Augas anóxicas
As augas anóxicas son zonas de auga mariña, doce ou subterránea nas que se esgotou o osíxeno disolto e presentan condicións de forte apoxia. O US Geological Survey define as augas anóxicas (anoxic waters) como aquelas nas que a concentración de osíxeno disolto é inferior a 5 miligramos por litro.[1] Esta condición atópase xeralmente en áreas onde o intercambio de auga foi restrinxido.
Na maioría dos casos existe unha barreira física que impide que o osíxeno chegue aos niveis máis profundos[2] así como unha pronunciada densidade de estratificación, na que, por exemplo, as augas hipersalinas máis pesadas permanecen no fondo dunha conca. As condicións anóxicas poden darse se a taxa de oxidación da materia orgánica por parte das bacterias é maior que a subministración de osíxeno disolto.
As augas anóxicas son un fenómeno natural,[3] e ocorreron ao longo da historia xeolóxica. De feito, algúns propoñen que o evento de extinción nos océanos durante o Pérmico - Triásico foi o resultado da extensión das condicións anóxicas. Actualmente existen condicións anóxicas no mar Báltico e noutros lugares do mundo.[4] Parece que a eutrofización estendeuse recentemente a augas anóxicas[5] e no Hood Canal do estado de Washington.[6]
No mar Báltico, a baixa taxa de descomposición en condicións anóxicas conservou os fósiles mantendo as impresións das partes brandas do corpo (Lagerstätte).
Causas humanas das condicións anóxicas
[editar | editar a fonte]A eutrofización dos nutrientes na agricultura ou das augas residuais provocou un crecemento incontrolado de algas que cando morren se depositan no fondo e esgotan o osíxeno provocando augas anóxicas.
Ciclos diarios e estacionais
[editar | editar a fonte]A temperatura dun corpo de auga afecta directamente a cantidade de osíxeno disolto que pode conter. Seguindo a Lei de Henry, canto máis quente sexa a auga, menos solúbel será o osíxeno. Esta propiedade leva a ciclos diarios de anoxia e ciclos estacionais. Polo tanto, as augas serán máis propensas á anoxia durante o verán.
Os ciclos diarios tamén están influenciados pola taxa de fotosíntese.[7]
Adaptacións biolóxicas
[editar | editar a fonte]Algúns organismos son capaces de bombear osíxeno desde os niveis superiores cara aos sedimentos, outros teñen hemoglobinas específicas, movementos máis lentos e, polo tanto, unha redución da taxa de metabolismo e relacións simbióticas coas bacterias anaerobias. En todos os casos, os niveis tóxicos de H₂S dan lugar a baixos niveis de actividade biolóxica e baixos niveis de biodiversidade. [8]
Concas ou bacías anóxicas
[editar | editar a fonte]- Bannock, unha conca do Mediterráneo oriental;
- Mar Negro, por debaixo dos 50 metros;
- Mar Caspio por debaixo dos +100 metros;
- Cariaco, de Venezuela;
- Conca de Gotland, no Báltico de Suecia;
- Atalante, do Mediterráneo oriental
- Fjord Mariager, de Dinamarca;
- Conca Orca, do Golfo de México;
- Saanich Inlet, de Vancouver, Canadá;
Notas
[editar | editar a fonte]- ↑ "Volatile Organic Compounds (VOCs)". www.usgs.gov; U.S. Geological Survey. Consultado o 2024-07-25.
- ↑ Bjork, Mats ; Short, Fred; McLeod, Elizabeth and Beer, Sven (2008). Managing Sea-grasses for Resilience to Climate Change. Volume 3 of IUCN Resilience Science Group Working Papers. Gland, Switzerland: International Union for Conservation of Nature (IUCN). p. 24. ISBN 978-2-8317-1089-1.
- ↑ Richards, 1965; Sarmiento 1988-B
- ↑ Jerbo, 1972;Hallberg, 1974
- ↑ "hypoxia; Misissippi; oct_jun". toxics.usgs.gov.
- ↑ "Section 4. Dissolved Oxygen (Hypoxia)". www.eopugetsound.org; Encyclopedia of Puget Sound (en inglés). Consultado o 2024-07-25.
- ↑ US EPA, REG 05 (2020-04-14). "Lake Erie Dissolved Oxygen Monitoring Program Technical Reports". www.epa.gov (en inglés). Consultado o 2024-07-25.
- ↑ Castro, Peter and Huber, Michael E. (2005) Marine Biology 5th ed. McGraw Hill. ISBN 0-07-250934-1
Véxase tamén
[editar | editar a fonte]Outros artigos
[editar | editar a fonte]Bibliografía
[editar | editar a fonte]- Castro, Peter e Huber, Michael E. (2005) Marine Biology 5ª ed. McGraw Hill. ISBN 0-07-250934-1
- S. (1994). "Oxygen conditions improve when the salinity in the Baltic Sea decreases". Marine Pollution Bulletin 28 (7): 413–384. doi:10.1016/0025-326X(94)90126-0.
- Hallberg, R. O. (1974) "Paleoredox conditions in the Eastern Gotland Basin during the recent centuries". Merentutkimuslait. Julk. /Havsforskningsinstitutets Skrift, 238: 3-16.
- Jerbo, A. (1972) “Är Östersjöbottnens syreunderskott en modern företeelse?” Vatten, 28: 404-408.
- Fenchel, Tom e Finlay, Bland J. (1995) Ecology and Evolution in Anoxic Worlds (Serie de Oxford en Ecoloxía e Evolución) Oxford University Press. ISBN 0-19-854838-9
- Richards, F. A. (1965) “Anoxic basins and fjords" en Riley, J. P., e Skirrow, G. (eds) Chemical Oceanography, Londres, Academic Press, 611-643.
- J. L.; Herbert, T. D.; Toggweiler, J. R. (1988). "Causes of anoxia in the world ocean". Global Biogeochemical Cycles 2 (2): 115. Bibcode:1988GBioC...2..115S. doi:10.1029/GB002i002p00115.
- Sarmiento, J. A. et al. (1988-B) "Ocean Carbon-Cycle Dynamics and Atmospheric pCO2". Philosophical Transactions of the Royal Society of London, Series A, Mathematical and Physical Sciences, vol. 325, núm. 1583, Tracers in the Ocean (25 de maio de 1988), pp. 3–21.
- P. W. J. J.; Bolhuis, H.; Borin, S.; Daffonchio, D.; Corselli, C. (2005). "The Enigma of Prokaryotic Life in Deep Hypersaline Anoxic Basins". Science 307 (5706): 121-123. Bibcode:2005Sci...307..121V. PMID 15637281. doi:10.1126/science.1103569.
