Catedral de Sevilla

Catedral de Sevilla

(es) Iglesia Catedral de Santa María
Tipo	catedral católica igrexa
Parte de	Catedral, Alcazar e Arquivo das Índias em Sevilha (pt) Zona Velha de Sevilha (pt)
Localización
División administrativa	Sevilla, España
37°23′09″N 5°59′35″O
Composto por	Iglesia Parroquial del Sagrario Giralda Altarpiece of the Nativity, Cathedral of Seville (en) Mayor Sacristy, Cathedral of Seville (en) Courtyard of the Orange Trees, Cathedral of Seville (en)
Características
Dimensións	76 () × 116 () m
Superficie	Patrimonio da Humanidade: 2,4 ha zona de protección: 68,34 ha
Parte dun sitio do Patrimonio da Humanidade
Data	1987 (11ª Sesión)
Identificador	383-001
Ben de interese cultural
Data	1 de agosto de 1929
Identificador	RI-51-0000329
Historia
Data de creación ou fundación	1402 e 1410
Sitio web	catedraldesevilla.es

A Catedral de Santa María da Sé de Sevilla é a catedral gótica cristiá con maior superficie do mundo. A Unesco declarouna en 1987, xunto ao Real Alcázar e o Arquivo de Indias, Patrimonio da Humanidade e, o 25 de xullo de 2010, Ben de Valor Universal Excepcional. Segundo a tradición, a construción iniciouse en 1401, aínda que non existe constancia documental do comezo dos traballos ata 1433. A edificación realizouse no soar que quedou tras a demolición da antiga Mesquita Aljama de Sevilla.

No ano 2008, a investigadora da Universidade de Cantabria Begoña Alonso Ruiz atopou o plano máis antigo que se coñece da Catedral de Sevilla no Mosteiro de Bidaurreta de Oñate (Guipúscoa), o cal foi realizado ao redor de 1490. Este plano, unha vez estudado, achegou importantes datos sobre a construción do edificio.

A Giralda

Un dos primeiros mestres de obras foi Maese Carlín (Charles Galter), procedente de Normandía (Francia), que traballara previamente noutras grandes catedrais góticas europeas e chegou a España segundo crese fuxindo da Guerra dos Cen Anos. O 10 de outubro de 1506 procedeuse á colocación da derradeira pedra na parte máis alta do ciborio, co que simbolicamente a catedral quedou finalizada, aínda que en realidade seguiron efectuándose traballos de forma ininterrompida ao longo dos séculos, tanto para a decoración interior, como para engadir novas dependencias ou consolidar e restaurar os danos ocasionados polo paso do tempo, ou circunstancias extraordinarias, entre as que cabe destacar o terremoto de Lisboa de 1755 que produciu unicamente danos menores a pesar da súa intensidade. Nestas obras interviñeron os arquitectos Diego de Riaño, Martín de Gainza e Asensio de Maeda. Tamén nesta etapa Hernán Ruiz edificou o último corpo da Giralda. A catedral e as súas dependencias quedaron terminadas en 1593.

O Cabido Metropolitano mantén a liturxia diaria e a celebración das festividades do Corpus, a Inmaculada e a Virxe dos Reis. Este último día, 15 de agosto, é tamén a festa titular do templo, Santa María da Asunción ou da Sede, e celébrase con solemne procesión de terza e pontifical.

Bóveda do cruceiro

Neste templo atópase o corpo do famoso navegante Cristovo Colón e o do Rei Fernando III de Castela (1199-1252), canonizado en 1671 como San Fernando, sendo papa Clemente X.

A última obra de importancia realizada tivo lugar no ano 2008 e consistiu na substitución de 576 perpiaños que conformaban un dos grandiosos alicerces que sustentan o templo, por novos bloques de pedra de características similares pero con moita maior resistencia. Este difícil traballo foi posible grazas ao emprego de novos sistemas tecnolóxicos que demostraron que o edificio sufría diariamente unhas oscilacións de 2 cm como consecuencia da dilatación dos seus materiais.

Galería de imaxes

• 
  Porta de Campanillas
• 
  Órgano no interior
• 
  Capela da nosa Señora da Antiga
• 
  A imaxe da Virxe dos Reis en procesión

Véxase tamén

Ligazóns externas

• Web oficial da Catedral de Sevilla (en castelán)
• Consellería de Cultura - Bens Patrimonio Mundial (en castelán)
• Visita Virtual á Catedral (en castelán)
• Outra visita virtual (en castelán)