Lolo Rico

Na Galipedia, a Wikipedia en galego.
Infotaula de personaLolo Rico
Biografía
Nacemento(es) María Dolores Rico Oliver Editar o valor em Wikidata
1935 Editar o valor em Wikidata
Madrid, España Editar o valor em Wikidata
Morte20 de xaneiro de 2019 Editar o valor em Wikidata (83/84 anos)
Donostia, España Editar o valor em Wikidata
Causa da morteMorte natural Editar o valor em Wikidata (Parada cardiorrespiratoria Editar o valor em Wikidata)
Lugar de sepulturacemiterio de Polloe Editar o valor em Wikidata
Datos persoais
País de nacionalidadeEspaña Editar o valor em Wikidata
Actividade
Ocupaciónxornalista , escritora , realizadora Editar o valor em Wikidata
Período de actividade1988 Editar o valor em Wikidata -
EmpregadorTelevisión Española Editar o valor em Wikidata
Pseudónimo literarioLolo Rico Editar o valor em Wikidata
LinguaLingua castelá Editar o valor em Wikidata
Obra
Obras destacables
Familia
FillosSantiago Alba Rico, Isabel Alba Rico, Nicolas Alba (en) Traducir Editar o valor em Wikidata
Páxina weblolorico.com Editar o valor em Wikidata
Twitter: loloricooliver Musicbrainz: 7a09f8f3-a7e6-4d0b-9b82-b5b857c67970 Discogs: 3550744 Editar o valor em Wikidata

María Dolores Rico Oliver, nada en Madrid en 1935 e finada en Donostia o 19 de xaneiro de 2019, foi unha escritora, realizadora de televisión, guionista e xornalista española.[1]

Traxectoria[editar | editar a fonte]

Nada en Madrid, durante a guerra civil a familia trasladouse a Donostia. Viviu unha infancia marcada pola posguerra. O seu pai, severo e de dereitas soubo transmitirlle o aprecio polos libros. A lectura e a escritura foron o seu refuxio dende idade temperá. Con once anos esforzousese por entender Psicopatoloxía da vida cotiá de Sigmund Freud e O capital de Marx, libros que formaban parte da biblioteca familiar.[2]

Comezou estudos de Belas Artes, que abandonou decidida a dedicarse á literatura. Despois, á idade de vinte e tres anos contraeu matrimonio co empresario Santiago Alba, dedicándose á vida familiar.[3] Segundo explicou na súa autobiografía, foi un matrimonio triste, que se separou anos despois, cando xa tiveran sete fillos xuntos.[4]

En Barcelona coñeceu a Carlos Barral, Juan Marsé, Ana María Moix e Jaime Gil de Biedma. Máis tarde entrou na Facultade de Ciencias da Información de Madrid. Cambiando o rumbo da súa vida militou no Partido Comunista.[3]

Posteriormente, chegou o seu traballo en TVE e o éxito profesional. Foi pioneira, alcanzando a dirección dun programa de televisión. Faleceu dunha parada cardiorrespiratoria en Donostia o día 19 de xaneiro de 2019, aos 83 anos.[5][6][7][8] Foi incinerada e as súas cinzas enterradas, por desexo da súa familia, no cemiterio de Polloe, a poucos metros da sepultura de Clara Campoamor.[9]

Foi nai do filósofo Santiago Alba Rico, da escritora, guionista e fotógrafa Isabel Alba Rico, do escultor e escenógrafo Nicolás Alba Rico e avoa de Nagua Alba (deputada no Congreso dos Deputados por Guipúscoa e secretaria Xeral de Podemos Euskadi).[10][11]

Tras o seu falecemento, os seus fillos doaron a biblioteca persoal de Lolo Rico, composta por máis de 5000 exemplares entre libros, CDs e DVDs, á biblioteca de Navarra.[12]

Carreira profesional[editar | editar a fonte]

Comezou a súa carreira escribindo contos infantís e traballando en Radio Nacional de España e en TVE.

Para Radio Nacional dirixiu e escribiu nos anos 70 o programa infantil Dola, Dola, tira la bola, para o que creou a personaxe de Dola e polo que recibiu en 1977 un Premio Ondas.[13] Nesa mesma década converteuse en guionista de espazos infantís, como La casa del reloj e Un globo, dos globos, tres globos na década de 1970.

Como creadora e directora iniciouse en 1981, co espazo La cometa blanca, en que se emitían sketches, animación propia e actuacións en directo. Xa en 1984, creou para a mañá dos sábados o famoso programa La bola de cristal, presentado por Alaska. Tratábase dun programa de marcado estilo innovador que recolleu parte das modas e ideas da movida madrileña.[13]

Foi a primeira muller en dirixir un espazo televisivo e responsable da área de programas infantís e xuvenís de TVE.[14]

En 2008, Lolo Rico publicou as súas memorias Cómo es posible que el tiempo pase tan rápido y yo no me dé cuenta.[12]

Obra[editar | editar a fonte]

Literatura infantil e xuvenil[editar | editar a fonte]

  • Se vende Villacañitas, Ediciones Anaya, 1967. ISBN 978-84-207-0881-2
  • Los cuentos del sarampión, ilustracións de Luis Ignacio de Horna, Ediciones Anaya, 1968, Salamanca. ISBN 978-84-207-0468-5
  • Piedras Grises, Editorial Molino, 1971, Barcelona.
  • Angelita, la ballena chiquitita, Editorial Miñón, 1975
  • El mausito, ilustraciones de José Ramón Sánchez, Editorial Miñón, 1975
  • Llorón hijo de dragón, ilustraciones de Miguel Fernández-Pacheco, Editorial Miñón, 1975, Valladolid, ISBN 10: 843550459X
  • Josfa, su mundo y la oscuridad, La galera, ISBN-10: 842464512X
  • Cuentos del cine, Editorial Miñón, 1976
  • Cuentos del teatro, Editorial Miñón, 1976
  • Cuentos del circo, Editorial Miñón, 1976
  • Cuentos de los juegos, Editorial Miñón, 1976
  • Ramón Ge Te, Noguer, 1982, ISBN 84-279-3135-2
  • Nikolás Malencovich. Eldragón en el bolsillo, Montena Ediciones, 2006, ISBN::978-84-8441-311-0
  • Nikolás Malencovich. Nosotros estamos aquí, Montena Ediciones, 2006, ISBN:978-84-8441-312-7

Literatura para adultos[editar | editar a fonte]

  • ¿Cómo leer un libro?, Lolo Rico e Antonio Mingote, Editorial Magisterio Español, Prensa Española y Editora Nacional, 1975.
  • Filmoteca infantil: una selección de películas y series (3-12 años), Lolo Rico; Villar Arellano Yanguas (coord.) Caja de Ahorros de Navarra, 2010. ISBN 978-84-96506-21-3.
  • Cómo es posible que el tiempo pase tan deprisa y yo no me dé cuenta,[memorias] Barcelona: Plaza & Janés, 2008. ISBN 978-84-01-30555-9.
  • Nosotros estamos aquí!. Barcelona: Montena, 2006. ISBN 978-84-8441-312-7.
  • Cartas de una madre de izquierdas a una hija de derechas. Barcelona: Plaza & Janés, 2004. ISBN 84-01-30523-3.
  • Cómo hacer que tus hijos lean: análisis y recetas. Madrid: Alfaguara, 2003. ISBN 84-204-4406-5.
  • El libro de "La bola de cristal". Barcelona: Plaza & Janés, 2003. ISBN 84-01-37838-9.
  • Si tu hijo te pide un libro. Madrid: Espasa Calpe, 1999. ISBN 84-239-7796-X.
  • T.V., fábrica de mentiras: la manipulación de nuestros hijos. Madrid: Espasa Calpe, 1994. ISBN 84-239-9108-3.
  • El buen espectador: cómo ver y enseñar a ver la televisión. Madrid: Espasa Calpe, 1994. ISBN 84-239-7716-1.
  • Si yo fuera rica. Madrid: Espasa-Calpe, D.L. 1993. ISBN 84-239-8612-8.
  • Castillos de arena: ensayo sobre literatura infantil. Granada: Alhambra, 1986. ISBN 84-205-1411-X.
  • Los hijos: infancia, familia, adolescencia, juventud, adopción. Madrid: Rialp, [1975]. ISBN 84-321-1800-1.
  • Escritores frente a la tortura. Relatos. Álvaro Durán. Carlos Fabetti, Luis L. Lloret, Javier Maqua, Lourdes Ortiz, Ignacio Pastor, Lolo Rico, Juana Salabert etc., Talasa Ediciones, 1997.
  • Escritores sobre el racismo. (Colaboración), Talasa Ediciones e SOS Racismo, 1998.

Traducións[editar | editar a fonte]

  • Un invierno en la vida de gran oso, de Jean-Claude Brisville. Miñón, 1981
  • Discursos y textos políticos, de François Mitterrand, Sociedad General Española de Librería, 1982.
  • Consuelo de Saint-Exupèry: la rosa del principito de Paul Webster, Espasa-Calpe, 1993.
  • Lo que yo he visto en la prisión de la Santé, de Veronique Vasseur, Hiru, 1999.
  • Cartas abisinias, de Arthur Rimbaud, tradución, notas, prólogo e epílogo de Lolo Rico, coa colaboración de Marijose Oliver, Ediciones del Viento, 2010

Notas[editar | editar a fonte]

  1. ↑ "Entrevista a Lolo Rico, escritora, periodista y realizadora de televisión | AcademiaTV" (en castelán). Arquivado dende o orixinal o 10 de decembro de 2017. Consultado o 9 de decembro de 2017. 
  2. ↑ Polanco, José Luis (2019). "Lolo Rico de la lectura y otras pasiones". N. 129: p.79–87. ISSN 1130-8370. 
  3. ↑ 3,0 3,1 Polanco, José Luis (2019). "Lolo Rico de la lectura y otras pasiones". N. 129: p.79–87. ISSN 1130-8370. 
  4. ↑ "Fotos: Lolo Rico, la cabeza de ‘La bola de Cristal’". El País (en castelán). 28 de xullo de 2017. Consultado o 9 de decembro de 2017. 
  5. ↑ "Muere Lolo Rico, creadora y directora del programa 'La bola de cristal'". 2019. 
  6. ↑ Higueruela, Gustavo (20 de xaneiro de 2019). "Muere Lolo Rico, creadora y directora de 'La bola de cristal'" (en castelán). Consultado o 21 de xaneiro de 2019. 
  7. ↑ "Fallece Lolo Rico, la mujer que quiso regalar su bola de cristal". 
  8. ↑ "Muere Lolo Rico, creadora de la bola de cristal". 
  9. ↑ "Localizador de sepulturas del cementerio de San Sebastian". 
  10. ↑ "Santiago Alba Rico: 'Hoy la única revolución es negra, está en el otro lado'" (en castelán). Consultado o 9 de decembro de 2017. 
  11. ↑ Gorospe, Pedro (30 de agosto de 2017). "Nagua Alba lanza las primarias en Podemos Euskadi y dice que no se presentará". EL PAÍS (en castelán). Consultado o 9 de decembro de 2017. 
  12. ↑ 12,0 12,1 pamplonaactual (20 de xuño de 2019). "Navarra recibe en donación la biblioteca personal de Lolo Rico, creadora de 'La Bola de Cristal' -" (en castelán). Arquivado dende o orixinal o 04 de xullo de 2019. Consultado o 4 de xullo de 2019. 
  13. ↑ 13,0 13,1 "Premios Ondas 1977" (en castelán). Arquivado dende o orixinal o 10 de decembro de 2017. Consultado o 9 de decembro de 2017. 
  14. ↑ Alba Rico, Isabel (21 de xaneiro de 2019). "Opinión | Gracias, madre". El País (en castelán). ISSN 1134-6582. Consultado o 4 de xullo de 2019. 

Véxase tamén[editar | editar a fonte]

Ligazóns externas[editar | editar a fonte]

Traído desde «https://gl.wikipedia.org/w/index.php?title=Lolo_Rico&oldid=6661507»