José Domínguez Benavides
Biografía | |
---|---|
Nacemento | Ponteareas, España |
Morte | 1985 Venezuela |
Datos persoais | |
País de nacionalidade | España |
Actividade | |
Ocupación | xornalista |
Lingua | Lingua castelá |
Familia | |
Cónxuxe | Ida Gramcko |
Pai | Manuel Domínguez Sánchez |
Irmáns | Manuel Domínguez Benavides e Álvaro Domínguez Benavides |
José Domínguez Benavides, coñecido como Bena, nado en Ponteareas e finado en Venezuela en 1985, foi un xornalista galego.
Traxectoria[editar | editar a fonte]
Fillo do médico de Ponteareas Manuel Domínguez Sánchez e irmán de Manuel Domínguez Benavides. Estudou en Santiago de Compostela e dirixiu unha revista estudantil. Emigrou a Arxentina, onde colaborou en varios xornais. Retornou a Galicia en 1924.[1] Na República foi redactor de Estampa de Madrid.[2] Foi nomeado cónsul da República Española en Niza. Chegou a Venezuela en 1940. Participó na fundación do xornal El Nacional con Henrique Otero Vizcarrondo e o seu fillo Miguel Otero Silva, onde exerceu como secretario de redacción, xefe de información e xefe de cables. Tamén colaborou na fundación de Ultimas Noticias en 1941. Formou parte do grupo de profesores que fundaron a Escola de Comunicación Social (antes Escola de Periodismo) da Universidade Central de Venezuela. Foi fundador da Asociación Venezolana de Periodistas. En 1948 marchou coa muller Ida Gramcko a Moscova, onde fora nomeada encargada de negocios con rango de embaixadora. Volveu cando foi derrocado Rómulo Gallegos e loitou na clandestinidade contra a ditadura.
Vida persoal[editar | editar a fonte]
Casou en 1945 coa poeta venezolana Ida Gramcko, que tivo relación con Blanco Amor durante a súa estadía en Venezuela.
Notas[editar | editar a fonte]
Véxase tamén[editar | editar a fonte]
Bibliografía[editar | editar a fonte]
- Campos Álvarez, Xosé Ramón (2006). "El exilio gallego en Venezuela y su papel en el asociacionismo (1949-1960)" (PDF). Minius XIV: 7–32. Arquivado dende o orixinal (PDF) o 13 de xullo de 2020. Consultado o 5 de decembro de 2020.