Cucujus clavipes

Na Galipedia, a Wikipedia en galego.

Cucujus clavipes é unha especie de escaravello da familia Cucujidae.[1][2] Vive en América do Norte.[3] Atópanse xeralmente na liña das árbores[4] baixo as codias[2] de freixos e chopos mortos.[5] Descríbense como comedores de zume elaborado do floema[6] e a miúdo predadores[1] doutros pequenos insectos, como escaravellos perforadores da madeira e ácaros.[5] Vense normalmente durante as estacións de primavera-verán.[5] Como teñen un hábitat frío, estes escaravellos utilizan varios mecanismos fisiolóxicos para sobrevivir; teñen sona pola súa capacidade de cambiar o seu metabolismo para pasar o inverno.[7]

Distribución[editar | editar a fonte]

Vive en América do Norte [1] nun amplo rango latitudinal desde Carolina do Norte (latitude ~35°N) ao Brooks Range de Alasca (latitude, ~67°30 N) [4] e tamén foi atopado en Alberta [2] e Ontario, Canadá.[5] C. clavipes ten dúas subespecies, C. clavipes clavipes, que habita na porción leste de América do Norte e C. clavipes puniceus, no oeste.[8]

Características[editar | editar a fonte]

Miden entre 10 e 14 mm de lonxitude,.[2][5] O seu corpo adoita estar moi aplanado dorsoventralmente e os seus laterais son paralelos.[2] O abdome ten 5 segmentos ventrais visibles.[2] Estes teñen procesos medios fortemente bifurcados no ápice abdominal.[3] Son de cor vermella apagada ou brillante.[5] O adulto ten cabeza de forma triangular e antenas negras.[5] Son organismos poiquilotermos.[9]

Adaptacións especiais ao frío[editar | editar a fonte]

As temperaturas frías nas rexións polares e temperadas dos Estados Unidos e o Canadá fan que a supervivencia sexa todo un reto para un organismo como C. clavipes.[9] Estes escaravellos evolucionaron adquirindo adaptacións fisiolóxicas para poder persistir.[9] Moitos estudos de insectos e dalgúns invertebrados indicaron unha correlación entre a deshidratación e a capacidade do organismo de impedir a súa conxelación.[4] C. clavipes evolucionou para ter esta capacidade de pasar por un estado de deshidratación extrema, producindo proteínas anticonxelantes e glicolípidos anticonxelantes, entrando nunha diapausa, e producindo unha concentración multimolar de glicerundol, e purgando o intestino para eliminar posibles nucleadores do xeo.[8] A ausencia de conxelación indica que as súas proteínas anticonxelantes poden inhibir a nucleación homoxénea orixinando unha vitrificación.[4][10] Outro estudo informou que se as temperaturas se manteñen constantes, entón os individuos de C. clavipes co maior contido de auga tiñan a maior probabilidade de conxelarse, e os individuos co menor contido hídrico tiñan a menor probabilidade de conxelación.[11] As proteínas anticonxelantes fan decrecer a temperatura á cal crecen os cristais de xeo, definido como punto de conxelación histérica, nunha media de 2–5 °C por debaixo do punto de conxelación dos insectos, e a histéese térmica pode ser de ata 13 °C en C. clavipes (a maior medida en todos os organismos) en inverno cando o insecto se deshidrata e as proteínas anticonxelantes están concentradas.[12] Existe unha forte correlación entre o seu punto de superarrefriamento e a menor temperatura letal.[13]

Notas[editar | editar a fonte]

  1. ↑ 1,0 1,1 Carrasco, M. A., S. A. Buechler, R. J. Arnold, T. Sformo, B. M. Barnes, and J. G. Duman. 2011. Elucidating the biochemical overwintering adaptations of larval Cucujus clavipes puniceus, a nonmodel organism, via high throughput proteomics. Journal of Proteome Research 10:4634–4646
  2. ↑ 2,0 2,1 2,2 2,3 2,4 Bland, R. G. and H. E., Jaques. 2010. Family Cucujidae- flat bark beetles. Page 177-183, 213. How to know the insects. Waveland Press Inc., Long Grove, Illinois, USA
  3. ↑ 3,0 3,1 Lee, J., and M. C. Thomas. 2011. Clarification of the taxonomic status of Cucujus clavipes. With descriptions of the larvae of C. c. clavipes and C. c. puniceus (Coleoptera: Cucujidae). Florida Entomologist 94:145-150
  4. ↑ 4,0 4,1 4,2 4,3 Bennett, V. A., T. Sformo, K. Walters, O. Toien, K. Jeannet, R. Hochstrasser, Q. Pan, A. S. Serianni, B. M. Barnes and J. G. Duman. 2005. Comparative overwintering physiology of Alaska and Indiana populations of the beetle Cucujus clavipes (Fabricius): roles of antifreeze proteins, polyols, dehydration and diapause. The Journal of Experimental Biology 208:4467-4477. PMID 16339867 DOI: 10.1242/jeb.01892
  5. ↑ 5,0 5,1 5,2 5,3 5,4 5,5 5,6 Bercha, R. 2017. Red Flat Bark Beetle. In: Insects of Alberta. <http://www.insectsofalberta.com/redflatbarkbeetle.htm> Descargado o 27 de novembro de 2017
  6. ↑ Kennedy, A. A., and D. G. Mccullough. 2002. Phenology of the larger European pine shoot beetle Tomicus piniperda (L.) (Coleoptera: Scolytidae) in relation to native bark beetles and natural enemies in pine stands. Environmental Entomology 31:261-272
  7. ↑ Duman, J. G. 1984. Change in overwintering mechanism of the cucujid beetle, Cucujus clavipes. Journal of Insect Physiology 30:235-239
  8. ↑ 8,0 8,1 Carrasco, M.A., A. B. Steven, R. J. Arnold, T. Sformo, B. M. Barnes, and J. G. Duman. 2012. Investigating the deep supercooling ability of an Alaskan beetle, Cucujus clavipes puniceus, via high throughput proteomics. Journal of Proteomics 75:1220-1234. PMID 22094879 DOI: 10.1016/j.jprot.2011.10.034
  9. ↑ 9,0 9,1 9,2 Kent R. Walters, K. R. Jr, S. A. Serianni, Y. Voituron, T. Sformo, B. M. Barnes, and J. G. Duman. 2011. A thermal hysteresis-producing xylomannan glycolipid antifreeze associated with cold tolerance is found in diverse taxa. Journal of Comparative Physiology 181:631-640
  10. ↑ Sformo, T., Walters, K., Jeannet, K., Wowk, B., Fahy, G. M., Barnes, B. M., & Duman, J. G. (2010). Deep supercooling, vitrification and limited survival to -100{degrees}C in the Alaskan beetle Cucujus clavipes puniceus (Coleoptera: Cucujidae) larvae. The Journal of experimental biology, 213(3), 502–509. https://doi.org/10.1242/jeb.035758. PMID 20086136
  11. ↑ Sformo, T., J. McIntyre, K. R. Walters Jr., B. M. Barnes and J. Duman. 2011. The probability of freezing in the freeze-avoiding beetle larvae Cucujus clavipes puniceus (Coleoptera: Cucujidae) from interior Alaska. Journal of Insect Physiology 57:1170-1177
  12. ↑ Duman, J. G, and M. J. Wisniewski. 2014. The use of antifreeze proteins for frost protection in sensitive crop plants. Environmental and Experimental Botany 106:60-69
  13. ↑ Ditruch, T., and V. A St. Al. 2011. Comparative analysis of overwintering physiology in nine species of semi-aquatic bugs (Heteroptera: Gerromorpha). Physiological Entomology 36:261–270

Véxase tamén[editar | editar a fonte]

Ligazóns externas[editar | editar a fonte]

Traído desde «https://gl.wikipedia.org/w/index.php?title=Cucujus_clavipes&oldid=6406097»