Xerga: Diferenzas entre revisións
Contido eliminado Contido engadido
+ datos; {{seniw}} |
m elimino categoría oculta innecesaria |
||
Liña 22: | Liña 22: | ||
[[Categoría:Lingüística]] |
[[Categoría:Lingüística]] |
||
[[be:Жаргон]] |
|||
{{seniw}} |
|||
[[be-x-old:Жаргон]] |
|||
[[bg:Жаргон]] |
|||
[[da:Jargon]] |
|||
[[de:Jargon]] |
|||
[[el:Τζάργκον]] |
|||
[[en:Jargon]] |
|||
[[fi:Jargon]] |
|||
[[fr:Jargon]] |
|||
[[hr:Žargon]] |
|||
[[hu:Zsargon]] |
|||
[[id:Jargon]] |
|||
[[ja:隠語]] |
|||
[[ka:ჟარგონი]] |
|||
[[lt:Žargonas]] |
|||
[[nl:Jargon]] |
|||
[[no:Jargon]] |
|||
[[pl:Żargon]] |
|||
[[pt:Jargão]] |
|||
[[ro:Jargon]] |
|||
[[ru:Жаргон]] |
|||
[[simple:Jargon]] |
|||
[[sl:Žargon]] |
|||
[[sv:Jargong]] |
|||
[[zh:行話]] |
Revisión como estaba o 28 de maio de 2010 ás 16:07
As xergas ou xirias son unha linguaxe falada propia de determinados oficios tradicionais, de carácter esotérico ou críptico (só coñecida polos membros do grupo) que a utiliza para se diferenciar e afirmar como grupo así como para evitar ser comprendido polos demais.
Nestas linguas mestúranse palabras galegas propias cun significado modificado, neoloxismos e deformacións. Sempre foron transmitidas por vía oral e só na primeira metade do século XX comezaron a ser rexistradas por escrito.
Algunhas xergas
Na lingua galega existen varias xirias profesionais que reciben o nome de verbos, verbas ou latíns e que están en proceso de desaparición.
- Barallete: xerga dos afiadores e paragüeiros, de Nogueira de Ramuín.
- Xerga dos cesteiros: Mondariz.
- Latín dos chafoutas: xerga dos albaneis de Goián (Tomiño).
- Verbo dos arxinas: xerga dos canteiros, da Terra de Montes.
- Fala dos cabaqueiros ou verbo daordes: xerga dos telleiros do Rosal (Pontevedra).
- Fala dos bugardeiros: xerga dos cesteiros de Mondariz.
- Lafrada: fala dos albaneis de Bueu.
- Fala dos ingreiros: xerga dos músicos de Celanova.
- Barallete dos grañudos: falado polos vendedores ambulantes da Graña (Covelo).
- Garisma: latín dos cegos galegos.