Peto pequeno

macho

Pouco preocupante^[1]

Reino:	Animalia
Filo:	Chordata
Clase:	Aves
Orde:	Piciformes
Familia:	Picidae
Subfamilia:	Picinae
Xénero:	Dendrocopos
Especie:	D. minor

Nome binomial

'Dendrocopos minor'
(Linnaeus, 1758)

Distribución global de Dendrocopos minor.

Distribución do peto pequeno en Galicia.

O peto pequeno,^[2] (Dendrocopos minor), é o máis pequeno dos petos europeos. Pertence á familia dos pícidos.

Descrición

Cunha lonxitude de 14 a 15 cm, trátase do máis pequeno dos paxaros carpinteiros europeos. Sendo do mesmo tamaño cun pardal común^[3]. O dorso riscado de branco e negro; gorxa e peito brancos coas partes inferiores claras, riscadas en negro; ás negras pintadas en branco; crista vermella no macho, negra nas femias.

Distribución

Distribúese pola rexión Paleártica, dende a Península Ibérica até Kamchatka e o Xapón, localizándose entre as latitudes, 35º N e 70º N.

En España

A especie considérase sedentaria, con dous grandes núcleos de poboación, o primeiro abranguindo unha franxa ao norte, dende Asturias e León até a zona noroccidental de Aragón e o segundo ocupando toda a área suroccidental de Castela e León, norte de Estremadura, Comunidade de Madrid e Guadalaxara. No resto peninsular a súa aparición é puntual e dispersa, con poboacións moi fragmentadas, estando ausente de grandes zonas do centro e leste peninsular, así como das Canarias e Baleares. Porén algúns estudos sinalan que existen zonas onde non se ten realizado un seguimento exhaustivo da especie^[4]. Así recentemente se teñen identificado poboacións estábeis na provincia de Provincia de Córdoba, especialmente nas ribeiras do río Guadalquivir, nas proximidades de Serra Morena e en devesas do Parque Natural da Serra de Cardeña e Montoro^[4]. Tamén se teñen detectado poboacións permanente nos cursos fluviais de Cataluña, coma nos ríos Muga, Fluvià, Ter, Tordera e Besós así coma no Delta do Llobregat^[3].

Habitualmente os individuos ibéricos son sedentarios, realizando unicamente desplazamentos dispersivos ou de altitude no outono e no inverno^[4].

En Galicia

En Galicia a especie é rara, especialmente no inverno. No ano 2006 confirmouse a reprodución desta especie en Galicia^[5]. Os individuos galegos restrínxense habitualmente ó cuadrante sueste da provincia de Ourense.

Hábitat

Habita preferentemente en bosques de folla caduca, coma carballeiras, soutos, bosques de lamigueiros, e bosques mixtos e arboredos non moi espesos con preferencia en ecosistemas fluviais, aparecendo tamén en áreas abertas con árbores vellas. Ó contrario doutros pícidos semella evitar os bosques de coníferas, onde só se atopan individuos divagantes^[4].

Na península ocupa os mesmos hábitat na zona norte e no núcleo castelán-estremeño tamén bosques, pero con preferencia as devesas, carballeiras, e soutos de ribeira.

Aniña en árbores vellas, mesmo en xardíns grandes, localizándose dende o nivel do mar até os 1.400 msnm, aínda que tamén poden criar en túneles escavados en noiros dos ríos.

Ameazas

A perda e fragmentación de hábitat, sobre todo por tallas de bosques con arboredo maduro, a desaparición dos bosques de ribeira, a reforestación con arboredo de crecemento rápido e os incendios forestais.

Notas

↑ BirdLife International 2009.Dendrocopos minor. Arquivado 08 de xaneiro de 2011 en Wayback Machine. In: IUCN 2010. IUCN Red List of Threatened Species. Versión 2010.2. <www.iucnredlist.org>. Visto el 09 August 2010.
↑ Dendrotocos minor No libro vermello das aves reprodutoras de España. Ministerio de Medio Ambiente Rural e Mariño.
↑ ^3,0 ^3,1 Bástida R. (Setembro 2016). "El pico menor, nueva especie para el Delta del Llobregat". Quercus (367). |data-acceso= require |url= (Axuda)
↑ ^4,0 ^4,1 ^4,2 ^4,3 Moral M. e Díaz F. J. (Setembro 2016). "El pico menor en la provincia de Córdoba". Quercus (367). |data-acceso= require |url= (Axuda)
↑ Varios (2012). Sociedade Galega de Ornitoloxía, ed. XIII Anuario das Aves de Galicia 2006. p. 139.

Blanco, J. C. e J. L. González (eds.) (1992). Libro Rojo de los Vertebrados de España. ICONA. ISBN 978-84-8014-711-8.

Ligazóns externas

[1] BirdLife International 2009.Dendrocopos minor. Arquivado 08 de xaneiro de 2011 en Wayback Machine. In: IUCN 2010. IUCN Red List of Threatened Species. Versión 2010.2. <www.iucnredlist.org>. Visto el 09 August 2010.

[2] Dendrotocos minor No libro vermello das aves reprodutoras de España. Ministerio de Medio Ambiente Rural e Mariño.

[peto_cat-3] 3,0 ^3,1 Bástida R. (Setembro 2016). "El pico menor, nueva especie para el Delta del Llobregat". Quercus (367). |data-acceso= require |url= (Axuda)

[peto_cor-4] 4,0 ^4,1 ^4,2 ^4,3 Moral M. e Díaz F. J. (Setembro 2016). "El pico menor en la provincia de Córdoba". Quercus (367). |data-acceso= require |url= (Axuda)

[sgo2006-5] Varios (2012). Sociedade Galega de Ornitoloxía, ed. XIII Anuario das Aves de Galicia 2006. p. 139.

[1]

[2]

[3]

[4]

[5]