Anóbidos

Anobiidae

Stegobium paniceum

Reino:	Animalia
Filo:	Arthropoda
Clase:	Insecta
Orde:	Coleoptera
Suborde:	Polyphaga
Infraorde:	Bostrichiformia
Superfamilia:	Bostrichoidea
Familia:	Anobiidae Fleming, 1821

xénero^[1]

Sinonimia

Anobiini Stephens, 1830
Colposternini White, 1982
Euceratocerini White, 1982
Gastrallini White, 1982
Hadrobregmini White, 1982
Nicobiini White, 1982
Stegobiini White, 1982^[2]

Os anóbidos (Anobiidae) son unha familia de pequenos coleópteros polífagos coñecidos vulgarmente como trazas ou couzas da madeira, xa que perforan a madeira tanto en estado natural coma en edificios (trabes, mobles etc.). Algunhas especies considéranse verdadeiras pragas, como Xestobium rufovillosum, Anobium punctatum e Lasioderma serricorne. Coñécense uns 1 800 xéneros distribuídos por todo o mundo.^[3]

Actuamente, os Ptinidae, considerados como familia independente durante décadas, son considerados como unha subfamilia de Anobiidae.

Características[editar | editar a fonte]

O tamaño dos anóbidos oscila entre 1,5 e 9 mm de lonxitude e son predominantemente marróns, pardo-avermellados ou anegrados. O corpo é case sempre cilíndrico, ás veces arredondado e está recuberto por unha abundante pubescencia, que ás veces forma debuxos sobre os élitros. A cabeza está máis ou menos retraída e agochada baixo o pronoto; as antenas poden ser filiformes, aserradas ou pectinadas; os ollos son grandes. As patas son delgadas e nalgúns casos poden pregarse e ocultarse en sucos na parte inferior do corpo; os tarsos son pentámeros (con cinco artellos en todas as patas).

Bioloxía e ecoloxía[editar | editar a fonte]

Madeira furada por Anobium punctatum.

As larvas desenvóvlense en madeira morta, tanto natural coma traballada e, nese casoo, poden producir graves destrozos en trabes, artesoados, retablos, mobles, e incluso en libros; reciben o nome común de trazas ou couzas. Xestobium rufovillosum mentres escava galerías na madeira produce uns golpiños audibles polo oído humano que parecen o tic tac dun reloxo.^[4] Algunhas especies desenvólvense en fungos Xyletinus, produtos alimentarios (Stegobium) e mesmo en cigarros (Lasioderma).

Cando as larvas maduran, os adultos perforan a superficie da madeira e seguidamente a abandonan; son bos voadores e espállanse buscando lugares favorables para a posta; as femias depositan os ovos nas gretas da madeira.

Sistemática[editar | editar a fonte]

A familia inclúe os seguintes subgrupos (subfamilias e xéneros):

Alvarenganiellinae Viana and Martinez, 1971
- Dasytanobium Pic, 1902
Anobiinae Kirby, 1837
- Anobium Fabricius, 1775
- Colposternus Fall, 1905
- Ctenobium LeConte, 1865
- Desmatogaster Knutson, 1963
- Euceratocerus LeConte, 1874
- Falsogastrallus Pic, 1914
- Gastrallus Jacquelin du Val, 1860
- Hadrobregmus Thomson, 1859
- Microbregma Seidlitz, 1889
- Oligomerus Redtenbacher, 1849
- Platybregmus Fisher, 1934
- Priobium Motschulsky, 1845
- Stegobium Motschulsky, 1860
Dorcatominae Thomson, 1859
- Anitys Thomson, 1863
- Caenocara Thomson, 1859
- Dorcatoma Herbst, 1792
- Protheca LeConte, 1865
- Sculptotheca Schilsky, 1900
- Stagetus Wollaston, 1861
- Stichtoptychus Fall, 1905
- Striatheca White, 1973
Dryophilinae LeConte, 1861
- Dryophilus Chevrolat, 1832
- Grynobius Thomson, 1859
Ernobiinae Pic, 1912
- Episernus Thomson, 1863
- Ernobius Thomson, 1859
- [[Microzogus Fall, 1905
- Ochina Sturm, 1826
- Xestobium Motschulsky, 1845
Eucradinae LeConte, 1861
- Eucrada LeConte, 1861
- Hedobia Dejean, 1821
Mesocoelopodinae Mulsant and Rey, 1864
- Tricorynus Waterhouse, 1849
Ptilininae Shuckard, 1840
- Pseudoptilinus Leiler, 1963
- Ptilinus Müller, 1764
Ptininae Latreille, 1802 (spider beetles)
- Eupauloecus Mulsant & Rey, 1868
- Gibbium Scopoli, 1777
- Mezium Curtis, 1828
- Niptus Boieldieu, 1856
- Pseudeurostus Heyden, 1906
- Ptinus Linnaeus, 1767
- Sphaericus Wollaston, 1854
- Trigonogenius Solier, 1849
Xyletininae Gistel, 1856
- Euvrilletta Fall, 1905
- Holcobius Sharp, 1881
- Lasioderma Stephens, 1835 (cigarette beetles)
- Megorama Fall, 1905
- Neoxyletobius Español e Viñolas, 1996^[5]
  - Neoxyletobius kirkaldyi
- Vrilletta LeConte, 1874
- Xyletinus Latreille, 1809
- Xyletobius Sharp, 1881
- Xyletomerus Fall, 1905

Sinónimos:

Oligomerodes Fall, 1905 (sinónimo de Euvrilletta)

Notas[editar | editar a fonte]

↑ Lawrence, J. F. & Newton, A. F., Jr. 1995. Families and subfamilies of Coleoptera (with selectes genera, notes, references and data on family-group names). In: Pakaluk y Slipinski (Eds.). Biology, phylogeny and classification of Coleoptera: Papers celebrating the 80th birthday of Roy A. Crowson. Muzeum i Instytut Zoologii PAN, Warszawa. Pp. 779-1006. ISBN 83-85192-34-4.
↑ http://www.biolib.cz/en/taxon/id9834/
↑ Español, F. 1992 Coleoptera: Anobiidae. Fauna Ibérica, vol. 2. Museo Nacional de Ciencias Naturales, CSIC, Madrid, 195 pp.
↑ Zahradník, J., 1990. Guía de los Coleópteros de España y de Europa. Omega, Barcelona, 570 pp. ISBN 84-282-0781-X
↑ Español, F.; Viñolas, A. (1995). "Neoxyletobius g. n. para Xyletobius oculatus Sharp, 1881 (Coleoptera, Anobiidae, Xyletininae)". Misc. Zool. 18: 51–56.

Véxase tamén[editar | editar a fonte]

Ligazóns externas[editar | editar a fonte]

[1] Lawrence, J. F. & Newton, A. F., Jr. 1995. Families and subfamilies of Coleoptera (with selectes genera, notes, references and data on family-group names). In: Pakaluk y Slipinski (Eds.). Biology, phylogeny and classification of Coleoptera: Papers celebrating the 80th birthday of Roy A. Crowson. Muzeum i Instytut Zoologii PAN, Warszawa. Pp. 779-1006. ISBN 83-85192-34-4.

[2] ttp://www.biolib.cz/en/taxon/id9834/

[3] Español, F. 1992 Coleoptera: Anobiidae. Fauna Ibérica, vol. 2. Museo Nacional de Ciencias Naturales, CSIC, Madrid, 195 pp.

[4] Zahradník, J., 1990. Guía de los Coleópteros de España y de Europa. Omega, Barcelona, 570 pp. ISBN 84-282-0781-X

[espanol-5] Español, F.; Viñolas, A. (1995). "Neoxyletobius g. n. para Xyletobius oculatus Sharp, 1881 (Coleoptera, Anobiidae, Xyletininae)". Misc. Zool. 18: 51–56.

[1]

[2]

[3]

[4]

[5]