Alicia Hermida

Alicia Hermida
	; (2014)
Biografía
Nacemento	(es) Alicia Pérez Herranz ; 26 de setembro de 1932 ; Madrid, España
Morte	9 de febreiro de 2022 (89 anos); Villanueva de la Cañada, España
Datos persoais
País de nacionalidade	España
Actividade
Ocupación	actriz
Lingua	Lingua castelá
	Premios (2014) Medalla de Ouro ao Mérito nas Belas Artes; (2007) Q6359196 ; (2003) Premio Unión de Actores á mellor actriz de repartimento de televisión; (1999) Premio Max for best supporting actress (en) ; Q6359203 ;

Alicia Pérez Herranz, nada en Madrid o 26 de setembro de 1932 e finada en Villanueva de la Cañada o 9 de febreiro de 2022,^[1] foi unha actriz e profesora de interpretación española máis coñecida artisticamente como Alicia Hermida.

Traxectoria[editar | editar a fonte]

Aínda que contaba cunha filmografía notábel, o labor interpretativo de Alicia Hermida destacou sobre todo en teatro, ademais dunha prolífica carreira en televisión.

Teatro[editar | editar a fonte]

Tras finalizar os seus estudos de bacharelato, comezou a formar parte da Compañía de Teatro María Guerrero de Madrid. Da súa primeira etapa sobre o escenario destaca o papel interpretado na obra Plaza de Oriente, de Joaquín Calvo Sotelo; Medida por medida (1955), de Shakespeare; La hora de la fantasía (1955), de Anna Bonacci; El diario de Ana Frank (1957), de Frances Goodrich; La casamentera (1960), de Thornton Wilder; La viuda valenciana, de Lope de Vega; El jardín de los cerezos (1960), de Anton Chekhov, e La casa de Bernarda Alba (1964), de García Lorca.

En 1981 recorreu coa súa compañía La Barraca os mesmos escenarios nos que actuou no seu momento a compañía do mesmo nome fundada por Federico García Lorca durante a Segunda República. Posteriormente, pasaría a chamarse Escuela Alicia Hermida, dende a que a actriz impartía clases de interpretacíón. A súa dicción perfecta e o seu dominio do verso clásico convertérona nunha mestra de actores recoñecida.^[2]

Entre as obras recentes nas que participou, figuran Las bragas (1980), de Carl Sternheim; La Dorotea (1983); La gata sobre el tejado de zinc (1995), de Tennessee Williams; El otro (1995), de Miguel de Unamuno; El retablillo de Don Cristóbal (1997); Doña Rosita la soltera (2004) (ambas as dúas de Federico García Lorca) e Fedra (2007), adaptada por Juan Mayorga.

Televisión[editar | editar a fonte]

A súa presenza en televisión remóntase aos primeiros anos de TVE, debutando da man de Jaime de Armiñán na serie Galería de esposas. Seguirían, de novo con Armiñán, Mujeres solas (1960-1961) e Chicas en la ciudad (1961) e entre 1963 e 1965, Confidencias, protagonizada por Antonio Ferrandis. Despois deste proxecto, seguiu aparecendo con asidiudade na pequena pantalla, con personaxes interpretados nas obras de teatro televisado que se emitían nos anos 60 e 70 do século XX baixo o título de Estudio 1, Teatro de siempre, Novela, así como a serie Cristina y los hombres (1969), xunto a Elena María Tejeiro. Despois dun tempo alonxada da televisión, participou na serie Los negocios de mamá, protagonizada por Rocío Dúrcal, en 1997 para TVE. Recuperou boa parte da súa popularidade grazas ao papel de Valentina na serie Cuéntame cómo pasó (2001-2013). En 2010 interpretou a Sofía na versión española de Las chicas de oro. En 2011 interpretou a Maricarmen na adaptación española de Marco, e un ano máis tarde participou na serie Stamos okupa2. En 2016 interveu nun dos episodios da web serie Paquita Salas, de Javier Calvo e Javier Ambrossi, interpretando a Fina.