Luis Otaduy Guerreiro
| Biografía | |
|---|---|
| Nacemento | 1930  (93/94 anos)Ferrol, España |
| Datos persoais | |
| País de nacionalidade | España |
| Actividade | |
| Ocupación | avogado , escritor |
Luis Otaduy Guerreiro, nado en Ferrol en 1930, foi un avogado e escritor galego.
Traxectoria[editar | editar a fonte]
Fillo de Luis Otaduy Vázquez, médico de Fene. Estudou no Tirso de Molina ata 1939.[1] Ao rematar a Guerra Civil a familia trasladouse a Madrid, aínda que pasaban as vacacións en Ferrol. Estudou Dereito e exerceu de avogado en Ponferrada e despois en Madrid, onde compartiu despacho con Cristina Almeida, Jaime Sartorius e José Jiménez de Parga.[1] En 1967 entrou na asesoría xurídica de Bazán. En 1970, durante o proceso de Burgos, foi un dos letrados que se pecharon no Colexio de Avogados de Madrid pedindo piedade para os condenados a morte.[1]
Publicou artigos e contos en La Hora e crónicas humorísticas na revista Robledo; dende 1975 publicou con regularidade en Informaciones, Tribuna Vasca, Ya e El Ideal Gallego.[1]
Obras[editar | editar a fonte]
- Las hijas del capitán (de navío), 2009.
- Cuentos de la España de Franco, 2008.
- Rumbo norte, 2010.
- Tenerife y las palabras. Cuadernos de Canarias, 2010.
- A orillas del Elba. Españoles en Hamburgo, 2010.
- El cuaderno amarillo, 2011.
- Gándaras y esteros ; A troita de pé, 2016.
Notas[editar | editar a fonte]
Véxase tamén[editar | editar a fonte]
Ligazóns externas[editar | editar a fonte]
- Picado Carballeira, José (2018). "Ferrol en la obra de Luis Otaduy Guerreiro". Ferrol Análisis (31): 86–95.
