Saltar ao contido

Cesalpinioideas

Na Galipedia, a Wikipedia en galego.
(Redirección desde «Caesalpinioideae»)
Cesalpinioideas
Caesalpinioideae

Caesalpinia pulcherrima
Clasificación científica
Reino: Plantae
División: Magnoliophyta
Clase: Magnoliopsida
Orde: Fabales
Familia: Fabaceae
Subfamilia: Caesalpinioideae
DC., 1825
Tribos
Véxase o texto
Sinonimia
Véxase o texto
Delonix regia en Santo Domingo, Oaxaca
Follas e froitos de Caesalpinia pulcherrima en Barbados.

A das cesalpinioideas (Caesalpinioideae) é unha subfamilia de plantas fanerógamas dicotiledóneas da orde das fabales e familia das fabáceas.

Nela encóntranse a alfarrobeira, a árbore de Xudea, a acacia de tres espiñas e a acacia negra. Habitan preferentemente nas rexións cálidas, e están moi ben representadas nas rexións tropicais de África e América, e son especies a miúdo xigantescas.[1]

A subfamilia comprende 178 xéneros,[2] e aproximadamente 1 900 especies.

Os xéneros máis representados son Senna (con 350 especies), Chamaechrista (265) e Caesalpinia (100).[3]

Taxonomía

[editar | editar a fonte]

Descrición

[editar | editar a fonte]

A subfamilia foi descrita en 1825 polo médico e botánico suízo Augustin Pyrame de Candolle.[2]

Etimoloxía

[editar | editar a fonte]

O nome científico Caesalpinioideae está formado dobre a raíz do nome do seu xénero tipo Caesalpinia, coa adición do sufixo do latín científico -oideae, propio dos nomes das tribos de vexetais.

Sinónimo

[editar | editar a fonte]

Ademais de polo nome actualmente válido, a tribo coñeceuse tamén polo sinónimo:[2]

  • Caesalpiniaceae Klotzsch & Garcke (nome de familia).

Clasificación

[editar | editar a fonte]

Na clasificación tradicional das leguminosas, os xéneros das cesalpinioideas agrupábanse en catro tribos:

Nota taxonómica

[editar | editar a fonte]

A tribo Cercideae estivo incluída nalgunhas clasificacións na subfamilia Papilionoideae. Actualmente, esta tribo, xunto con Detarieae, considéranse un clado independente desta subfamilia.[3]

As análises filoxenéticas baseadas no ADN destas especies levan a reconsiderar esta clasificación. Porén, até agosto de 2008, non hai publicada ningunha nova clasificación formal desta subfamilia.

Característcas

[editar | editar a fonte]
Espécimes de Colophospermum mopane en Namibia

Son árbores, subarbustos ou, ás veces, herbas ou plantas rubideiras. As follas son pinnadas o bipinnadas, nalgúns casos (por exemplo, en Gleditsia) ambos os tipos foliares poden acharse na mesma árbore; finalmente, hai especies áfilas. As flores son zigomorfas, rara vez actinomorfas. A prefloración é imbricada, rara vez valvar; dise "ascendente": o estandarte é interno, cuberto nos seus bordos polos pétalos veciños. A corola é variada, grande, mediana ou pequena, ten pétalos libres (é dialipétala) polo menos na base, e moi a miúdo os pétalos son unguiculados. O androceo está formado polo xeral por 10 estames, libres ou soldados en grupos, igualando a altura dos pétalos, ou cubertos por eles. O pole é libre, e o tegumento seminal non presenta "líña fisural". O óvulo é anátropo. As sementes teñen embrión recto, co fío apical ou subapical, pequeno. A estrutura floral é moito máis variada que na subfamilia das Mimosoideas. As flores dispóñense en acios ou panículas, en xeral de medianas a grandes, rara vez pequenas, e en espigas densas. O froito es dehiscente ou indehiscente, moi variábel.

Varias especies de cesalpinoideas cultívanse con fins decorativos, forestais, industriais ou medicinais.[1]

  1. 1,0 1,1 Burkart, A. (1987): "Leguminosas". En: Dimitri, M. Enciclopedia Argentina de Agricultura y Jardinería. Tomo I. Descripción de plantas cultivadas. Buenos Aires: Editorial ACME S.A.C.I., pp.: 467-538.
  2. 2,0 2,1 2,2 Subfamily Caesalpinioideae DC. na BioLib. Consultada o 25 de xullo de 2022.
  3. 3,0 3,1 Steven, P. F. (2001). "Fabaceae". Angiosperm Phylogeny Website. Versión 7, maio de 2006. Consultado o 25 de xullo de 2022. 

Véxase tamén

[editar | editar a fonte]

Bibliografía

[editar | editar a fonte]
  • Bruneau, B., F. Forest, P. S. Herendeen, B. B. Klitgaard & G. P. Lewis (2001): "Phylogenetic relationships in the Caesalpinioideae (Leguminosae) as inferred from chloroplast trnL intron sequences". Systematic Botany 26: 487–514 (enlace ao resume do traballo aquí).
  • Haston, E. M., G. P. Lewis & J. A. Hawkins (2003): "A phylogenetic investigation of the Peltophorum group (Caesalpinieae: Leguminosae)". Páxinas 149-159, en Advances in Legume Systematics, part 10, higher level systematics (B. B. Klitgaard and A. Bruneau, eds.). Royal Botanic Gardens, Kew. UK.
  • Haston, E. M., G. P. Lewis & J. A. Hawkins (2005): "A phylogenetic reappraisal of the Peltophorum group (Caesalpinieae: Leguminosae) based on the chloroplast trnL-F, rbcL, and rps16 sequence data". American J. Botany 92: 1359-1371.
  • Herendeen, P. S., A. Bruneau & G. P. Lewis (2003): "Phylogenetic relationships in caesalpinioid legumes: a preliminary analysis based on morphological and molecular data". Páxinas 37-62 en Advances in Legume Systematics, part 10, higher level systematics (B. B. Klitgaard and A. Bruneau, eds.). Royal Botanic Gardens, Kew. UK.
  • Herendeen, P. S., A. Bruneau & G. P. Lewis (2003): "Floral morphology in caesalpinioid legumes: testing the monophyly of the "Umtiza clade"". International J. Plant Sciences 164 (5 Suppl.): S393-S407.
  • Irwin, H. S. & R. C. Barneby (1981): "Cassieae Bronn". Páxinas 97-106 en Advances in legume systematics, part 1 (R. M. Polhill and P. H. Raven, eds.). Royal Botanic Gardens, Kew. UK.
  • Kajita, T., H. Ohashi, Y. Tateishi, C. D. Bailey & J. J. Doyle (2001) "rbcL and legume phylogeny, with particular reference to Phaseoleae, Millettieae, and Allies". Systematic Botany 26: 515-536.
  • Lewis, G. P. (2005) a: "Cassieae". Pñaxinas 111-125 en Legumes of the World (Lewis, G., B. Schrire, B. MacKinder, and M. Lock, eds.). Royal Botanic Gardens, Kew. UK.
  • Lewis, G. P. (2005) b: "Caesalpinieae/. Páxinas 127-161 en Legumes of the World (Lewis, G., B. Schrire, B. MacKinder, and M. Lock, eds.). Royal Botanical Gardens, Kew. UK.
  • Lewis, G. P. & B. D. Schrire (1995): "A reappraisal of the Caesalpinia group (Caesalpinioideae: Caesalpinieae) using phylogenetic analysis". Páxinas 41-52 en Advances in Legume Systematics 7, phylogeny (M. D. Crisp and J. J. Doyle, eds.). Royal Botanic Gardens, Kew. UK.
  • Luckow, M., J. T. Miller, D. J. Murphy & T. Livshultz (2003): "A phylogenetic analysis of the Mimosoideae (Leguminosae) based on chloroplast DNA sequence data". Páxinas 197-220 en Advances in Legumes Systematics, part 10, higher level systematics (B. B. Klitgaard and A. Bruneau, eds.). Royal Botanic Gardens, Kew. UK.
  • Marazzi, B., P. K. Endress, L. P. de Queiroz & E. Conti (2006): "Phylogenetic relationships within Senna (Leguminosae, Cassinae) based on three chloroplast DNA regions: patterns in the evolution of floral symmetry and extrafloral nectaries". American J. Botany 93: 288-303.
  • Simpson, B. B., L. L. Larkin & A. Weeks (2003): "Progress towards resolving the relationships of the Caesalpinia group (Caesalpinieae: Caesalpinioideae: Leguminosae)". Páxinas 123-148 en Advances in Legume Systematics, part 10, higher level sytematics (B. B. Klitgaard and A. Bruneau, eds.). Royal Botanic Gardens, Kew. UK.
  • Simpson, B. B. & G. P. Lewis (2003): "New combinations in Pomaria (Caesalpinioideae: Leguminosae)". Kew Bulletin 58: 175-184.
  • Wojciechowski, M. F., M. Lavin & M. J. Sanderson (2004): "A phylogeny of legumes (Leguminosae) based on analysis of the plastid matK gene resolves many well-supported subclades within the family". American J. Botany 91: 1846-1862.