Amador Lorenzo
| Amador | |||
|---|---|---|---|
| Información persoal | |||
| Nome | Amador Lorenzo Lemos | ||
| Nacemento | 29 de setembro de 1954 (69 anos) | ||
| Lugar de nacemento | Bueu | ||
| Posición | Porteiro | ||
| Carreira xuvenil | |||
| Pontevedra | |||
| Carreira sénior | |||
| Anos | Equipos | Aprs | (Gls) |
| 1971–1972 | Atlético Pontevedrés | ||
| 1972–1975 | Pontevedra | 47 | (0) |
| 1975–1976 | Real Madrid Castilla | 35 | (0) |
| 1976–1978 | Real Madrid | 1 | (0) |
| 1978–1980 | Hércules | 63 | (0) |
| 1986–1990 | Murcia | 110 | (0) |
| Total | 263 | (0) | |
| Selección nacional | |||
| 1972 | España xuvenil | ||
| 1980 | España B | 1 | (0) |
|
Partidos e goles só en liga doméstica. [ editar datos en Wikidata ] | |||
Amador Lorenzo Lemos, coñecido simplemente como Amador, nado en Bueu o 29 de setembro de 1954, é un exfutbolista galego que xogaba de gardameta. É o único futbolista galego que vestiu a camiseta dos dous maiores clubs de España: o Real Madrid e o FC Barcelona.[1] Aínda que tivo pouco protagonismo en ditos equipos, conquistou oito títulos, entre eles dúas ligas, dúas Copas do Rei e unha Recopa de Europa. Militou tamén no Pontevedra, club no que comezou a súa carreira, no Hércules e no Murcia.
Traxectoria[editar | editar a fonte]
Comezou a súa carreira como futbolista no Atlético Pontevedrés, filial do Pontevedra CF. Na tempada 1972/73 subiu ao primeiro equipo, co que debutou na Segunda División da man de Caeiro na primeira xornada ante o Barakaldo. Disputou 14 partidos esa campaña co equipo granate, co que acabou descendendo a Terceira. Defendeu a portería de Pasarón durante dúas campañas máis, acadando os 52 partidos oficiais co club.
Na tempada 1974/75 deixou Galicia para fichar polo Real Madrid Castilla, tamén de Terceira. Titular en case todos os partidos da tempada, co equipo dirixido por Sanchís rematou na terceira posición a un punto da promoción de ascenso a Segunda. As súas boas actuacións no filial propiciaron que para a tempada tempada 1976/77 pasase ao primeiro equipo do Real Madrid como terceiro porteiro.
Durante a súa primeira campaña no equipo non chegou a xogar ningún encontro oficial, tendo por diante ao ourensán Miguel Ángel e a García Remón. Non foi ata a tempada 1977/78 cando puido debutar na Primeira División, debido ás lesións dos outros dous gardametas. Foi o 6 de novembro de 1977, nun partido no Estadio Santiago Bernabéu ante o Valencia. O seu equipo, adestrado por Luis Molowny, gañou 1-0.[2] Uns días despois xogou na Copa do Rei o seu segundo e último encontro oficial co Real Madrid, ante o Algeciras. No verán de 1978, despois de gañar a súa primeira liga, deixou o club branco e fichou polo Hércules.
No equipo alacantino, que adestraba o exporteiro Joanet, non tardou en facerse coa titularidade por diante do internacional Deusto, e disputou un total de 32 partidos na súa primeira campaña, aos que sumou outros 42 na seguinte. O seu bo nivel abriulle as portas da selección B de España e do FC Barcelona, que o contratou en xuño de 1980.
O seu traspaso ao Barcelona custoulle ao club catalán 35 millóns de pesetas, así como as cesións ao Hércules de Amigó e Adjutori Serrat.[3] Porén, no equipo barcelonés non logrou acadar a titularidade, sendo suplente de Pedro María Artola primeiro e de Urruti despois.[4] Disputou un total de 26 partidos oficiais nas súas seis tempadas como azulgrana e acumulou numerosos títulos: unha liga, dúas Copas do Rei, dúas Copas da Liga, unha Supercopa de España, unha Recopa de Europa e un subcampionato da Copa de Europa en 1986. Tralo fracaso desta final continental ante o Steaua de Bucarest, deixou Barcelona e fichou polo Real Murcia.
Durante tres anos foi o gardameta titular do club murciano en Primeira División, co que acabou descendendo ao remate da tempada 1988/89. Disputou unha cuarta campaña co equipo en Segunda, acadando os 118 partidos oficiais co club, antes de colgar as luvas en 1990.
Trala súa retirada regresou a Galiza, desde onde colaborou co corpo técnico do FC Barcelona como observador de novas promesas.
Selección nacional[editar | editar a fonte]
Foi internacional coa selección xuvenil de España, coa que conseguiu a medalla de bronce na Eurocopa xuvenil de 1972. En 1980 foi convocado en varias ocasións por Luis Suárez para a selección B de España, chegando a disputar con esta un partido internacional ante Hungría en Valencia.[5]
Palmarés[editar | editar a fonte]
- Real Madrid
- Primeira división (1): 1977/78.
- FC Barcelona
- Primeira división (1): 1984/85.
- Copa do Rei (2): 1980/81, 1982/83.
- Copa da Liga (2): 1982/83, 1985/86.
- Supercopa de España (1): 1983.
- Recopa de Europa (1): 1981/82.
Notas[editar | editar a fonte]
- ↑ Labarga, Nacho (18 de marzo de 2023). "Un Clásico desde los dos bandos". Marca (en castelán). Consultado o 18 de marzo de 2023.
- ↑ "Lo normal es que no juegue el domingo". ABC (en castelán). 10 de novembro de 1977. p. 64. Consultado o 17 de marzo de 2023.
- ↑ Bernardos, Manuel (13 de xuño de 1980). "El Barcelona ficha a Amador". El País (en castelán). Consultado o 17 de marzo de 2023.
- ↑ "Amador aún no ha perdido la esperanza de ser el guardameta titular del Barcelona", artigo en La Vanguardia, 26 de xaneiro de 1985 (en castelán).
- ↑ "El equipo B entusiasmó en el segundo tiempo". El País (en castelán). 24 de setembro de 1980. Consultado o 17 de marzo de 2023.
Véxase tamén[editar | editar a fonte]
Bibliografía[editar | editar a fonte]
- Martialay, F. (2007): Todo sobre todas las selecciones. ISBN 84-935390-2-3
