Astor Piazzolla
Astor Piazzolla | |
---|---|
Nacemento | 11 de marzo de 1921 |
Lugar de nacemento | Mar del Plata |
Falecemento | 4 de xullo de 1992 |
Lugar de falecemento | Buenos Aires |
Soterrado | Cemiterio de La Chacarita e Cementerio Jardín de Paz |
Nacionalidade | Arxentina |
Ocupación | compositor, bandoneonista, director de orquestra e compositor de bandas sonoras |
Fillos | Daniel Piazzolla |
Coñecido por | Adiós Nonino, Libertango, Estaciones Porteñas, Suite del Ángel, Five Tango Sensations, Le Grand Tango, Concierto para bandoneón, María de Buenos Aires, Histoire du Tango, Suite Troileana, Double concerto for guitar and bandoneon e Fuga y misterio |
Premios | Prêmio César de Melhor Trilha Sonora Original |
Na rede | |
https://fundacionastorpiazzolla.org.ar e http://piazzolla.org | |
| |
[ editar datos en Wikidata ] | |
Astor Pantaleón Piazzolla, nado en Mar del Plata o 11 de marzo de 1921 e finado en Buenos Aires o 4 de xullo de 1992, foi un bandoneonista e compositor arxentino.
Traxectoria[editar | editar a fonte]
Foi un dos músicos de tango máis importantes da segunda metade do século XX. Estudou harmonía e música clásica e contemporánea coa compositora e directora de orquestra francesa Nadia Boulanger. Na súa mocidade tocou e realizou arranxos orquestrais para o bandoneonista, compositor e director Aníbal Troilo. Cando comezou a facer innovacións no tango (no que respecta a ritmo, timbres e harmonía) foi moi criticado polos tangueros da vella escola, ortodoxos en canto a ritmo, melodía e orquestración. Nos anos posteriores sería reivindicado por intelectuais e músicos de rock.
Cando nos anos cincuenta e sesenta os tangueros ortodoxos -que o consideraban «o asasino do tango»- decretaron que as súas composicións non eran tango, Piazzolla respondeu cunha nova definición: «É música contemporánea de Buenos Aires».
As súas obras non eran difundidas polas estacións de radio e os comentaristas seguían a atacar a súa arte. Os selos discográficos non se atrevían a editala. Considerárono un snob irrespetuoso que compuña música híbrida, con exabruptos de harmonía disonante.
Véxase tamén[editar | editar a fonte]
Commons ten máis contidos multimedia sobre: Astor Piazzolla |