Miguel Ángel González Suárez

Na Galipedia, a Wikipedia en galego.
Infotaula de personaMiguel Ángel González Suárez
Nome orixinal(es) Miguel Ángel Editar o valor em Wikidata
Biografía
Nacemento24 de decembro de 1947 Editar o valor em Wikidata
Ourense, España Editar o valor em Wikidata
Morte6 de febreiro de 2024 Editar o valor em Wikidata (76 anos)
Madrid, España Editar o valor em Wikidata
Causa da morteMorte natural Editar o valor em Wikidata (Esclerose lateral amiotrófica Editar o valor em Wikidata)
Datos persoais
Outros nomesel Gato Editar o valor em Wikidata
País de nacionalidadeEspaña Editar o valor em Wikidata
Altura174 cm Editar o valor em Wikidata
Actividade
Ocupaciónfutbolista Editar o valor em Wikidata
Período de actividade1966 Editar o valor em Wikidata - 1986 Editar o valor em Wikidata
LinguaLingua castelá Editar o valor em Wikidata
Nacionalidade deportivaEspaña Editar o valor em Wikidata
Deportefútbol Editar o valor em Wikidata
Posición de xogoGardameta Editar o valor em Wikidata
Traxectoria
  Equipo enllaç= enllaç=
1966-1967 Club Deportivo Ourense
1967-1968cesión Club Deportivo Castellón 26(0)
1967-1986 Real Madrid Club de Fútbol 247(0) Editar o valor em Wikidata
  Selección nacional enllaç= enllaç=
1975-1975   Selección de fútbol de España de afeccionados 1(0)
1975-1978   España 18(0) Editar o valor em Wikidata
Participou en
1982Mundial de Fútbol España 1982
xuño de 1978Mundial de Fútbol Arxentina 1978 Editar o valor em Wikidata

FIFA: 50096 Editar o valor em Wikidata

Miguel Ángel González Suárez, nado en Ourense o 24 de decembro de 1947 e finado en Madrid o 6 de febreiro de 2024,[1] foi un futbolista galego que xogaba de porteiro. Militou durante case dúas décadas no Real Madrid, club co que gañou numerosos títulos de equipo e o Trofeo Zamora na tempada 1975/76. Foi 18 veces internacional coa selección española, coa que disputou os Mundiais de 1978 e 1982.

Traxectoria[editar | editar a fonte]

Inicios[editar | editar a fonte]

A primeira actividade deportiva de Miguel Ángel González foi o balonmán, onde competía como porteiro no equipo do seu colexio, o Cardeal Cisneros. Tamén practicou o baloncesto, pero finalmente debutou como porteiro no AD Couto, un modesto equipo da cidade das Burgas, que en 1966 se transformou no Atlético Ourense, o filial do CD Ourense.

Chegada ao Real Madrid[editar | editar a fonte]

En maio de 1967 foi emprestado ao Celta de Vigo para disputar un partido amigable contra o Real Madrid no Santiago Bernabéu,[2] pois o gardameta céltico Ibarreche estaba lesionado.[3] Unhas semanas despois foi fichado polo club branco,[4] que xa se interesara por el anteriormente.[3]

Na súa primeira tempada foi cedido ao Castellón, co que debutou na Segunda División o 15 de outubro de 1967, nun partido contra o Calvo Sotelo. Foi titular en tódolos restantes partidos da tempada, na que o equipo acabou descendendo.

Despois desta experiencia regresou ao Real Madrid, ao principio como terceiro porteiro ao carón de Junquera e Betancort como rivais na demarcación. O adestrador daquel tempo, Miguel Muñoz prefería o canario Betancort, de xeito que na campaña 1968/69 só interveu en seis encontros amigábeis, circunstancia que se foi repetindo durante as seguintes seis tempadas, nas que xogou só 41 partidos oficiais.

O brillo[editar | editar a fonte]

Mediada a tempada 1973/74 Miguel Muñoz foi substituído por Luis Molowny e este deulle unha oportunidade ao ourensán, aliñándoo na final da Copa do Xeneralísimo no Estadio Vicente Calderón ante o FC Barcelona. A vitoria foi para o equipo madridista por un rotundo 4-0.

Na campaña seguinte, 1974/75, fíxoe cargo do equipo Miljan Miljanic, e Miguel Ángel pasou a ser titular indiscutible. O iugoslavo aliñouno en corenta encontros, e con el proclamouse campión de Liga e Copa. Esta vez a final gañáronlla ao Atlético de Madrid nos penaltis, logo de rematar o tempo regulamentario cun empate a ceros.

Co Real Madrid Miguel Ángel conseguiu seis Ligas máis e outras dúas Copas de España, ademais de dúas Copas da UEFA, pero ningún máximo título europeo, malia disputar nove Copas de Europa. Ademais, foi dúas veces semifinalista e unha vez finalista deste torneo. A primeira semifinal perdida foi contra o Bayern de Múnic (1977) e a segunda contra o Hamburgo SV (1978). A final disputouna en 1981 contra o Liverpool FC.

Internacionalidade[editar | editar a fonte]

O porteiro ourensán foi internacional coa selección española en 19 ocasións (18 coa selección A e unha coa olímpica), coincidindo na época de José Ángel Iribar. O seu debut como internacional produciuse o 12 de outubro de 1975 no Estadio de Sarrià, ante Dinamarca, substituíndo o lesionado Iribar. Aos poucos foise facendo habitual nas convocatorias de László Kubala, técnico que o levou ao Mundial de 1978 na Arxentina. A súa maxistral actuación ante o Brasil non puido evitar que España non pasase da primeira eliminatoria.

Retirada[editar | editar a fonte]

Retirouse o 30 de xuño de 1986, e pasou a desempeñar diversos cargos deportivos dentro do Real Madrid. Primeiro ocupou o posto de delegado do equipo, máis tarde encargouse da preparación dos porteiros do primeiro equipo durante distintas épocas e, desde finais dos noventa foi director das instalacións de adestramento e competición do club.

En decembro de 2022 anunciou que padecía esclerose lateral amiotrófica.[5] Finou en febreiro de 2024.

Palmarés[editar | editar a fonte]

Real Madrid
Individual

Notas[editar | editar a fonte]

  1. "Obituario - Fallece Miguel Ángel, legendario portero ourensano del Real Madrid". La Región (en castelán). 6 de febreiro de 2024. 
  2. "Real Madrid, 6-Celta, 0". La Noche (en castelán) (14203). 18 de maio de 1967. p. 10. Consultado o 27 de abril de 2022. 
  3. 3,0 3,1 "Miguel Ángel, portero del At. Orense, a Madrid". El Pueblo Gallego (en castelán). 17 de maio de 1967. p. 10. Consultado o 27 de abril de 2022. 
  4. "Si Miguel Angel no ficho en el Celta, es porque nadie se dirigio al club". El Pueblo Gallego (en castelán). 18 de xuño de 1967. p. 18. Consultado o 27 de abril de 2022. 
  5. "Miguel Ángel, ex portero del Real Madrid, anuncia que padece ELA". Marca (en castelán). 17 de decembro de 2022.