António Mega Ferreira

Na Galipedia, a Wikipedia en galego.
António Mega Ferreira
Nacemento25 de marzo de 1949
Lugar de nacementoLisboa
Falecemento26 de decembro de 2022
Lugar de falecementoLisboa
NacionalidadePortugal
Alma máterUniversidade de Lisboa
Ocupaciónxornalista, escritor, poeta, literary translator e narrador
PremiosGrã-Cruz da Ordem Militar de Cristo e Ordem de Camões
Na rede
IMDB: nm0576279 Find a Grave: 247784375 Editar o valor em Wikidata
editar datos en Wikidata ]

António Taurino Mega Ferreira, nado en Lisboa o 25 de marzo de 1949 e falecido o 26 de decembro de 2022, foi un escritor, tradutor, xornalista e xestor cultural portugués.

Traxectoria[editar | editar a fonte]

Recibiu os nomes António Taurino por seren os primeiros nomes dos seus avós, paterno e materno.[1]Estudou no Liceu Normal de Pedro Nunes, licenciouse en Dereito, pola Facultade de Dereito da Universidade de Lisboa, e estudou Dereito e Comunicación Social, na Universidade de Manchester.[2]

Estreouse no xornalismo en 1968, como redactor do Comércio do Funchal, pasando despois polo Jornal Novo, Expresso e O Jornal. Foi xefe de redacción do Jornal de Letras e da RTP2.

Foi colunista do Expresso, Diário Económico, Diário de Notícias, O Independente, Público e das revistas Visão e Egoísta.

Foi director editorial da Círculo de Lectores, entre 1986 e 1988, creando a revista LER, que tamén dirixiu.

Integrou a Comisión Nacional para as Conmemoracións dos Descubrimentos, dirixindo a candidatura de Lisboa á Exposición Mundial de 1998, de que foi comisario executivo.[3]

O 9 de xuño de 1998 foi agraciado coa Grã-Cruz da Orde Militar de Cristo.[4]

Foi presidente do Consello de Administración da Parque Expo, de 1999 a 2002. Dirixiu a representación de Portugal na Feira do Libro de Frankfurt, en 1997.

Foi presidente do Consello de Administración da Fundación Centro Cultural de Belén entre 2006 e 2012. Tamén director executivo da AMEC|Metropolitana, de 2013 a 2019.[5]

Autor de varios libros, iniciou a súa carreira literaria en 1984, publicando máis de 30 obras de ficción, poesía e ensaio. Como poeta e ficcionista, a súa escrita denota, para alén dunha fina ironía intelectual e dunha intelixencia contaxiante, unha notábel cultura literaria, que impregna como unha memoria actuante tudo aquilo – prosa, poesía ou ensaio – en que a súa pluma toca.[6]

Obras[editar | editar a fonte]

  • Graça Morais: linhas da terra (1985). Imprensa Nacional Casa da Moeda INCM.
  • O heliventilador de Resende (1985). Difel.
  • As palavras difíceis (1991). Dom Quixote. En 2006, Assírio & Alvim.
  • Os princípios do fim: poemas 1972-1992 (1992)
  • Os nomes da Europa (1994)
  • A borboleta de Nabokov (2000). Ed. Notícias.
  • A expressão dos afectos (2001). Assírio & Alvim.
  • Amor (2002). Assírio & Alvim.
  • As caixas chinesas (2002). Assírio & Alvim.
  • Retratos de sombra (2003). Assírio & Alvim.
  • O que há-de voltar a passar: narrativa (2003). Assírio & Alvim.
  • Roma: exercícios de reconhecimento (2003)
  • Fotobiografia Teixeira de Pascoaes (2003). Assírio & Alvim.
  • Uma caligrafia de prazeres (2003). Texto Editores.
  • O Erotismo Na Ficção Portuguesa do Século XX (2005). Texto Editores.
  • O Tempo que Nos Cabe (2005). Assírio & Alvim
  • Fazer pela vida: um retrato de Fernando Pessoa, o empreendedor (2005). Assírio & Alvim.
  • Graça Morais: os olhos azuis do mar (2005)
  • Abel Salazar: o desenhador compulsivo (2006)
  • Por D. Quixote: o literato, o justiceiro e o amoroso (2006). Assírio & Alvim.
  • O Deserto Ocidental (2007). Assírio & Alvim.
  • A blusa romena: romance (2008). Sextante Ed.
  • Lisboa song (2009). Sextante Ed.
  • Roma - Exercícios de reconhecimento (2010). Sextante Editora. Reeditatada en 2019.
  • Papéis de jornal: crónicas (2011). INCM – Imprensa Nacional Casa da Moeda.
  • Macedo: uma biografia da infâmia (2011). Sextante Ed.
  • Cartas de Casanova: Lisboa 1757 (2013). 2017 en Sextante Ed.
  • O essencial sobre Marcel Proust (2013). INCM – Imprensa Nacional Casa da Moeda.
  • O essencial sobre Albert Camus (2013). INCM – Imprensa Nacional Casa da Moeda.
  • Viagem à literatura europeia (2014). Arranha-céus.
  • Vidas instáveis (2014). Abysmo.
  • Hotel Locarno (2015). Sextante Editora.
  • O Essencial Sobre Dom Quixote (2015). INCM – Imprensa Nacional Casa da Moeda.
  • Viagens pela ficção hispano-americana (2015). En 2019, Arranha-céus.
  • Silêncio (2017). Objectiva.
  • O Essencial sobre Dante Alighieri (2017). INCM – Imprensa Nacional Casa da Moeda
  • O essencial sobre Dom Quixote (2016)
  • Lisboa e Tejo e Tudo (2017). Clube do Autor.
  • Itália - Práticas de viagem (2017). Sextante Editora.
  • Santo António, de Lisboa e Pádua (2019). Clube do Autor.
  • Mais que mil imagens (2020). Sextante Ed.

Colaboracións en TV[7][editar | editar a fonte]

  • 1983: Impossível Evasão (TV Movie)
  • 1983: Uma Viagem na Nossa Terra
  • 1983: O Homem Que Não Sabe Escrever
  • 1983: O Banqueiro Anarquista (TV Movie)
  • 2005: Amigos Como Dantes (TV Movie)

Premios[editar | editar a fonte]

2001: Grande Prémio de Conto "Camilo Castelo Branco" C. M. de Vila Nova de Famalicão/APE, por A expressão dos afectos.

Notas[editar | editar a fonte]

  1. Revista E (15 de Outubro de 2017), páx. 61.
  2. "António Mega Ferreira. Wook". www.wook.pt (en portugués). Consultado o 2020-06-02. 
  3. Infopédia. "António Mega Ferreira - Infopédia". Infopédia - Dicionários Porto Editora (en portugués). Consultado o 2020-06-02. 
  4. "ENTIDADES NACIONAIS AGRACIADAS COM ORDENS PORTUGUESAS - Página Oficial das Ordens Honoríficas Portuguesas". www.ordens.presidencia.pt. Consultado o 2020-06-02. 
  5. "António Mega Ferreira - Sextante Editora". Porto Editora. Consultado o 2020-06-02. 
  6. "Biografia". livro.dglab.gov.pt. Consultado o 2020-06-02. 
  7. "António Mega Ferreira". IMDb. Consultado o 2020-06-02.