Bengalí vermello

Na Galipedia, a Wikipedia en galego.
Bengalí vermello

Macho
Estado de conservación
Pouco preocupante (LC)
Pouco preocupante[1]
Clasificación científica
Reino: Animalia
Filo: Chordata
Clase: Aves
Orde: Passeriformes
Familia: Estrildidae
Xénero: Amandava
Especie: A. amandava
Nome binomial
'Amandava amandava'
(Linnaeus, 1758)
Sinonimia

Estrilda amandava
Sporaeginthus amandava

O bengalí vermello[2] (Amandava amandava) é un paxaro do tamaño dun pardal da familia dos begalís (Estrildidae). Os bengalís son aves de gaiola populares, grazas á plumaxe rechamante dos machos reprodutores. O seu nome específico amandava ten á súa orixe na cidade india de Ahmedabad, no Guxarat, de onde eran exportados para o comercio de mascotas.

Descrición[editar | editar a fonte]

Os bengalís miden uns 9 cm. de lonxitude e amosan un marcado dimorfismo sexual na época reprodutora. As femias son castañas agrisadas, amareladas na parte inferior do corpo. A plumaxe nupcial dos machos é predominantemente vermella. No peito, nos flancos, e nas plumas cobertoiras de ás e cola teñen puntos brancos. Os machos, nos primeiros anos, cambian, acabada a época reprodutora, a plumaxe vermella noutra semellante á das femias.

Distribución e hábitat[editar | editar a fonte]

Os bengalís vermellos están espallados dende a India e Indochina , ata Xava e as illas pequenas da Sunda. Hai tamén poboacións en Exipto. Dentro desta área de distribución distínguense tres subespecies:

Dende os anos 1980 bandos de bengalís móvense tamén na rexión italiana da Toscana, onde as poboacións existentes teñen a súa orixe en exemplares domésticos fuxidos. Hai tamén poboacións introducidas en España, Brunei, Fidxi, Malaisia, Portugal, Porto Rico, Singapur e Hawai.

Os bengalís viven en áreas de herbáceas ou xunqueiras e no mato preto dos camiños ou das beiras dos bosques ademais de en xardíns.

Notas[editar | editar a fonte]

Véxase tamén[editar | editar a fonte]

Bibliografía[editar | editar a fonte]

  • Horst Bielfeld; Das Prachtfinkenbuch - Sämtliche Arten, ihre Haltung, Pflege und Zucht, Eugen Ulmer Verlag Stuttgart 1996, ISBN 3-8001-7327-1

Ligazóns externas[editar | editar a fonte]