccións a Cortes de 1933 en Galicia|eleccións xerais de 1933]], destacando pola súa condena á persecución relixiosa. Foi maxistrado da Audiencia desde 1933. Durante a [[Guerra Civil Española|Guerra civil]] defendeu en xuízo a algúns acusados polo franquismo, chegando a afirmar que os únicos rebeldes eran o que os xulgaban, razón pola que foi multado e tivo que permanecer escondido durante un tempo<ref>[http://franquismo.wordpress.com/2008/09/20/la-guerra-en-un-pequeno-municipio-negreira-y-ii/ La guerra en un pequeño municipio: Negreira (y II)]</ref>. O seu irmán [[Carlos Reino Caamaño]], que era alcalde de [[Verín]] por [[Izquierda Republicana]] foi condenado a morte e executado en 1937. Dende 1940 foi profesor na [[Universidade de Santiago de Compostela]], sendo nomeada profesor adxunto honorario de Dereito Mercantil (1948). Foi presidente da Caixa de Aforros e Monte de Piedade e decano do Colexio de Avogados de [[Santiago de Compostela]]. |
||
| Liña 25: | Liña 26: | ||
[[Categoría:Deputados nas Cortes da II República]] |
[[Categoría:Deputados nas Cortes da II República]] |
||
[[Categoría:Nados en Mazaricos]] |
[[Categoría:Nados en Mazaricos]] |
||
[[Categoría:Nados en 1882]] |
|||
[[Categoría:Finados en 1964]] |
|||
[[ca:José Reino Caamaño]] |
[[ca:José Reino Caamaño]] |
||
Revisión como estaba o 7 de setembro de 2012 ás 17:43
José Bernardo Reino Caamaño, nado en Insua (Mazaricos) o 21 de abril de 1882 en finado en Cores (A Baña) o 2 de xaneiro de 1964, foi un avogado e político galego.
Traxectoria
Licenciado en dereito pola Universidade de Santiago de Compostela en 1902, foi xuíz de primeira instancia en Vilalba (1908), Lalín (1911) e Betanzos (1915). Publicou versos en castelán e galego na Revista Gallega[1] e El Umia. En 1916 e 1917 foi proclamado deputado provincial daDeputación da Coruña polo distrito de Negreira-Corcubión. En 1923 foi elixido deputado polo distrito de Muros-Negreira nas Cortes Españolas pola fracción demócrata do Partido Liberal. Na Segunda República foi unha das figuras da Derecha Liberal Republicana en Galicia e foi elixido deputado pola provincia da Coruña nas eleccións a Cortes Constituíntes de 1931 e polo Partido Republicano Conservador nas eleccións xerais de 1933, destacando pola súa condena á persecución relixiosa. Foi maxistrado da Audiencia desde 1933. Durante a Guerra civil defendeu en xuízo a algúns acusados polo franquismo, chegando a afirmar que os únicos rebeldes eran o que os xulgaban, razón pola que foi multado e tivo que permanecer escondido durante un tempo[2]. O seu irmán Carlos Reino Caamaño, que era alcalde de Verín por Izquierda Republicana foi condenado a morte e executado en 1937. Dende 1940 foi profesor na Universidade de Santiago de Compostela, sendo nomeada profesor adxunto honorario de Dereito Mercantil (1948). Foi presidente da Caixa de Aforros e Monte de Piedade e decano do Colexio de Avogados de Santiago de Compostela.
Notas
Véxase tamén
Bibliografía
- Liñares Giraut, X. Amancio (1993). Negreira na guerra do 36. Sada: Do Castro. ISBN 84-7492-656-4.