Asplenium ruta-muraria
| Asplenium ruta-muraria | |||||||||||||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
 Aspecto dos soros. | |||||||||||||||||
| Clasificación científica | |||||||||||||||||
| |||||||||||||||||
Asplenium ruta-muraria L. 1753 é un fento da familia Aspleniaceae.
Descrición[editar | editar a fonte]
Trátase dunha planta rizomatosa da cal emerxen frondes en fascículos laxos. Ditas frondes, de 2 a 15 cm de lonxitude, posúen láminas pinnadas dunha a tres veces. As pínnulas, en forma de cuña, son enteiras ou denticuladas. O peciolo, castaño na súa base, é verdoso no resto da súa lonxitude. Os soros, baixo un indusio fimbriado, son lineares. 2n=144. A forma vital é de hemicriptófito.
Distribución e hábitat[editar | editar a fonte]
Presente nas zonas tépedas do Hemisferio Norte. Común no norte da Península Ibérica, pode aparecer tamén no centro, sur e levante. Trátase dunha especie propia de fisuras de rochas calcarias e de pedregais en xeral, especialmente en zonas umbrías e húmidas, sempre a altitudes superiores a 800 m.
Usos[editar | editar a fonte]
Emprégase a planta enteira en medicina popular como expectorante, antitusivo e diurético.
Principios activos: contén taninos, sales, mucílago, ácido gálico.[1]
Indicacións: é pectoral, aperitivo, antitusivo. emenagogo, oftálmico, adstrinxente, hemostático suave. En forma de colirio deu moi bos resultados en oftalmias e numerosas enfermidades dos ollos.[1]
Úsanse os frondes. Colléitase a fins da primavera.
Taxonomía[editar | editar a fonte]
Asplenium ruta-muraria foi descrita por Carl von Linné e publicada en Species Plantarum 2: 1081. 1753.[2]
- Citoloxía
Número de cromosomas de Asplenium ruta-muraria (Fam. Aspleniaceae) e taxóns infraespecíficos: n=72[3]
ruta-muraria: epíteto composto pola palabra grega: ruta, ρυτη = "herba amarga" e murus = "muro, parede",[4]
- Sinonimia
- Asplenium cryptolepis Fernald
- Asplenium cryptolepis var. ohionis Fernald
- Asplenium ruta-muraria var. cryptolepis (Fernald) Massey
- Asplenium ruta-muraria subsp. cryptolepis (Fernald) R.T. Clausen & Wahl
- Asplenium ruta-muraria var. ohionis (Fernald) Wherry
- Chamaefilix ruta-muraria (L.) Farw.
- Phyllitis ruta-muraria (L.) Moench
- Acrostichum ruta-muraria (L.) Lam.
- Asplenium ruta-muraria subsp. ruta-muraria L.
- Asplenium ruta-muraria var. angustifolium Haller ex H. Christ
- Asplenium ruta-muraria var. leptophyllum Wallr.
- Asplenium ruta-muraria var. microphyllum Wallr.
- Trichomanes ruta-muraria (L.) Bubani[5]
Notas[editar | editar a fonte]
- ↑ 1,0 1,1 "Asplenium ruta-muraria". Plantas útiles: Linneo. Arquivado dende o orixinal o 1 de decembro de 2009. Consultado o 30 de outubro de 2009.
- ↑ "Asplenium ruta-muraria". Tropicos.org. Missouri Botanical Garden. Consultado o 23 de setembro de 2012.
- ↑ Notes de caryologie portugaise. Pteridophyta, I à III. Queirós, M. (1985) Rev. Valdôtaine Hist. Nat. 39: 137-141
- ↑ en Epítetos Botánicos
- ↑ "Asplenium ruta-muraria". Real Jardín Botánico: Proyecto Anthos. Consultado o 27 de novembro de 2009.
Véxase tamén[editar | editar a fonte]
Bibliografía[editar | editar a fonte]
- Carrión Vilches, Miguel Ángel (2000). Helechos de la Región de Murcia. ISBN 84-699-3093-1.
- Bailey, L. H. & E. Z. Bailey. 1976. Hortus Third i–xiv, 1–1290. MacMillan, New York.
- Flora of Chinesa Editorial Committee. 1988-2013. Fl. China Unpaginated. Science Press & Missouri Botanical Garden Press, Beijing & St. Louis.
- Flora of North América Editorial Committee, e. 1993. Pteridophytes and Gymnosperms. 2: i–xvi, 1–475. In Fl. N. Amer.. Oxford University Press, New York.
- Lellinger, D. B. 1985. A Field Manual of the Ferns and Fern Allies of the United States and Canada. 389 pp.
- Li, H., T. Liu, T. Huang, T. Koyama & C. E. DeVol. 1979. Vascular Plants. Volume 6: 665 pp. In Fl. Taiwan. Epoch Publishing Co., Ltd., Taipei.
- Radford, A. E., H. E. Ahles & C. R. Bell. 1968. Man. Vasc. Fl. Carolinas i–lxi, 1–1183. University of North Carolina Press, Chapel Hill.
- Scoggan, H. J. 1978 [1979]. Pteridophyta, Gymnospermae, Monocotyledoneae. 2: 93–545. In Fl. Canada. National Museums of Canada, Ottawa.
