Sigillaria

Na Galipedia, a Wikipedia en galego.

Non confundir con sigillaria ou sixilarias, festa da antiga Roma e estatuíñas asociadas nin co xénero de anxiospermas antes chamado Sigillaria Raf. e hoxe Maianthemum.
Sigillaria
Rango fósil: Carbonífero-Permiano, 323,2 Ma-254 Ma
Posible rexistro do Devoniano

Sigillaria mamillaris sp. Museo Estonio de Historia Natural, Tallin, Estonia.
Clasificación científica
Reino: Plantae
(sen clasif.) Clado: Traqueófitas
Clado: Licófitas
Clase: Lycopodiopsida
Orde: †Lepidodendrales
Familia: †Sigillariaceae
Xénero: Sigillaria
Brongniart (1822)

Sigillaria é un xénero extinto de licófitas arborescentes que se reproducían por esporas, coñecidas desde o Carbonífero e o Permiano. Está relacionado co xénero máis famoso Lepidodendron, e máis distantemente cos modernos Isoetes.

Rexistro fósil[editar | editar a fonte]

Este xénero coñécese polo rexistro fósil desde o Devoniano medio ou o Carbonífero tardío, [1] pero diminuíu ata extinguirse a inicios do Permiano (o seu rango de idades vai desde hai 383,7 a 254,0 millóns de anos).[2] Atopáronse fósiles en Gran Bretaña, os Estados Unidos, o Canadá, a China, Corea, Tanzania e Zimbabwe.[3]

Descrición[editar | editar a fonte]

Representación artística dunha Sigillaria en vida.
Poden observarse cicatrices foliares entre as seccións verticais dunha Sigillaria, onde estaban unidas as follas.

Sigillaria era unha planta de porte arbóreo que acadaba alturas de ata 30 m,[1] e outras licopsidas podían chegar aos 50 m.[4] Estas licópsidas tiñan un tronco alto, non ramificado ou ocasionalmente bifurcado[2] que carecía de madeira. O sostén da planta dependía dunha capa de bases foliares estreitamente empaquetadas xusto debaixo da superficie do tronco, mentres que o centro do tronco estaba cheo dunha medula. As follas longas e parecidas a herba[5] uníanse directamente ao tronco e crecían [1] formando unha espiral ao longo do tronco.[2] As bases foliares vellas expandíanse a medida que o tronco crecía en grosor, e deixaban unha cicatriz con forma de diamante, que é evidente nos fósiles. Estas cicatrices foliares estaban dispostas en ringleiras verticais.[1] A superficie do tronco tiña tecido fotosintético, o que significa que probablemente era verde.

O tronco tiña na parte superior un plumeiro de longas follas tipo herba microfilas,[5] así que a planta tiña o aspecto dun alto cepillo bifurcado. A planta producía esporas (non sementes) en estruturas parecidas a conos [5] adheridas ao tronco.[2][6]

As estruturas subterráneas das licófitas arborescentes, incluíndo Sigillaria e Lepidodendron, denomínanse Stigmaria (tratado como un taxon fósil). As licópsidas tiñan rizomas ou eixes rizomórficos parecidos a talos, con apéndices laterais unidos ás escamas circulares, formando unha rede subterránea de raiciñas ramificadas. Estas raiciñas de estigmarias ramificábanse dicotomicamente desde os rizomorfos similares a Isoetes, e espallábanse por áreas do bosque pantanoso no que se xeraba carbón onde normalmente vivían os licopodios. Identificáronse pelos radiculares que saían das raiciñas nas Stigmaria fósiles.[7]

Sigillaria, como moitos antigos licopodios, tiña un ciclo vital relativamente curto; crecía rapidamente e acadaba a madureza en poucos anos. Pénsase que Sigillaria era monocárpico, o que significa que morría despois da reprodución, aínda que isto non está probado.[5] Estaba asociado con Lepidodendron e outros licópsidos dos bosques que xeraron carbón do Carbonífero.[1]

Especies[editar | editar a fonte]

Entre as especies deste xénero están:[8]

Fólsil de Sigillaria trigona, exhibido no Museo Nacional (Praga)
  • S.alveolaris Brongniart (1828)
  • S.barbata Weiss (1887)
  • S.bicostata Weiss (1887)
  • S.boblayi Brongniart (1828)
  • S.brardii Brongniart (1828)
  • S.cancriformis Weiss (1887)
  • S.cristata Sauveur (1848)
  • S.cumulata Weiss (1887)
  • S.davreuxii Brongniart (1828)
  • S.densifolia Brongniart (1836)
  • S.elegans Sternberg (1825)
  • S.elongata Brongniart (1824)
  • S.fossorum Weiss (1887)
  • S.hexagona Brongniart (1828)
  • S.loricata Weiss (1887)
  • S.mammiliaris Brongniart (1824)
  • S.menardi Brongniart (1828)
  • S.micaudi (Zeller (1886-1888)
  • S.monostigma Lesquereux (1866)
  • S.orbicularis Brongniart (1828)
  • S.ovata Sauveur (1848)
  • S.pachyderma Brongniart (1828)
  • S.principes Weiss (1881)
  • S.reticulata Lesquereux (1860)
  • S.rugosa Brongniart (1828)
  • S.saulii Brongniart (1836)
  • S.schotheimiana Brongniart (1836)
  • S.scutellata Brongniart (1822)
  • S.sillimanni Brongniart (1828)
  • S.tesselata Brongniart (1828)
  • S.transversalis Brongniart (1828)
  • S.trigona Sternberg (1826)
  • S.voltzii Brongniart (1828)

Galería[editar | editar a fonte]

  • Sigillaria licopodio fósil, Joggins, Nova Escocia, Canadá
    Sigillaria licopodio fósil, Joggins, Nova Escocia, Canadá
  • Fósil de tronco de Sigillaria unido a un sistema radicular de estigmaria (rizomas de licópsidos)
    Fósil de tronco de Sigillaria unido a un sistema radicular de estigmaria (rizomas de licópsidos)
  • Sigillaria exhibida no Museo Estatal de Pensilvania, de Sharon, Condado de Mercer, Pensilvania
    Sigillaria exhibida no Museo Estatal de Pensilvania, de Sharon, Condado de Mercer, Pensilvania
  • Sigillaria (casca) exhibida no Museo do Estatal de Pensilvania, de Scranton, condado de Lackawanna, Pensilvania
    Sigillaria (casca) exhibida no Museo do Estatal de Pensilvania, de Scranton, condado de Lackawanna, Pensilvania
  • Réplica de Sigillaria sp. na Universidade da Coruña
    Réplica de Sigillaria sp. na Universidade da Coruña
  • Licópsido in situ que é probablemente unha Sigillaria da Formación Joggins do Pensilvaniano en Nova Escocia
    Licópsido in situ que é probablemente unha Sigillaria da Formación Joggins do Pensilvaniano en Nova Escocia
  • Detalle das cicatrices foliares dunha Sigillaria notata
    Detalle das cicatrices foliares dunha Sigillaria notata
  • Sigillaria mammillaris
    Sigillaria mammillaris
  • Sigillaria elegans
    Sigillaria elegans
  • Representacións de como eran en vida as Sigillaria
    Representacións de como eran en vida as Sigillaria
  • Sigillaria conservada nos cantís de Joggins, Nova Escocia, Canadá
    Sigillaria conservada nos cantís de Joggins, Nova Escocia, Canadá
  • Casca de licopodio (posiblemente unha das primeiras especies de Sigillaria) mostrando as cicatrices foliares, do Devoniano medio de Wisconsin.
    Casca de licopodio (posiblemente unha das primeiras especies de Sigillaria) mostrando as cicatrices foliares, do Devoniano medio de Wisconsin.
  • Representación de como era en vida.
    Representación de como era en vida.

Notas[editar | editar a fonte]

  1. ↑ 1,0 1,1 1,2 1,3 1,4 Hans' Paleobotany Pages - The clubmoss tree Sigillaria
  2. ↑ 2,0 2,1 2,2 2,3 Encyclopædia Britannica
  3. ↑ "Paleobiology Database". Arquivado dende o orixinal o 06 de novembro de 2023. Consultado o 24 de xaneiro de 2024. 
  4. ↑ V. V. Alekhin (1961). Geografiia rastenii s osnovani botaniki (Geography of plants and basics of botany). Gos. nauchno-pedagog. izd-vo. p. 167. Consultado o 2020-10-05. 
  5. ↑ 5,0 5,1 5,2 5,3 "Encyclopedia of life". Arquivado dende o orixinal o 07 de xullo de 2018. Consultado o 24 de xaneiro de 2024. 
  6. ↑ Sebastián González, D. and Celia Gutiérrez, M. (2014). El Bosque Petrificado de Olta: 300 millones de años después ISBN 9781312079465
  7. ↑ Hetherington, A.J.; Berry, C.M.; Dolan, Liam (2016). "Networks of highly branched stigmarian rootlets developed on the first giant trees". PNAS 113 (24): 6695–6700. PMC 4914198. doi:10.1073/pnas.1514427113. 
  8. ↑ Hans' Paleobotany Pages - Species of Sigillaria

Véxase tamén[editar | editar a fonte]

Bibliografía[editar | editar a fonte]

  • William A. DiMichele, Richard M. Bateman: The Rhizomorphic Lycopsids: A Case-Study in Paleobotanical Classification. Systematic Botany, 1996, volume 21, páxinas 535-552.
  • Thomas N. Taylor, Edith L. Taylor, Michael Krings: Paleobotany. The Biology and Evolution of Fossil Plants. Segunda edición, Academic Press 2009, ISBN 978-0-12-373972-8, páxinas 303-307
  • J. W. Sir Dawson - On the structure and affinities of Sigillaria, Calamites and Calamodendron - 16 de agosto de 2011 ISBN 1175560871
  • Silva Pineda, A. (2003). "Flora del Pérmico de la región de Izúcar de Matamoros, Puebla". En Soto, L. A. Agustín Ayala-Castañares: universitario, impulsor de la investigación científica. UNAM. p. 371. ISBN 9789703207893

Ligazóns externas[editar | editar a fonte]

Traído desde «https://gl.wikipedia.org/w/index.php?title=Sigillaria&oldid=6696370»