El Pont de Suert
| |||||
| Localización | |||||
|---|---|---|---|---|---|
| |||||
| Estado | España | ||||
| Comunidade autónoma | Cataluña | ||||
| Provincia | Provincia de Lleida | ||||
| Comarca | Alta Ribagorça  | ||||
| Capital de | |||||
| Contén a división administrativa | |||||
| Poboación | |||||
| Poboación | 2.371 (2023) (16,01 hab./km²) | ||||
| Número de fogares | 191 (1553) | ||||
| Lingua oficial | lingua catalá | ||||
| Xeografía | |||||
| Superficie | 148,1 km² | ||||
| Bañado por | Río Noguera Ribagorzana | ||||
| Altitude | 838 m | ||||
| Comparte fronteira con | |||||
| Organización política | |||||
• Mayor of El Pont (en)  | Iolanda Ferran (pt) (2023–) | ||||
| Identificador descritivo | |||||
| Código postal | 25520 | ||||
| Fuso horario | |||||
| Código INE | 25173 | ||||
| Código territorial IDESCAT | 251734 | ||||
| Páxina web | elpontdesuert.cat | ||||
   | |||||
El Pont de Suert é un concello de Cataluña, España. Pertencente á provincia de Lleida, é a capital tradicional da Alta Ribagorça. Ten unha poboación de 2.553 habitantes (2008).
Historia e características
[editar | editar a fonte]Situada a 841 m de altitude e á beira do río Noguera Ribagorçana, onde conflúen os vales de Barravés cos de Boí, Castanesa e Viu, nun cruzamento de comunicacións que desde tempos moi afastados deu lugar á ponte que dá nome á poboación. Hai vulcanismos illados no municipio, mais ben, pola zona de Erillcastell.
Posúe un casco antigo onde se conservan mostras do pasado como a Praza Maior (Plaça Major) e a Praza do Mercadal, a igrexa vella, de orixe románico e moi modificada no século XVIII e o Palacio Abacial, belo exemplo de gótico civil rehabilitado a finais do século XX. No ensanche construír en 1955 a nova igrexa, obra do enxeñeiro Eduardo Torroja e do arquitecto Rodríguez Mijares. Trátase dunha obra de arquitectura contemporánea, dunha soa nave cuberta con bóvedas de rasilla.
Coa anexión dos municipios de Llesp, Malpàs e Viu de Llevata, o termo chega a alcanzar case 150 km² e comprende unha serie de pequenos núcleos pouco habitados. Destacan entre estes pobos Castelló de Tor, Iran, Casòs, Corroncui, Erillcastell, Esperan ou Gotarta.
Véxase tamén
[editar | editar a fonte]Ligazóns externas
[editar | editar a fonte]
